Οι βιολογικές διαφορές μεταξύ ανδρών και γυναικών, όπως τα επίπεδα τεστοστερόνης, έχουν αντίκτυπο στις διατροφικές προτιμήσεις; Ή μήπως πρέπει να κλίνουμε προς την άποψη ότι η κατανάλωση βοείου κρέατος μεταξύ των ανδρών είναι απλώς ένας κοινωνικά κατασκευασμένος τρόπος για την ενίσχυση της αρρενωπότητας;
Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα Αμερικανών επιστημόνων, οι διαφορές μεταξύ των φύλων στην κατανάλωση κρέατος ξεκινούν μόνο μετά την ηλικία των τεσσάρων ετών και στη συνέχεια κινούνται παράλληλα με την ανάπτυξη βιολογικών διαφορών, φτάνοντας το μέγιστο μεταξύ 51 και 65 ετών.
Η ιδέα ότι τα τρόφιμα μπορούν να σηματοδοτήσουν την αρρενωπότητα ή τη θηλυκότητα, έχει μεγάλη αποδοχή μεταξύ των κοινωνιολόγων.
Το τσάι λουλουδιών Linden, η σαλάτα Caprese ή το σούσι, για παράδειγμα, έχουν περιγραφεί ως «γυναικεία φαγητά». Αντίθετα, τα «αρσενικά τρόφιμα» μπορεί να περιλαμβάνουν ένα ογκώδες παγωτό κέικ fudge, μπύρα, το κρέας γενικά – και το κόκκινο κρέας ειδικότερα –τα οποία λαμβάνουν μακράν τις συχνότερες αναφορές όσον αφορά τις τυπικές επιλογές τροφίμων για τους άνδρες.
Αυτοί οι κοινωνικοί υπαινιγμοί είναι λίγο πολύ σύμφωνοι με την πραγματικότητα. Το γεγονός ότι οι άνδρες τρώνε περισσότερο κρέας από ότι οι γυναίκες, ισχύει για μεγάλο αριθμό χωρών.
Ενώ είναι εύκολο να αξιοποιηθούν στις διαφημιστικές εκστρατείες αυτές οι διαφορές μεταξύ των φύλων, είναι πολύ λιγότερο εύκολο να βρεθούν οι βασικοί λόγοι για αυτές.
Υπάρχει η άποψη ότι οι άνδρες που υποστηρίζουν τον μακιαβελισμό και πιστεύουν στη σημασία της εξουσίας, τρώνε περισσότερο κρέας από άλλους. Για τις γυναίκες, ο καθολικισμός προβλέπει λίγη κατανάλωση κρέατος, όπως και ο Χριστιανισμός έχει τη συχνή νηστεία από το κρέας.
Οι διαφορές στην κατανάλωση κρέατος μεταξύ των φύλων, μάλλον προκύπτουν κατά την παιδική και εφηβική ηλικία και θα παραμείνουν σχετικά σταθερές και στην ενήλικη ζωή.
Το πρότυπο των διαφορών μεταξύ των φύλων στην κατανάλωση κρέατος θα φαινόταν πιθανώς διαφορετικό εάν είχε μόνο πολιτιστικά αίτια. Οι πρώιμες επιρροές που κάνουν οι γονείς στη διατροφή των παιδιών τους, διαμορφώνονται σε γεωγραφικά πρότυπα και πρέπει να θεωρούνται ως πολιτιστική επαγωγή. Εάν οι διαφορές μεταξύ των φύλων στην κατανάλωση κρέατος οφείλονταν στο γεγονός ότι οι γονείς, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ενθαρρύνουν τους γιους τους ή αποθαρρύνουν τις κόρες τους να τρώνε κρέας, οι διαφορές μεταξύ των φύλων θα διαμορφώνονταν γρήγορα και πιθανώς θα παρέμεναν σταθερές κατά τη διάρκεια της ζωής.
Μια τέτοια πολιτισμικά προκαλούμενη, συνεχής διαφορά μεταξύ των φύλων κατά τη διάρκεια της ζωής είναι η υποκείμενη υπόθεσή για μια μελέτη που πραγματοποιήθηκε στις ΗΠΑ και ασχολήθηκε ακριβώς με αυτό το θέμα.
Ένα από τα σημαντικά σημεία των αποτελεσμάτων της μελέτης σχετικά με τις βασιζόμενες στο φύλο διαφορές στην κατανάλωση κρέατος, είναι ότι αυτή δεν μπορεί να παρατηρηθεί στα μωρά (ηλικίες 0-4). Αυτό σημαίνει ότι όσο δεν έχει αναπτυχθεί η ταυτότητα φύλου, η διαφορά στην κατανάλωση κρέατος μεταξύ ανδρών και γυναικών είναι ανύπαρκτη.
