Το κρέας ταύρου που έχει αγωνιστεί σε ταυρομαχίες, χαρακτηρίζεται ως πιο νόστιμο, πιο θρεπτικό και βιολογικό αλλά πολλοί διαφωνούν και κάνουν λόγο για κτηνωδία.
Της Βιργινίας Κιμπουρόπουλου
Το εστιατόριο Casa Toribio στη Μαδρίτη, είναι αφιερωμένο στους ταύρους και το δείχνει με κάθε τρόπο. Μέσα μπορεί να βρει κανείς αγάλματα, φωτογραφίες και πίνακες με ταυρομάχους να κουνάνε κόκκινες κάπες κοσμούν τους τοίχους, τιμώντας την αμφιλεγόμενη, αιματηρή ισπανική παράδοση που χρονολογείται από το 711 μ.Χ. από τη στέψη του βασιλιά Αλφόνσο VIII.
Το Casa Toribio που λειτουργεί από το 1981, βρίσκεται ακριβώς κάτω από τη διάσημη αρένα ταυρομαχιών της Μαδρίτης, την Plaza de Toros de Las Ventas και η διακόσμησή του μπορεί να παραπέμπει σε τουριστικό μαγαζί.
Ωστόσο, το εστιατόριο επεκτείνει την ταυρολατρεία σε άλλο επίπεδο: προσφέρει ένα ιδιαίτερο και σπάνιο πιάτο ονόματι carne de toro de lidia, το οποίο μεταφράζεται σε κρέας από ταύρο που σκοτώθηκε σε ταυρομαχία. Μάλιστα, ο ιδιοκτήτης του καταστήματος Toribio Anta, υπερηφανεύεται, πως είναι το μοναδικό μαγαζί που διαθέτει κρέας ταύρου όλο το χρόνο. Σύμφωνα με την ιστοσελίδα NPR, το εγχείρημα ξεκίνησε ως ένα είδος αστείου, όταν, πριν από 23 χρόνια, ο ιδιοκτήτης ρώτησε τους υπεύθυνους των ταυρομαχιών αν θα μπορούσε να αγοράσει λίγο από το κρέας ταύρου, το οποίο εξελίχθηκε σε τεράστια επιτυχία.
Το κρέας, όπως αναφέρει το προσωπικό, είναι σκληρό. Το εστιατόριο το κόβει μόνο του, μετά μεγειρεύεται με κόκκινο κρασί όλη τη νύχτα και έπειτα ψήνεται για τέσσερις ώρες πριν σερβιριστεί. Το Casa Toribio έχει σχεδόν το μονοπώλιο σε αυτή την πρωτοβουλία, οπότε αυτό πέρα από ότι του φέρνει πελατεία, του δίνει και το έναυσμα να καυχιέται για αυτό.
Μια ταυρομαχία συνήθως τελειώνει με τον ματατόρ, τον ταυρομάχο, να σκοτώνει τον ταύρο με το σπαθί του και πιο σπάνια, εάν ο ταύρος έχει συμπεριφερθεί ιδιαίτερα καλά κατά τη διάρκεια του αγώνα, του χαρίζεται η ζωή. Αφού θανατωθεί ο ταύρος, το σώμα του σύρεται έξω από το ρινγκ και μεταφέρεται σε ένα σφαγείο από όπου το κρέας μοιράζεται στους πωλητές. Κατά τη διάρκεια των φεστιβάλ ταυρομαχιών, πολυήμερα φεστιβάλ σε διάφορες ισπανικές πόλεις καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου, τοπικά εστιατόρια και κρεοπωλεία προσφέρουν κρέας ταύρου για όσο διάστημα γίνεται το φεστιβάλ. Όμως το εστιατόριο του Anta, διαθέτει κρέας ταύρου καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου.
Παρά την αυξανόμενη αρνητική στάση της ισπανικής κοινωνίας προς τις ταυρομαχίες, με περιοχές, όπως η αυτόνομη περιοχή της Καταλονίας και τα Κανάρια Νησιά όπου είναι παράνομες, ορισμένοι γαστρονόμοι θεωρούν το κρέας του ταύρου πιο βιολογικό από το κρέας που αγοράζεται στα παντοπωλεία, αφού ο ταύρος φροντίζεται περισσότερο από τα κρέατα εκτροφής κατά τη διάρκεια της ζωής του. Παλαιότερα, η παράδοση όριζε το corrida, δηλαδή το τρέξιμο κατά την ταυρομαχία να γίνεται με ταύρους στο δρόμο τους προς το σφαγείο, ενώ οι πιο επιθετικοί ταύροι χρησιμοποιούνταν σε αγώνες ως ψυχαγωγία. Μόλις ο ταύρος σκοτωνόταν, το κρέας του ταύρου δινόταν στον ματαδόρ, ο οποίος το έπαιρνε πίσω στη γενέτειρά του, όπου το έκαναν στιφάδο για να το γλεντήσει όλο το χωριό, κάτι που άλλαξε με την πάροδο των χρόνων δίνοντας δευτερεύοντα ρόλο στο κρέας του ταύρου.
