Ο κόνδυλος και το αλεύρι του, απαιτούν ιδιαίτερο χειρισμό για την αφαίρεση του πρωσικού οξέος.
Η Μανιότη η εδώδιμος (Manihot esculenta) που κοινώς ονομάζεται κασάβα ή μανιόκα είναι η τρίτη μεγαλύτερη πηγή υδατανθράκων στις τροπικές περιοχές, μετά το ρύζι και τον αραβόσιτο. Παρέχει μερικά σημαντικά θρεπτικά συστατικά και ανθεκτικό άμυλο, τα οποία μπορεί να έχουν οφέλη για την υγεία. Ωστόσο, η κατανάλωση της μανιόκας μπορεί να έχει επικίνδυνες επιπτώσεις, ειδικά αν καταναλώνεται ωμή και σε μεγάλες ποσότητες. Το πιο συχνά καταναλισκόμενο μέρος της μανιόκας είναι η ρίζα. Τρώγεται ολόκληρη, τριμμένη ή αλεσμένη σε αλεύρι για ψωμί. Όταν αποξηρανθεί σε εκχύλισμα σκόνης (ή περλέ), ονομάζεται ταπιόκα, ενώ η νιφαδοειδής έκδοσή της η οποία έχει υποστεί ζύμωση, ονομάζεται garri. Το αλεύρι ταπιόκας είναι φυσικά απαλλαγμένο από γλουτένη και είναι κατάλληλο για όσους είναι αλλεργικοί σε ξηρούς καρπούς, καρύδα, δημητριακά και όσους ακολουθούν δίαιτα χαμηλής περιεκτικότητας σε FODMAP ή δίαιτα χωρίς γλουτένη.
Το αλεύρι ταπιόκας είναι ουσιαστικά άγευστο και άοσμο, αλλά χρησιμοποιείται για την επίτευξη σπογγώδους, ελαφριάς και αφράτης υφής σε αρτοσκευάσματα ή για την παρασκευή τραγανών κρουστών πίτας και πίτσες.
Ωστόσο η μανιόκα περιέχει την τοξίνη πρωσικό οξύ και για αυτό, δεν πρέπει να καταναλώνεται ωμή. Η μανιόκα είναι κόνδυλοι από το manihot ή τον θάμνο της μανιόκας (τροπικά φυτά). Είναι πλούσια σε άμυλο και επίσης γαλακτώδη χυμό που περιέχει το δηλητηριώδες πρωσικό οξύ το γνωστό σε όλους υδροκυάνιο. Είναι αξιοσημείωτο ότι στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο , το υδροκυάνιο χρησιμοποιήθηκε από τους Γάλλους από το 1916 ως χημικό όπλο κατά των Κεντρικών Δυνάμεων και από τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ιταλία το 1918.
Υπάρχουν πολλές διαφορετικές ποικιλίες μανιόκας με πολύ διαφορετική περιεκτικότητα σε πρωσικό οξύ. Η μανιόκα μπορεί να παρασκευαστεί με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, μεταξύ των οποίων ζεμάτισμα, βράσιμο, ζύμωση κ.λπ. Όλες οι μέθοδοι επεξεργασίας μειώνουν την περιεκτικότητα σε πρωσικό οξύ, αλλά η μείωση εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, μεταξύ των οποίων τη διάρκεια της προετοιμασίας και το μέγεθος των τεμαχίων. Το peeling από μόνο του μειώνει επίσης την περιεκτικότητα σε πρωσικό οξύ, αλλά όχι επαρκώς.
Επομένως, οι κόνδυλοι πρέπει επίσης να βραστούν, να τηγανιστούν ή να παρασκευαστούν με άλλο τρόπο μετά το ξεφλούδισμα. Λόγω των πολλών παραγόντων, δεν είναι δυνατόν να πούμε ακριβώς πόσο καιρό πρέπει να βράσει η μανιόκα, για παράδειγμα, για να καταναλωθεί ασφαλώς. Δεν απαιτούνται μεγάλες ποσότητες υδροκυανικού οξέος για να αρρωστήσει ένα άτομο σοβαρά και η μεγαλύτερη πρόσληψη της τοξίνης μπορεί να είναι θανατηφόρα.
Ακολουθήστε το Cibum 