Η διαφορά αυτή αρχίζει να γίνεται ελάχιστα ορατή κατά την παιδική ηλικία (ηλικίες 5-11), όπου τα αγόρια παρουσιάζουν 0,7 ποσοστιαίες μονάδες υψηλότερο ποσοστό συνολικής κατανάλωσης κρέατος.
Για τους άνδρες, το κόκκινο κρέας, φαίνεται να κερδίζει ελκυστικότητα κατά την εφηβεία, όταν εντείνονται οι διαφορές στην αρρενωπότητα, τη θηλυκότητα και τον σεξουαλικό ρόλο. Οι άνδρες έφηβοι παρουσιάζουν υψηλότερο μερίδιο της συνολικής κατανάλωσης κρέατος, και το μερίδιο της κατανάλωσης κόκκινου κρέατος είναι επίσης υψηλότερο.
Στην πρώιμη ενηλικίωση (ηλικίες 21-35 ετών), οι άνδρες προσπαθούν να ανταποκριθούν στις εξιδανικευμένες έννοιες για το πώς είναι να είσαι άνδρας, επιδεικνύοντας πρωτοβουλία και δυναμική. Ειδικά για το μερίδιο της συνολικής κατανάλωσης κρέατος, παρατηρείται μια απότομη αύξηση. Οι άνδρες στην πρώιμη ενηλικίωση έχουν 3,2 ποσοστιαίες μονάδες υψηλότερο ποσοστό συνολικής κατανάλωσης κρέατος από τις γυναίκες.
Το επόμενο στάδιο, χαρακτηρίζεται ως μέση ηλικία (ηλικίες 36-50 ετών), και κατά την άποψη ειδικών, ως «κρίση της αρρενωπότητας». Από τη μία πλευρά, οι άνδρες έχουν εντολή να γίνουν οι «κουβαλητές» για τις οικογένειές τους και να είναι δυνατοί και σιωπηλοί. Από την άλλη, απαιτούνται πλέον, νέες δεξιότητες, όπως η ανατροφή των παιδιών. Ως αποτέλεσμα, πολλοί άνδρες φαίνεται να βιώνουν μια απώλεια αυτοεκτίμησης και μια ανησυχητική αίσθηση αβεβαιότητας για το τι σημαίνει να είσαι άντρας. Η διαφορά στην κατανάλωση κρέατος σε αυτό το ηλικιακό στάδιο, μεταξύ ανδρών και γυναικών αυξάνεται ελάχιστα προκατάληψη όσον αφορά το μερίδιο της συνολικής κατανάλωσης κρέατος.
Παρά την εν μέρει θετική μετατροπή της αρρενωπότητας προς έναν «στοργικό» άνδρα, στο ακόλουθο στάδιο της ώριμης ενηλικίωσης (ηλικίες 51-65), οι παραδοσιακές στάσεις και συμπεριφορές που ενισχύουν την ανδρική δύναμη εξακολουθούν να διατηρούνται . Οι άνδρες σε ώριμη ενηλικίωση παρουσιάζουν 3,5 ποσοστιαίες μονάδες υψηλότερο μερίδιο συνολικής κατανάλωσης κρέατος από τις γυναίκες και 2,8 ποσοστιαίες μονάδες υψηλότερο μερίδιο κατανάλωσης κόκκινου κρέατος.
Οι εικόνες των ηλικιωμένων ανδρών άνω των 65 ετών, δείχνουν ιδιαίτερα μια αντίστροφη συσχέτιση μεταξύ αρρενωπότητας και γήρανσης. Κατά συνέπεια, μειώνεται διαφορά των φύλων στη συνολική κατανάλωση και στην κατανάλωση κόκκινου κρέατος.
Να σημειωθεί ότι σύμφωνα με την έρευνα η κατανάλωση κρέατος τη σύγχρονη εποχή, συνδέεται με την υποβάθμιση του περιβάλλοντος και τις αυξανόμενες ηθικές ανησυχίες ως εκ τούτου οι vegan και χορτοφαγικές δίαιτες κερδίζουν αυξανόμενη δημοτικότητα και μεταξύ των ανδρών, παρόλο που αυτές οι δίαιτες θεωρούνται «θηλυκές» από τις δυτικές κοινωνίες.
Ακολουθήστε το Cibum 
