Τα συστήματα τροφίμων είναι εξαιρετικά περίπλοκα και διασυνδεδεμένα. Εάν τα καταστήματα και οι κουζίνες μας πρόκειται να έχουν μέλλον με γεμάτα ράφια, πρέπει να είμαστε σε θέση να καταστήσουμε τα συστήματα τροφίμων μας βιώσιμα. Ειδικοί του συστήματος τροφίμων απαντούν σε πέντε βασικές ερωτήσεις για το θέμα.
Ο αυξανόμενος παγκόσμιος πληθυσμός, η μείωση της φτώχειας στην ύπαιθρο, η προστασία του περιβάλλοντος, η κλιματική αλλαγή και η κρίση της βιοποικιλότητας είναι μόνο μερικές από τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει επί του παρόντος η γεωργία σε όλο τον κόσμο. Αλλά μπορούμε να κάνουμε πολλά για να βελτιώσουμε αυτήν την κατάσταση επανεξετάζοντας τα συστήματα παραγωγής και διανομής τροφίμων για να τα καταστήσουμε πιο βιώσιμα. Αυτή η αλλαγή θα πρέπει να αντικατοπτρίζει τις τοπικές ανάγκες, τον πολιτισμό και τις συνθήκες, όπως αναφέρουν ειδικοί.
Μέχρι στιγμής, τα σχέδια για την αλλαγή της βιομηχανίας τροφίμων έγιναν ανά τομέα μέσω της γεωργίας, της εκπαίδευσης και της υγείας. Ωστόσο, αυτή η προσέγγιση δεν αναγνωρίζει τις διασυνδέσεις μεταξύ τροφίμων, υγείας και περιβάλλοντος. Απαιτείται συστηματική προσέγγιση της αλλαγής.
«Αυτές οι διασυνδέσεις πρέπει να αναγνωριστούν για να επιτευχθεί αποτελεσματικός σχεδιασμός και επιτυχής εφαρμογή πολιτικής», δήλωσε ο Tom Arnold, ο οποίος προεδρεύει της ομάδας εμπειρογνωμόνων υψηλού επιπέδου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο η επιστήμη και τα αποδεικτικά στοιχεία μπορούν να υποστηρίξουν καλύτερα τη χάραξη πολιτικής για βιώσιμα συστήματα τροφίμων.
Συστήματα τροφίμων
Το κλειδί για την αντιστροφή αυτής της κατακερματισμένης προσέγγισης είναι να έχουμε μια άποψη για τα “συστήματα τροφίμων”. Αυτό με τη σειρά του βοηθά στον εντοπισμό πιθανών μέτρων για την ενίσχυση της ασφάλειας των τροφίμων και της διατροφής.
Τα συστήματα τροφίμων είναι ένας πολύπλοκος ιστός ανθρώπων, ιδρυμάτων, δραστηριοτήτων, διαδικασιών και υποδομών που συνδυάζονται για την παραγωγή, την επεξεργασία, μεταφορά, εξυπηρέτηση και κατανάλωση τροφίμων.
Το σύστημα τροφίμων δεν επηρεάζει μόνο βαθιά τη σωματική μας υγεία, αλλά και την υγεία του περιβάλλοντος, της οικονομίας μας, ακόμη και της κοινωνίας μας.
Μετά την πανδημία COVID-19 και τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, είναι σαφές ότι μεγάλο μέρος του παγκόσμιου συστήματος τροφίμων στερείται ανθεκτικότητας και είναι ευάλωτο σε κατάρρευση. Για να αντιμετωπιστούν αυτά τα τρωτά σημεία, οι εμπειρογνώμονες πρέπει να εξετάσουν πέντε βασικά ερωτήματα σχετικά με το παγκόσμιο σύστημα τροφίμων.
