Ο λόγος που το ηλεκτρικό δίκτυο είναι τόσο ευαίσθητο στις υψηλές θερμοκρασίες.
Γιατί το ηλεκτρικό δίκτυο είναι τόσο ευαίσθητο στις υψηλές θερμοκρασίες; Είναι πολύ απλό και οφείλεται σε δύο λόγους: Πρώτον, σίγουρα ανοίγουμε όλοι τα κλιματιστικά μας και τα κλιματιστικά απαιτούν πολλή ισχύ. Δεύτερον, η ηλεκτρική ενέργεια παράγεται μόνο σε λίγα σημεία της χώρας, και όμως τα κλιματιζόμενα σπίτια, οι επιχειρήσεις και τα εργοστάσιά μας είναι παντού.
Οι γραμμές μεταφοράς πρέπει να μεταφέρουν ισχύ από αυτά τα σχετικά λίγα σημεία έγχυσης ισχύος σε όλους αυτούς τους διαφορετικούς προορισμούς. Οι γραμμές μεταφοράς, ωστόσο, είναι απλώς καλώδια και έχουν περιορισμένη χωρητικότητα. Στην πραγματικότητα, η χωρητικότητά τους μειώνεται όταν κάνει ζέστη. Αυτό επιδεινώνεται από το γεγονός ότι, όταν μια γραμμή μεταφοράς μεταφέρει μεγάλη ισχύ, θερμαίνεται. Ο μεταλλικός αγωγός στη γραμμή διαστέλλεται, με αποτέλεσμα η γραμμή να πέσει. Εάν η γραμμή πέσει πολύ, έρχεται σε επαφή με το φύλλωμα στο έδαφος, με αποτέλεσμα βραχυκύκλωμα και τερματισμό της ικανότητας αυτής της γραμμής να μεταφέρει ενέργεια. Καθώς αυτή η γραμμή είναι πλέον εκτός λειτουργίας, άλλες γραμμές πρέπει να σηκώσουν τη χαλάρωση, αλλά και αυτές υπερφορτώνονται και είναι επιρρεπείς στο ίδιο πρόβλημα. Επιπλέον, καθώς αυξάνεται η ποσότητα ισχύος που μεταφέρουν αυτές οι γραμμές, αυξάνεται και η ποσότητα ισχύος που χάνεται μέσω αυτών λόγω θερμότητας, καθώς και η ποσότητα της «μαγνητικής απώλειας», την οποία ονομάζουμε άεργη ισχύ.
Καθώς η άεργος ισχύς ξοδεύεται σε ένα γρήγορο κλιπ σε αυτές τις βαριά φορτισμένες γραμμές, δεν μπορεί πλέον να κάνει αυτό που προορίζεται να κάνει, δηλαδή να διατηρήσει τις τάσεις μας στο σχεδιασμένο επίπεδο. Καθώς η ποσότητα αέργου ισχύος πέφτει, το ίδιο συμβαίνει και με τις τάσεις. Όταν οι τάσεις πέφτουν κάτω από το επίπεδο που πρέπει να είναι, τα φώτα στο σπίτι μας χαμηλώνουν, οι συσκευές μας λειτουργούν με ταχύτητες που προκαλούν φθορά στους κινητήρες τους και τα κλιματιστικά μας αρχίζουν να επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο το σύστημα.
Με άλλα λόγια, υπάρχουν μερικοί μάλλον δυσάρεστοι μηχανισμοί ανάδρασης που λαμβάνουν χώρα και προκαλούν μεγάλο φόρτο στο δίκτυο όταν όλοι ανάβουμε τα κλιματιστικά μας. Οι διαχειριστές συστημάτων ηλεκτρικής ενέργειας είχαν παραδοσιακά έναν πολύ περιορισμένο αριθμό ελέγχων για να αντιμετωπίσουν αυτές τις κακές συμπεριφορές.
Η τοπική ηλιακή και αιολική δυναμικότητα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να καλύψει ορισμένες από τις απαιτήσεις μιας περιοχής, μειώνοντας το φορτίο στο ευρύτερο δίκτυο. Τέλος, οι συσκευές που ονομάζονται μονάδες μέτρησης synchrophasor παρέχουν στους χειριστές που εργάζονται για να διασφαλίσουν ότι ολόκληρο το πλέγμα παραμένει άθικτο, δεδομένα συγχρονισμένα με GPS σχετικά με το τι συμβαίνει στο δίκτυο για εκατοντάδες μίλια. Αυτή η προοπτική μεγάλης εικόνας δίνει στους χειριστές και στον αυτοματοποιημένο εξοπλισμό που εξαρτώνται από μια άνευ προηγουμένου άποψη για τα αναδυόμενα προβλήματα προτού εξαπλωθούν.
Πηγή: Πληροφορίες από το Πανεπιστήμιο Lewis .
Ακολουθήστε το Cibum 
