Το “όπιο μαρουλιού” ή αλλιώς “γάλα μαρουλιού” είναι γνωστό από την αρχαιότητα για τις ηρεμιστικές και αναλγητικές ιδιότητές του
Το Lactucarium είναι το γαλακτώδες υγρό που εκκρίνεται από διάφορα είδη μαρουλιού, ειδικά το Lactuca virosa , συνήθως από τη βάση των στελεχών. Είναι γνωστό ως “όπιο μαρουλιού” λόγω των ηρεμιστικών και αναλγητικών ιδιοτήτων του. Έχει επίσης αναφερθεί ότι προάγει μια ήπια αίσθηση ευφορίας. Επειδή είναι λάτεξ (γαλακτώδες υγρό που βρίσκεται στο 10% όλων των ανθοφόρων φυτών, πήζει κατά την έκθεση στον αέρα και αποτελείται από πρωτεΐνες , αλκαλοειδή , άμυλα , σάκχαρα , έλαια , τανίνες , ρητίνες και κόμμεα) το lactucarium μοιάζει φυσικά με το όπιο, καθώς εκκρίνεται ως λευκό υγρό και μπορεί να αναχθεί σε παχύρρευστο στερεό που… καπνίζεται.
Το άγριο μαρούλι ( Lactuca virosa ) καλλιεργείται σε διάφορες περιοχές του κόσμου, όπως το Ιράν, η Αυστρία, η Γαλλία, η Γερμανία και η Σκωτία. Αυτό το βότανο ευδοκιμεί σε ηλιόλουστες τοποθεσίες, όπως κατά μήκος των όχθεων ποταμών και των δρόμων, και μπορεί να φτάσει τα 1,8 μέτρα σε ύψος. Το άγριο μαρούλι έχει λαμπερά πράσινα φύλλα, τα οποία ξεφυτρώνουν από ένα πράσινο μίσχο.
Όταν γρατσουνιστεί, το φυτό εκκρίνει μια γαλακτώδη λευκή ουσία την lactucarium. Το Lactucarium μπορεί να έχει παρόμοια αποτελέσματα με το όπιο — αλλά με λιγότερες παρενέργειες. Στην πραγματικότητα, το άγριο μαρούλι αναφέρεται συχνά ως «μαρούλι οπίου» λόγω των υποτιθέμενων ανακουφιστικών του ιδιοτήτων.
Το “όπιο μαρουλιού” χρησιμοποιήθηκε από τους αρχαίους Αιγύπτιους και εισήχθη ως ναρκωτικό στις Ηνωμένες Πολιτείες ήδη από το 1799. Σύμφωνα με το wikipedia, το φάρμακο συνταγογραφήθηκε και μελετήθηκε εκτενώς στην Πολωνία κατά τη διάρκεια του δέκατου ένατου αιώνα, ως εναλλακτική λύση στο όπιο, πιο αδύναμο αλλά χωρίς παρενέργειες. Τυποποιήθηκε στη Φαρμακοποιία των Ηνωμένων Πολιτειών του 1898 και στον Βρετανικό Φαρμακευτικό Κώδικα του 1911, για χρήση σε παστίλιες, βάμματα και σιρόπια ως ηρεμιστικό για τον βήχα ή ως ήπιο υπνωτικό για την αϋπνία. Ο τυπικός ορισμός του lactucarium σε αυτούς τους κώδικες απαιτούσε την παραγωγή του από το Lactuca virosa , αλλά αναγνωρίστηκε ότι μικρότερες ποσότητες γαλακτοειδούς μπορούσαν να παραχθούν με παρόμοιο τρόπο από Lactuca sativa και Lactuca canadensis var. elongata , ακόμη και εκείνο το μαρούλι-όπιο που λαμβάνεται από Lactuca serriola ή Lactuca quercina ήταν ανώτερης ποιότητας.
Τον εικοστό αιώνα, δύο μεγάλες μελέτες διαπίστωσαν ότι το γαλακτουκάριο του εμπορίου δεν έχει αποτέλεσμα. Το 1944, ο Fulton συμπέρανε: «Η σύγχρονη ιατρική θεωρεί τις ιδιότητες που προκαλούν ύπνο ως δεισιδαιμονία, τη θεραπευτική της δράση αμφίβολη ή μηδενική». Μια άλλη μελέτη της εποχής εντόπισε τις ενεργές πικρές αρχές λακτουκίνη και λακτουκοπικρίνη , αλλά σημείωσε ότι αυτές οι ενώσεις από το φρέσκο λατέξ ήταν ασταθείς και δεν παρέμειναν στα εμπορικά παρασκευάσματα λακτουκαρίου. Κατά συνέπεια, το “όπιο μαρουλιού” έπεσε από την εύνοια, έως ότου οι δημοσιεύσεις του κινήματος των χίπις άρχισαν να το προωθούν στα μέσα της δεκαετίας του 1970 ως νόμιμη ουσία που προκαλεί ευφορία, μερικές φορές σε συνδυασμό με catnip ή damiana . Πιο πρόσφατες εργασίες επιβεβαίωσαν ότι η λακτουκίνη και η λακτουκοπικρίνη έχουν όντως αναλγητικές και ηρεμιστικές ιδιότητες. Οι λακτουκίνη και λακτουκοπικρίνη, είναι πικρές ουσίες που δρουν στο κεντρικό νευρικό σύστημα για να παράγουν αναλγητικά και ηρεμιστικά αποτελέσματα.
Πιθανοί Κίνδυνοι
Όμως λόγω της έλλειψης ολοκληρωμένης έρευνας για τα συμπληρώματα άγριου μαρουλιού, οι πιθανές παρενέργειες τέτοιων συμπληρωμάτων είναι άγνωστες. Δεν υπάρχει τρόπος να γνωρίζουμε πώς το εκχύλισμα άγριου μαρουλιού μπορεί να αλληλεπιδράσει με ορισμένα φάρμακα. Επειδή μελέτες σε ζώα δείχνουν ότι το εκχύλισμα άγριου μαρουλιού μπορεί να έχει ηρεμιστικές ιδιότητες, όποιος παίρνει ηρεμιστικά θα πρέπει να αποφεύγει τα συμπληρώματα άγριου μαρουλιού. Επιπλέον, η κατάποση άγριου μαρουλιού μπορεί να προκαλέσει παραισθήσεις, οι οποίες μπορεί να είναι επικίνδυνες. Πριν χρησιμοποιήσετε άγριο μαρούλι, θα πρέπει να μιλήσετε με έναν επαγγελματία υγείας.
Ακολουθήστε το Cibum 
