Το τεστ Marshmallow του 1972 από το πανεπιστήμιο Stanford, αποτελεί ένα πείραμα για την αντίδραση των παιδιών στην ανταμοιβή, και πως αυτή η αντίδραση δίνει πληροφορίες για την μελλοντική του πορεία.
Έχετε ακούσει για ένα γνωστό πείραμα του πανεπιστημίου Stanford στις ΗΠΑ το 1972, με το όνομα «Το τεστ Μarshmallow»; Επρόκειτο για μια απόπειρα να καταγραφούν οι αντιδράσεις των παιδιών στην επιβράβευση μετά από κάποια θετική επίδοση.
Η μελέτη του 1972
Κατά τη μελέτη του Stanford, τα παιδιά έπρεπε να επιλέξουν ανάμεσα σε δύο ανταμοιβές ανάλογα τις προτιμήσεις τους, είτε marshmallow είτε πρέτσελ. Αλλά υπήρχε ένας όρος: η ανταμοιβή θα ήταν είτε μια μικρή, αλλά άμεση ποσότητα της επιλεχθείσας λιχουδιάς (πχ 1 marshmallow) ή μια έμμεση αλλά μεγαλύτερη (2 marshmallow). Έπειτα, ο ερευνητής έφυγε από το δωμάτιο για περίπου 15 λεπτά και στη συνέχεια επέστρεφε. Διαπιστώθηκε με αυτόν τον τρόπο ότι τα παιδιά που ήταν σε θέση να περιμένουν περισσότερο για τις προτιμώμενες ανταμοιβές έτειναν να έχουν καλύτερα αποτελέσματα στη ζωή τους, όπως για παράδειγμα σχολικές επιδόσεις ή δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ).
Μια νέα προσέγγιση της μελέτης από το πανεπιστήμιο Boulder
Παρά το γεγονός ότι η μελέτη απέδειξε το ρόλο της υπομονής σε διάφορες πτυχές της ζωής των παιδιών, αλλά και τη σημασία του συστήματος ανταμοιβής, αμφισβητήθηκε μελλοντικά και από άλλες μελέτες. Στο πιο πρόσφατο παράδειγμα, μια μελέτη του Πανεπιστημίου Boulder στο Κολοράντο των ΗΠΑ πρότεινε μια νέα, πολυπολιτισμική προσέγγιση στο τεστ. Δηλαδή, το τι είναι πρόθυμα να περιμένουν τα παιδιά εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την πολιτιστική τους ανατροφή.
Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Psychological Science , συνέκρινε συνολικά 144 παιδιά, κάποια από το Boulder και κάποια από το Κιότο της Ιαπωνίας (ένας από τους επιστήμονες έχει και ο ίδιος καταγωγή από εκεί), προκειμένου να αποτυπωθούν οι πολιτιστικές διαφορές ανάμεσα στα παιδιά. Οι μελετητές επανέλαβαν το πείραμα marshmallow με μια παραλλαγή που περιελάμβανε είτε ένα marshmallow είτε ένα τυλιγμένο δώρο και μετέπειτα εξέταση της συμπεριφοράς από τους επιστήμονες και τους γονείς με βίντεο.
Η ομάδα διαπίστωσε ότι τα παιδιά στο Κιότο της Ιαπωνίας περίμεναν τρεις φορές περισσότερο φαγητό από ό,τι για δώρα, ενώ τα παιδιά στο Boulder του Κολοράντο περίμεναν σχεδόν τέσσερις φορές περισσότερο για δώρα παρά για τα marshmallow. Το ότι τα παιδιά Ιαπωνικής καταγωγής, για παράδειγμα, ανοίγουν αμέσως τα δώρα τους έχει να κάνει με την όλη κουλτούρα του δώρου στην Ιαπωνία, σε αντίθεση με τα αμερικανάκια που έχουν ως παράδοση να ανοίγουν τα δώρα τους τα Χριστούγεννα με όλη την οικογένεια.
Τα πολιτισμικά κριτήρια είναι σημαντικά για τις κοινωνικές επιστήμες
Τα αποτελέσματα, σύμφωνα με τον ανώτερο συγγραφέα της μελέτης, Yuko Munakata, διαπιστώνουν «ότι η ικανότητα καθυστέρησης της ικανοποίησης μέσω της ανταμοιβής, η οποία προβλέπει πολλά σημαντικά αποτελέσματα στη ζωή ενός ανθρώπου, δεν αφορά μόνο παραλλαγές στα γονίδια ή την ανάπτυξη του εγκεφάλου, αλλά και με συνήθειες που υποστηρίζονται από τον πολιτισμό», αναφέρεται σε σχετικό δημοσίευμα στην ιστοσελίδα Eurekalert.
Oπότε το αν ένα παιδί είναι πολύ ή λίγο ανυπόμονο για την ανταμοιβή του δεν αφορά μόνο στο χαρακτήρα του, αλλά, κυρίως, στην ανατροφή και στην κουλτούρα που μεγάλωσε. Επομένως, η καλλιέργεια απλών, πολιτισμικά κατάλληλων συνηθειών στα μικρά παιδιά μπορεί να επηρεάσει την ανάπτυξή τους με τρόπους που τους διευκολύνουν να καθυστερήσουν την ικανοποίηση αργότερα. Πέρα από μια ενδιαφέρουσα μετεξέλιξη ενός 50ετους πειράματος, η συγκεκριμένη έρευνα θέτει τον πολιτισμό και την καταγωγή ως θεμελιώδες κριτήριο έρευνας στις κοινωνικές επιστήμες.
Ακολουθήστε το Cibum 
