Νέες πληροφορίες για το συντηρητικό τροφίμων.
Παρά τις ανησυχίες που συχνά εκφράζονται για την ασφάλεια των συντηρητικών στα τρόφιμα, η αυξανόμενη ζήτηση των καταναλωτών για μεγαλύτερη ποικιλία, ευκολία και υψηλά πρότυπα ασφάλειας καθιστά τη χρήση τους αναπόσπαστο στοιχείο της βιομηχανίας τροφίμων.
Ένα από τα συντηρητικά που χρησιμοποιούνται συχνά είναι η ναταμυκίνη, γνωστή και ως πιμαρικίνη, ένα φυσικό μυκητοκτόνο που εφαρμόζεται κυρίως στην επιφανειακή επεξεργασία τυριών και λουκάνικων για την αναστολή της ανάπτυξης ζυμών και μούχλας, ενώ χρησιμοποιείται επίσης σε γιαούρτι, αρτοσκευάσματα, ποτά και κρασί. Ο ευρωπαϊκός αριθμός πρόσθετου τροφίμων για τη ναταμυκίνη είναι E235.
Η χαμηλή διαλυτότητά της αποτελεί πλεονέκτημα για την επιφανειακή επεξεργασία τροφίμων, καθώς παραμένει στην επιφάνειά τους, όπου αναπτύσσονται ζυμομύκητες και μούχλα, αποτρέποντας τη δημιουργία τους. Θεωρείται ασφαλής για κατανάλωση και έχει εγκριθεί από την Ευρωπαϊκή Αρχή Ασφάλειας Τροφίμων (EFSA) και τον Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ (FDA), με ανώτατο όριο χρήσης τα 20 mg/kg.
Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, επιτρέπεται μόνο ως επιφανειακό συντηρητικό για συγκεκριμένα τυριά και αποξηραμένα αλλαντικά και δεν πρέπει να ανιχνεύεται σε βάθος μεγαλύτερο των 5 mm κάτω από τον φλοιό. Παρότι η χρήση της διαφέρει μεταξύ των χωρών, έχει εγκριθεί σε περισσότερες από 150 χώρες παγκοσμίως.
Γενικά, η ναταμυκίνη θεωρείται ασφαλής, αλλά όταν χρησιμοποιείται σε φαρμακευτικά προϊόντα ενδέχεται να προκαλέσει αλλεργικές αντιδράσεις, όπως εξανθήματα, κνησμό, ερυθρότητα, πρήξιμο ή φουσκάλες. Είναι φυσικό προϊόν και πληροί τις προδιαγραφές Vegan, Kosher, Halal και χωρίς γλουτένη.
Πρόσφατα, η Αρχή Ασφάλειας και Τυποποίησης Τροφίμων της Ινδίας (FSSAI) πρότεινε τροποποιήσεις στους κανονισμούς για την ασφάλεια τροφίμων, επιτρέποντας τη χρήση της ναταμυκίνης ως συντηρητικού σε ζυμωμένα γάλατα που δεν έχουν υποστεί θερμική επεξεργασία μετά τη ζύμωση, καθώς και σε γαλακτοκομικά επιδόρπια.
Αν και ορισμένοι ορισμοί περιγράφουν τη ναταμυκίνη ως αντιβιοτικό, καθώς αναστέλλει την ανάπτυξη ζυμομυκήτων και μυκήτων, δεν έχει καμία επίδραση στα βακτήρια και δεν σχετίζεται με τα φαρμακευτικά αντιβιοτικά που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία βακτηριακών λοιμώξεων. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) δεν την κατατάσσει ως αντιβιοτικό.