1. Πώς επηρεάζουν και επηρεάζονται τα συστήματα τροφίμων από την κλιματική αλλαγή;
Κάθε δραστηριότητα στο σύστημα τροφίμων παράγει ρύπους και εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου (GHG), οι οποίες προκαλούν την κλιματική αλλαγή. Η παραγωγή τροφίμων περιλαμβάνει συνήθως τη χρήση γεωργικών μηχανημάτων, βιομηχανικών λιπασμάτων και συσκευασιών, τα οποία βασίζονται σε μεγάλο βαθμό σε εξαρτήματα ορυκτών καυσίμων. Πολλά τρόφιμα στη συνέχεια ψύχονται και ταξιδεύουν μεγάλες αποστάσεις, από το αγρόκτημα στο πιάτο.
Επιπλέον, η υπερπαραγωγή οδηγεί σε μεγάλες ποσότητες τροφίμων που σπαταλώνται. Καθώς αποσυντίθεται, τα τρόφιμα παράγουν μεθάνιο, ένα ισχυρό GHG. Όταν τα τρόφιμα σπαταλώνται, οι εκπομπές που παράγονται για την παραγωγή αυτού του τροφίμου σπαταλώνται επίσης.
Η κλιματική αλλαγή επηρεάζει άμεσα την ασφάλεια των τροφίμων και της διατροφής, ιδίως στον Παγκόσμιο Νότο. Εκεί, πολλές χώρες βιώνουν μικρότερη καλλιεργητική περίοδο, χαμηλότερες αποδόσεις καλλιεργειών και μειωμένες ποσότητες αρόσιμης γης.
Η αύξηση της θερμοκρασίας μπορεί να οδηγήσει σε έλλειψη νερού, επιδεινώνοντας τον υποσιτισμό. Εκατομμύρια μικροί αγρότες (που συχνά αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της παραγωγής τροφίμων) βγαίνουν εκτός, για να αντικατασταθούν από μεγάλης κλίμακας επιχειρήσεις που παράγουν τρόφιμα για εξαγωγή, όχι για τον τοπικό πληθυσμό.
2. Τι κάνουν οι Ευρωπαίοι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής, οι επιστήμονες και οι πολίτες για να μετασχηματίσουν τα συστήματα τροφίμων;
Η στρατηγική της ΕΕ για το 2019 «Από το αγρόκτημα στο πιάτο» αναγνωρίζει τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν τα βιώσιμα συστήματα τροφίμων. Στόχος του είναι να διασφαλίσει ότι τα οφέλη της μετάβασης προς μια πράσινη οικονομία θα τα βιώσουν όλοι στην κοινωνία.
«Αυτό είναι ένα σημαντικό βήμα στην ανάπτυξη πολιτικών που αναγνωρίζουν την πολυπλοκότητα των συστημάτων τροφίμων μαζί με άλλα πολύπλοκα συστήματα όπως τα οικοσυστήματα, την ευημερία, την οικονομία και την κλιματική αλλαγή», δήλωσε η Roberta Sonnino, Καθηγήτρια Βιώσιμων Συστημάτων Τροφίμων στο Κέντρο Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητας του Πανεπιστημίου του Surrey.
«Επιπλέον, τα κράτη μέλη πρέπει να εκπληρώσουν τις δεσμεύσεις που αναλήφθηκαν στη σύνοδο κορυφής των Ηνωμένων Εθνών για τα συστήματα τροφίμων το 2021 και να αποτελέσουν ζωτικό σύνδεσμο μεταξύ των δράσεων παγκόσμιας και τοπικής πολιτικής», δήλωσε.
Τα κράτη μέλη θα πρέπει επίσης να συνεργαστούν στενότερα με τους απλούς ανθρώπους για τη βελτίωση της χάραξης πολιτικής για τα συστήματα τροφίμων σε περιφερειακό επίπεδο.
Συγκεκριμένα μέτρα για τη μετατροπή του συστήματος τροφίμων ποικίλλουν από τόπο σε τόπο. Για παράδειγμα, το σύστημα σχεδιασμού, με τα σχέδια χρήσης γης και τους νόμους περί ζωνών, θα μπορούσε να ανοίξει νέους δρόμους για αλλαγή.
