Οι απαντήσεις από Φινλανδούς ερευνητές.
Οι κόκκινη μούχλα (Fusarium) ζει σε πολλά καλλιεργούμενα και άγρια φυτά και σε νεκρό φυτικό υλικό. Αρκετά διαφορετικά είδη κόκκινης μούχλας βρίσκονται στη Φινλανδία, με αποτέλεσμα να βλάπτονται οι καλλιέργειες και να προκαλούνται σημαντικές απώλειες στην απόδοση και την ποιότητα.
Ορισμένα από τα είδη κόκκινης μούχλας παράγουν δεοξυνιβαλενόλη (DON) και τοξίνες Τ-2 και HT-2, οι οποίες όταν υπάρχουν σε σιτηρά μπορούν να προκαλέσουν προβλήματα υγείας τόσο για τον άνθρωπο όσο και για τα ζώα σε υψηλές συγκεντρώσεις.
Οικονομικές απώλειες μπορεί να προκύψουν λόγω των κόκκινων μούχλας σε διάφορα στάδια της αλυσίδας παραγωγής. Παρτίδες που προορίζονται για σπόρους απορρίπτονται κατά την πιστοποίηση λόγω κακής βλαστικότητας.
Τα ασθενή φυτά παράγουν λιγότερους κόκκους και το μέγεθος των κόκκων μπορεί να είναι μικρό. Παρτίδες σιτηρών που περιέχουν πολλές τοξίνες που παράγονται από κόκκινες μούχλες πρέπει να απορρίπτονται κατά την παραλαβή των σιτηρών, εάν υπερβαίνουν τις οριακές τιμές που έχει ορίσει η ΕΕ για τα σιτηρά τροφίμων ή τις συνιστώμενες τιμές για τα σιτηρά ζωοτροφών (παραπομπές στο τέλος).
Η κόκκινη μούχλα και οι τοξίνες που παράγουν μπορούν να βλάψουν τον σπόρο που βρίσκεται ήδη στο στάχυ ή κατά τη διάρκεια της βλάστησης. Το πρόβλημα μπορεί να μεταφερθεί από τη μια γενιά αγρού στην επόμενη με τον σπόρο, εάν ο σπόρος περιέχει ζωντανό μυκήλιο κόκκινης μούχλας.
Ακόμη και αν το πάστωμα σκοτώνει τις μούχλες, ένα πείραμα που διεξήχθη στον Οργανισμό Τροφίμων έδειξε ότι η κακή βλάστηση δεν βελτιώνεται με το πάστωμα εάν ο σπόρος έχει υψηλή περιεκτικότητα σε τοξίνη DON – μια βαριά μόλυνση από κόκκινη μούχλα σκοτώνει ή βλάπτει μόνιμα τον σπόρο.
Η τοξίνη DON παράγεται, για παράδειγμα, από το Fusarium graminearum, ένα είδος κοινό ακόμη και στη Φινλανδία, το οποίο έχει βρεθεί ότι είναι κοινό και επιβλαβές, ιδίως σε σπόρους σιτηρών, σε μελέτες που διεξήχθησαν στη Νορβηγία και τη Φινλανδία.
Καιρικές συνθήκες
Η κόκκινη μούχλα μπορεί να εξαπλωθεί στο χωράφι με σπόρους χαμηλής ποιότητας, οι οποίοι προκαλούν ζημιές στο ριζικό σύστημα και στην εκβλάστηση και, καθώς προχωρά η καλλιεργητική περίοδος, ασθένειες στο παλαιότερο φυτό.
Ωστόσο, ο σπόρος δεν είναι η μόνη πηγή μόλυνσης – η αρχική μόλυνση μπορεί να προέλθει από μούχλες που διαχειμάζουν σε φυτικά υπολείμματα στην επιφάνεια της γης, από το έδαφος, με έντομα ή από εναλλακτικά φυτά ξενιστές. Η θερμοκρασία και ο βαθμός ρύπανσης των φυτικών υπολειμμάτων επηρεάζουν την επιβίωση των κόκκινων μούχλας.
Ο κίνδυνος μόλυνσης των αναπτυσσόμενων σπόρων είναι μεγαλύτερος κατά την περίοδο της ανθοφορίας. Μεταδίδεται με τις σταγόνες της βροχής και τα σπόρια που μεταφέρονται με τον άνεμο. Οι καιρικές συνθήκες κατά τη διάρκεια της ανθοφορίας είναι απαραίτητες για τη μόλυνση και την αρχική ανάπτυξη του μύκητα. Η παραγωγή τοξινών είναι ένα σύνθετο γεγονός και οι καιρικές συνθήκες που την ευνοούν είναι εν μέρει διαφορετικές για τα διάφορα είδη κόκκινης μούχλας.
Το είδος της κόκκινης μούχλας αλλάζει με την πάροδο του χρόνου και κατά τη διάρκεια της καλλιεργητικής περιόδου. Οι αναλογίες αφθονίας και η ποσότητα των ειδών κατά τη διάρκεια της καλλιέργειας επηρεάζονται από την αρχική μόλυνση και τις καιρικές συνθήκες κατά τη διάρκεια της καλλιεργητικής περιόδου, καθώς διαφορετικά είδη κόκκινης μούχλας έχουν ελαφρώς διαφορετικές απαιτήσεις θερμοκρασίας και υγρασίας για μεγαλύτερη ανάπτυξη.
Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα για τη κόκκινη μούχλα εδώ.
Ακολουθήστε το Cibum 
