Ο αισθητήρας μπορεί να ανιχνεύσει ή να μετρήσει την πρόσληψη αλκοόλ, ζάχαρης ή αλατιού.
Η παρακολούθηση σε πραγματικό χρόνο του τι συμβαίνει μέσα και γύρω από το σώμα μας θα ήταν πολύ σημαντική εάν βέβαια ήταν εύκολο να υλοποιηθεί. Επιστήμονες της Σχολής Μηχανικών του Πανεπιστημίου Tufts της Βοστώνης τα κατάφεραν και ανέπτυξαν μικροσκοπικούς αισθητήρες οι οποίοι, όταν τοποθετηθούν απευθείας σε ένα δόντι και επικοινωνούν ασύρματα με μια κινητή συσκευή, μπορούν να μεταδώσουν πληροφορίες για την πρόσληψη γλυκόζης, αλατιού και αλκοόλ. Οι ερευνητές σημειώνουν ότι μελλοντικές προσαρμογές αυτών των αισθητήρων θα μπορούσαν να επιτρέψουν την ανίχνευση και την καταγραφή ενός ευρέος φάσματος θρεπτικών ουσιών, χημικών και φυσιολογικών καταστάσεων.
Οι μηχανικοί της Tufts αναζήτησαν μια πιο υιοθετήσιμη τεχνολογία και ανέπτυξαν έναν αισθητήρα μεγέθουςς 2mm x 2mm που μπορεί να προσαρμόζεται ευέλικτα και να συνδέεται με την ακανόνιστη επιφάνεια ενός δοντιού. Με παρόμοιο τρόπο με τον τρόπο με τον οποίο συλλέγονται τα διόδια σε έναν αυτοκινητόδρομο, οι αισθητήρες μεταδίδουν τα δεδομένα τους ασύρματα ως απόκριση σε ένα εισερχόμενο σήμα ραδιοσυχνοτήτων.
Οι αισθητήρες αποτελούνται από τρία στρώματα : ένα κεντρικό στρώμα «βιοανταποκρίνεται» που απορροφά τη θρεπτική ουσία ή άλλες χημικές ουσίες που πρόκειται να ανιχνευθούν και εξωτερικά στρώματα που αποτελούνται από δύο χρυσούς δακτυλίους τετράγωνου σχήματος. Μαζί, τα τρία στρώματα λειτουργούν σαν μια μικροσκοπική κεραία, συλλέγοντας και εκπέμποντας κύματα στο φάσμα ραδιοσυχνοτήτων. Καθώς ένα εισερχόμενο κύμα χτυπά τον αισθητήρα, ένα μέρος του ακυρώνεται και το υπόλοιπο μεταδίδεται πίσω, ακριβώς όπως ένα μπάλωμα μπλε χρώματος απορροφά πιο κόκκινα μήκη κύματος και αντανακλά το μπλε πίσω στα μάτια μας.
Ο αισθητήρας, ωστόσο, μπορεί να αλλάξει το «χρώμα» του. Για παράδειγμα, εάν το κεντρικό στρώμα λάβει αλάτι ή αιθανόλη, οι ηλεκτρικές του ιδιότητες θα μετατοπιστούν, αναγκάζοντας τον αισθητήρα να απορροφήσει και να μεταδώσει ένα διαφορετικό φάσμα κυμάτων ραδιοσυχνοτήτων, με ποικίλη ένταση. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο μπορούν να ανιχνευθούν και να μετρηθούν τα θρεπτικά συστατικά και άλλες αναλυόμενες ουσίες.
«Θεωρητικά μπορούμε να τροποποιήσουμε το βιο-ανταποκρινόμενο στρώμα σε αυτούς τους αισθητήρες για να στοχεύσουμε άλλες χημικές ουσίες – πραγματικά περιοριζόμαστε μόνο από τη δημιουργικότητά μας», δήλωσε ο Fiorenzo Omenetto , Ph.D., καθηγητής Μηχανικής Frank C. Doble στο Tufts. «Έχουμε επεκτείνει την κοινή τεχνολογία RFID [αναγνωριστικό ραδιοσυχνοτήτων] σε ένα πακέτο αισθητήρων που μπορεί να διαβάσει και να μεταδώσει δυναμικά πληροφορίες για το περιβάλλον του, είτε είναι προσαρτημένο σε ένα δόντι, στο δέρμα ή σε οποιαδήποτε άλλη επιφάνεια.”
Η εργασία υποστηρίχθηκε από το Κέντρο Έρευνας, Ανάπτυξης και Μηχανικής του Στρατού των ΗΠΑ Natick Soldier, τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας (NIH; F32 EB021159) το Εθνικό Ινστιτούτο Βιοϊατρικής Απεικόνισης και Βιομηχανικής και το Γραφείο Ναυτικής Έρευνας.
Ακολουθήστε το Cibum 