Θα μπορούσαν να προκύψουν καινοτόμα επενδυτικά σχήματα και επιχειρηματικά μοντέλα που βασίζονται στις αλληλεπιδράσεις μεταξύ τροφίμων, υγείας και ένταξης.
Παρά την τρέχουσα πρόοδο, πρόκειται για πολύπλοκη εργασία. Δεν υπάρχει “ασημένια σφαίρα”, ισχυρίζεται ο Άρνολντ. «Κάθε χώρα έχει το δικό της ξεχωριστό σύστημα τροφίμων, με βάση τη βάση των φυσικών πόρων, το κλίμα, τα πρότυπα παραγωγής, τις διατροφικές συνήθειες και την ιστορία», εξήγησε.
3. Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να συνδέσετε μέτρα σε παγκόσμιο αλλά και τοπικό επίπεδο, για να μετασχηματίσετε τα συστήματα τροφίμων;
Ένας τρόπος είναι οι παγκόσμιες και τοπικές πρωτοβουλίες να συνδεθούν σε εθνικό επίπεδο. «Χρειαζόμαστε επενδύσεις από τις εθνικές κυβερνήσεις για να αναπτύξουμε την υποδομή για βιώσιμα συστήματα τροφίμων, όπως οι αγορές χονδρικής, οι αγορές των αγροτών, οι κόμβοι τροφίμων και άλλα κανάλια διανομής τροφίμων», δήλωσε ο καθηγητής Sonnino. Η δράση αυτή θα ενθάρρυνε τη συνεργασία μεταξύ των παραγόντων του κλάδου.
Οι εθνικές και περιφερειακές κυβερνήσεις έχουν επίσης την ικανότητα να χρησιμοποιούν τις ρυθμιστικές και νομοθετικές τους εξουσίες για να δημιουργήσουν ένα πιο υποστηρικτικό περιβάλλον.
«Η σύνοδος κορυφής του συστήματος τροφίμων για το 2021 κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο μετασχηματισμός του παγκόσμιου συστήματος τροφίμων θα απαιτήσει ιδιαίτερη εστίαση στην επιστήμη, την έρευνα και την καινοτομία», δήλωσε ο Arnold. Σύμφωνα με τους Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης (ΣΒΑ) των Ηνωμένων Εθνών, στόχος είναι η εφαρμογή αλλαγών μέσω της χρηματοδότησης, των δεδομένων, της διακυβέρνησης και του εμπορίου και η υποστήριξη υγιέστερων, χωρίς αποκλεισμούς και πιο βιώσιμων συστημάτων τροφίμων.
«Αυτό περιλαμβάνει την αξιοποίηση ορθών πρακτικών, όπως τα αυτόχθονα συστήματα τροφίμων, και τη συμμετοχή όλων των ανθρώπων, ιδίως των γυναικών και των νέων, των αυτοχθόνων λαών, των επιχειρήσεων και των παραγωγών», δήλωσε.
4. Γιατί είναι δύσκολο για τις πόλεις και τις περιφέρειες να αντιμετωπίσουν τη σχέση μεταξύ τροφίμων, υγείας και ένταξης;
Οι πόλεις και οι περιφέρειες λειτουργούν μέσα σε ένα κατακερματισμένο διοικητικό περιβάλλον, το οποίο εξακολουθεί να κυριαρχείται από συγκεκριμένους τρόπους εργασίας. Υπό αυτές τις συνθήκες, είναι δύσκολο να αναπτυχθούν πολιτικές που θα δρομολογούν και θα διατηρούν τις αλλαγές. Οι καινοτόμοι του συστήματος τροφίμων συχνά βρίσκονται σε απομόνωση.
Ενώ είναι ένα θέμα να θέσει σε κίνηση μετασχηματιστικές στρατηγικές που βασίζονται στις συνδέσεις μεταξύ τροφίμων, υγείας και ένταξης, είναι ένα τελείως διαφορετικό πράγμα να διατηρηθεί η ατζέντα μετασχηματισμού.
