Η νέα μέθοδος, θα μπορούσε να αυξήσει τα οικονομικά κίνητρα για την ανακύκλωση πλαστικών και να ανοίξει μια πόρτα για την επαναχρησιμοποίηση νέων τύπων (πλαστικού).
Η Ελλάδα ως χώρα έχει μεγάλη κατά κεφαλήν παραγωγή αστικών στερεών αποβλήτων (ΑΣΑ), αλλά μικρά ποσοστά ανακύκλωσης σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Στην πραγματικότητα, το μεγαλύτερο ποσοστό των αποβλήτων καταλήγει σε χώρους υγειονομικής ταφής (77,6% σύμφωνα με έρευνα του ΙΟΒΕ το 2022), ενώ μόνο περίπου το 20% αυτών ανακυκλώνεται η κομποστοποιείται και μόλις το 1,3% οδηγείται σε ενεργειακή ανάκτηση.
Με μια νέα τεχνική, ωστόσο, οι χημικοί μηχανικοί του Πανεπιστημίου του Ουισκόνσιν-Μάντισον στις ΗΠΑ μετατρέπουν τα πλαστικά απόβλητα χαμηλής αξίας σε προϊόντα υψηλής αξίας, δημιουργώντας μεγαλύτερες ελπίδες για την αποδοτικότητα της ανακύκλωσης στο εγγύς μέλλον.
Η νέα μέθοδος, θα μπορούσε να αυξήσει τα οικονομικά κίνητρα για την ανακύκλωση πλαστικών και να ανοίξει μια πόρτα στην ανακύκλωση νέων τύπων πλαστικού, αλλά και να συμβάλλει στη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου από τη συμβατική παραγωγή αυτών των βιομηχανικών χημικών ουσιών κατά περίπου 60%.
Η νέα τεχνική βασίζεται σε μερικές υπάρχουσες μεθόδους χημικής επεξεργασίας. Η πρώτη είναι η πυρόλυση, κατά την οποία τα πλαστικά θερμαίνονται σε υψηλές θερμοκρασίες σε περιβάλλον χωρίς οξυγόνο. Το αποτέλεσμα είναι λάδι πυρόλυσης, ένα υγρό μείγμα διαφόρων ενώσεων, που περιέχει μεγάλες ποσότητες ολεφινών – μια κατηγορία απλών υδρογονανθράκων που αποτελούν κεντρικό δομικό στοιχείο των σημερινών χημικών ουσιών και πολυμερών, συμπεριλαμβανομένων διαφόρων τύπων πολυεστέρων, επιφανειοδραστικών, αλκοολών και καρβοξυλικών οξέων.
Στις τρέχουσες ενεργοβόρες διαδικασίες όπως η πυρόλυση με ατμό, οι κατασκευαστές χημικών παράγουν ολεφίνες υποβάλλοντας το πετρέλαιο σε εξαιρετικά υψηλή θερμότητα και πίεση. Σε αυτή τη νέα διαδικασία, η ομάδα ανακτά τις ολεφίνες από το έλαιο πυρόλυσης και τις χρησιμοποιεί σε μια πολύ λιγότερο ενεργοβόρα χημική διαδικασία που ονομάζεται κατάλυση ομογενούς υδροφορμυλίωσης. Αυτή η διαδικασία μετατρέπει τις ολεφίνες σε αλδεΰδες, οι οποίες μπορούν στη συνέχεια να αναχθούν περαιτέρω σε σημαντικές βιομηχανικές αλκοόλες και σύμφωνα με τον επικεφαλής της μελέτης, George Huber, να χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή μιας μεγάλης γκάμα υλικών υψηλότερης αξίας, όπως σαπούνια, καθαριστικά, καθώς και άλλα πιο χρήσιμα πολυμερή.
Και αν πιστεύετε ότι θα πάρει χρόνια μέχρι να μπορούν αυτές οι τεχνικές να χρησιμοποιηθούν κάνετε λάθος, καθώς οι ερευνητές επισημαίνουν πως η βιομηχανία ανακύκλωσης θα μπορούσε να υιοθετήσει τη διαδικασία σύντομα. Τα τελευταία χρόνια, τουλάχιστον 10 μεγάλες εταιρείες χημικών έχουν κατασκευάσει ή ανακοινώσει σχέδια για εγκαταστάσεις παραγωγής ελαίων πυρόλυσης από απόβλητα πλαστικών. Πολλοί από αυτούς διοχετεύουν το λάδι πυρόλυσης για να παράγουν ενώσεις, αλλά πιο χαμηλής αξίας. Η νέα τεχνική ανακύκλωσης χημικών θα μπορούσε να προσφέρει έναν πιο βιώσιμο και κερδοφόρο τρόπο χρήσης αυτών των λιπαντικών.
«Σε αυτή την περίπτωση, μπορούμε να πάρουμε αλκοόλες υψηλής αξίας 1.100 έως 5.400 ευρώ ανά τόνο από απορρίμματα πλαστικών, τα οποία αξίζουν μόνο περίπου 90 ευρώ ανά τόνο. Επιπλέον, αυτή η διαδικασία χρησιμοποιεί την υπάρχουσα τεχνολογία και τεχνικές. Είναι σχετικά εύκολο να αυξηθεί», αναφέρει ο μεταδιδακτορικός ερευνητής Houqian Li.
Ο Clark Landis , πρόεδρος του Τμήματος Χημείας και παγκόσμιος ειδικός στην υδροφορμυλίωση, πρότεινε τη δυνατότητα εφαρμογής της τεχνικής στα έλαια πυρόλυσης.
Το επόμενο βήμα για την ομάδα είναι να συντονίσει τη διαδικασία και να κατανοήσει καλύτερα ποια τελικά χημικά προϊόντα παράγουν τα ανακυκλωμένα πλαστικά και οι συνδυασμοί καταλυτών.
Διαβάστε ολόκληρη τη μελέτη εδώ.
Ακολουθήστε το Cibum 
, αλλά μικρά ποσοστά ανακύκλωσης...){kind=link}