Στο Casa Toribio, διατίθενται διάφορα κομμάτια από κρέας ταύρου, αλλά το πιο δημοφιλές πιάτο είναι το rabo de toro, δηλαδή η ουρά του ταύρου. Οι πελάτες μπορούν να ξέρουν από πριν τι ταύρο θα φάνε τη συγκεκριμένη μέρα, με εκατοντάδες κατεψυγμένους ταύρους που περιμένουν να κοπούν και να μαγειρευτούν, αφού το εστιατόριο αγοράζει κρέας ταύρου από περίπου 100 πλατείες ταυρομαχίας σε όλη την Ισπανία και κάποιες φορές την Πορτογαλία. Αυτό ισοδυναμεί με εκατοντάδες ταύρους μάχης τη σεζόν, η οποία διαρκεί από τον Μάρτιο έως τον Νοέμβριο. Μόνο η πλατεία της Μαδρίτης στέλνει στον Anta περίπου 500 ταύρους κάθε χρόνο.
Για όσους δεν το έχουν δοκιμάσει, ο Anta το περιγράφει ως μοναδικό και γευστικότατο, σύμφωνα με το NPR, με ορισμένους ταύρους να αποτελούν θύματα γνωστών ταυρομάχων, όπως ο José Tomás. Ορισμένα κομμάτια του ταύρου, πέρα από τη βιολογική αξία του κρέατος είναι δημοφιλή για τις ιδιότητές τους, όπως για παράδειγμα οι όρχεις του για την ιδιότητά τους να αυξάνουν τη γονιμότητα.
Οι ταύροι που εκτρέφονται για ταυρομαχίες τρέφονται με χόρτο, ζουν σε ευρύχωρα χωράφια και τους φροντίζουν ιδιαίτερα. Για αυτό και έχουν μεγαλύτερη διάρκεια ζωής από τα ζώα που εκτρέφονται για ανθρώπινη κατανάλωση που αντιστοιχεί σε πέντε έως έξι χρόνια, σε αντίθεση με τον μέσο όρο των 18 μηνών. Υποστηρίζεται, μάλιστα, ότι η κατανάλωση κρέατος από ταύρους που μάχονται είναι «πιο ηθική» από την κατανάλωση κρέατος που προέρχεται από σφαγεία, όπου τα ζώα συχνά μεγαλώνουν σε στενούς χώρους, λαμβάνουν ενέσιμες ορμόνες και δεν προλαβαίνουν να δουν το φως της ημέρας. Ωστόσο, ο ταύρος υποφέρει από το άγχος κατά τη διάρκεια της μάχης και ο έντονος αγώνας μπορεί να επηρεάσει τη γεύση του κρέατος. Για αυτό υπάρχουν θεραπείες που μπορούν να εφαρμόσουν οι μάγειρες στο κρέας που βελτιώνουν τη γεύση.
Από την άλλη, η Ένωση για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των ζώων με έδρα τη Βαρκελώνη λέει ότι, σε αντίθεση με ό,τι πιστεύουν ορισμένοι, οι ταύροι κακοποιούνται και πριν τη μάχη. Αναφέρεται, μάλιστα, ότι από την ηλικία των 9 μηνών δοκιμάζονται διαρκώς για την επιθετικότητά τους. Η συγκεκριμένη οργάνωση αντιτίθεται στις ταυρομαχίες, αλλά δεν είναι κατά της κατανάλωσης κρέατος. Υπερασπίζεται το δικαίωμα όλων των ζώων να ζήσουν μια καλή ζωή. Λέει ότι το να τρως το κρέας ενός ζώου που αντιμετώπισε έναν σκληρό θάνατο και μια βάρβαρη ζωή δεν είναι ηθικό. Και, υποστηρίζει, πως το κρέας από τους ταύρους δεν πρέπει να θεωρείται οικολογικό.
Ακολουθήστε το Cibum 