«Για να ενεργοποιήσουμε και να υποστηρίξουμε τις τοπικές πρωτοβουλίες, πρέπει επειγόντως να αντιμετωπίσουμε τον διασπασμένη φύση των συστημάτων τροφίμων σε πολλαπλά κάθετα (παγκόσμια-τοπικά) και οριζόντια (τομεακά και εδαφικά) επίπεδα διακυβέρνησης», δήλωσε ο καθηγητής Sonnino.
5. Υπάρχουν παραδείγματα ευρωπαϊκών πόλεων ή περιφερειών που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως πρότυπα για τη μετατροπή των συστημάτων τροφίμων;
Υπάρχουν πολλά παραδείγματα ευρωπαϊκών πόλεων που εργάζονται για να καταστήσουν το σύστημα τροφίμων υγιέστερο και πιο περιεκτικό μέσω της υιοθέτησης μιας προσέγγισης “βάσει τόπου”. Με έμφαση στα «μέρη», το πρόγραμμα έρευνας και καινοτομίας Food 2030 συνέβαλε καθοριστικά στην παροχή βοήθειας στις πόλεις για την αντιμετώπιση συγκεκριμένων τοπικών συνθηκών για την αντιμετώπιση των τοπικών αναγκών με καινοτόμους τρόπους. Υπάρχει πάντα μια ισορροπία μεταξύ των διαφόρων στόχων βιωσιμότητας σε διαφορετικές κλίμακες.
Ένας σημαντικός μηχανισμός που μπορεί να χρησιμοποιηθεί από την τοπική αυτοδιοίκηση σε επίπεδο πόλης είναι το Συμβούλιο Πολιτικής Τροφίμων, το οποίο εμπλέκει ενεργά τους πολίτες σε τοπικές πολιτικές τροφίμων και διακυβέρνηση.
Τα Συμβούλια Πολιτικής Τροφίμων είναι επί του παρόντος καλά εδραιωμένα σε πόλεις όπως η Βιέννη, το Άμστερνταμ και το Βερολίνο. Άλλες πόλεις αναπτύσσουν δημόσια συστήματα τροφίμων που παρέχουν υγιεινή τροφή σε ευάλωτους πολίτες όπως μαθητές, νοσοκομειακούς ασθενείς και ηλικιωμένους κατοίκους γηροκομείων. Αυτό σημαίνει συνεργασία με τους παραγωγούς τροφίμων και τις υπηρεσίες τροφοδοσίας που σέβονται το περιβάλλον.
Ένα από τα καλύτερα παραδείγματα εν προκειμένω είναι η Κοπεγχάγη, όπου η διαδικασία υποβολής προσφορών καθοδηγείται από τους στόχους βιώσιμης ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών.
«Αλλά δεν μπορώ να σκεφτώ ούτε μια πόλη που να έχει καταφέρει να μεταρρυθμίσει διεξοδικά το σύστημα τροφίμων της», δήλωσε ο καθηγητής Sonnino.
«Παραδείγματα βέλτιστων πρακτικών τείνουν να εμφανίζονται σε πολύ συγκεκριμένους τομείς και, ως εκ τούτου, είναι αρκετά σπάνια. Επί του παρόντος δεν υπάρχουν παραδείγματα πλήρως ολοκληρωμένων ημερήσιων διατάξεων πολιτικής για τα τρόφιμα – σε αστικό επίπεδο και πέραν αυτού», επεσήμανε.
Η ώθηση για να καταστούν τα βιώσιμα συστήματα τροφίμων κανόνας θα έχει θετικό αντίκτυπο στη δημιουργία θέσεων εργασίας και στις τοπικές οικονομίες. Θα κάνει τις τοπικές κοινωνίες πιο αυτάρκεις και βιώσιμες, ωφελώντας τελικά όλους μας.
Πηγή: HORIZON