Η απάντηση εντοπίζεται σε συγκεκριμένους νευρώνες του εγκεφάλου.
Τα χαμηλά επίπεδα νατρίου προκαλούν πτώση του όγκου του αίματος, η οποία μπορεί να έχει σοβαρές, ενίοτε θανατηφόρες, συνέπειες για την υγεία. Αντίθετα, η υπερβολική ποσότητα αλατιού μπορεί να οδηγήσει σε υψηλή αρτηριακή πίεση και καρδιαγγειακές παθήσεις.
Στη σύγχρονη εποχή, όπου οι περισσότεροι άνθρωποι καταναλώνουν μια διατροφή με υψηλή περιεκτικότητα σε αλάτι, σχεδόν κανείς δεν κινδυνεύει να έχει πολύ λίγο αλάτι στο πρόγραμμα του. Ωστόσο, δεδομένης της κρίσιμης σημασίας του νατρίου για τις λειτουργίες του σώματος και του εγκεφάλου, η εξέλιξη έχει αναπτύξει μια ισχυρή τάση για κατανάλωση αλατιού σε περιπτώσεις όπου υπάρχει έλλειψη.
Η κατανόηση του εγκεφαλικού κυκλώματος που ελέγχει την όρεξη για αλάτι έχει αποδειχθεί δύσκολη υπόθεση, αλλά τώρα μια νέα μελέτη από ερευνητές του Πανεπιστημίου της Αϊόβα (UI) έχει εντοπίσει τους πρώτους και, μέχρι στιγμής, μοναδικούς νευρώνες που είναι απαραίτητοι για την όρεξη για αλάτι.
Η αλδοστερόνη παράγεται όταν ο όγκος των υγρών του σώματος είναι χαμηλός, για παράδειγμα, μετά από εφίδρωση χωρίς να πιει αρκετά υγρά, ή απώλεια αίματος, ή κατά τη διάρκεια μιας ασθένειας με εμετό ή διάρροια. Η αλδοστερόνη λέει στους νεφρούς και σε άλλα όργανα να κατακρατούν νάτριο, το οποίο βοηθά στη διατήρηση των υπαρχόντων υγρών στο σώμα.
Ωστόσο, όταν η αλδοστερόνη είναι ακατάλληλα υψηλή, μια κατάσταση που ονομάζεται πρωτοπαθής αλδοστερονισμός, η αρτηριακή πίεση μπορεί να αυξηθεί σε επικίνδυνα επίπεδα. Ο αλδοστερονισμός είναι η αιτία της υπέρτασης σε ποσοστό 10-30% όλων των ασθενών με υψηλή αρτηριακή πίεση και ο κίνδυνος εγκεφαλικού επεισοδίου, καρδιακής ανεπάρκειας και μη φυσιολογικών καρδιακών ρυθμών είναι τριπλάσιος σε αυτούς τους ασθενείς από ό,τι σε άλλους ασθενείς με υπέρταση, αν και δεν είναι σαφές γιατί.
Η ομάδα του UI επικεντρώθηκε σε μια ανεκτίμητη πτυχή του αλδοστερονισμού, την τάση για κατανάλωση περισσότερου αλατιού. Σχεδόν έναν αιώνα πριν, μελέτες έδειξαν ότι η αλδοστερόνη και οι συναφείς ορμόνες προκαλούν αύξηση της όρεξης για αλάτι σε αρουραίους. Πιο πρόσφατες μελέτες σε ανθρώπους διαπίστωσαν επίσης ότι οι ασθενείς με αλδοστερονισμό καταναλώνουν περισσότερο αλάτι από άλλους ασθενείς με υπέρταση.
Η ομάδα επιβεβαίωσε για πρώτη φορά ότι η έλλειψη νατρίου στη διατροφή των ποντικών αυξάνει την παραγωγή αλδοστερόνης και την πρόσληψη αλατιού. Αυξάνει επίσης τη δραστηριότητα μιας μικροσκοπικής ομάδας νευρώνων στο στέλεχος του εγκεφάλου που είναι γνωστή ως νευρώνες HSD2.
Συνολικά, τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι η αλδοστερόνη δρα στον μικροσκοπικό πληθυσμό των νευρώνων HSD2 (υπάρχουν περίπου 200 νευρώνες HSD2 στα ποντίκια και 1.000 στους ανθρώπους) για να προκαλέσει την εξαιρετικά συγκεκριμένη συμπεριφορά της αναζήτησης και κατανάλωσης νατρίου. Τα ευρήματα της ομάδας υποδηλώνουν ότι η ενίσχυση της όρεξης για νάτριο μπορεί να είναι η μόνη κεντρική λειτουργία των νευρώνων HSD2.
Με μια σαφέστερη εικόνα των νευρώνων που είναι απαραίτητοι για την ενεργοποίηση της όρεξης για αλάτι που προκαλείται από την αλδοστερόνη, ο ερευνητής θα αρχίσει να διερευνά το ευρύτερο νευρωνικό κύκλωμα που ελέγχει αυτή τη συμπεριφορά και να θέτει πιο θεμελιώδη ερωτήματα σχετικά με τη βαθύτερη, μηχανιστική βάση του ελέγχου της όρεξης στον εγκέφαλο.
Ακολουθήστε το Cibum 
