Γενετική βελτίωση των ψαριών ιχθυοκαλλιέργειας, που συμβάλει στη μείωση του κόστους παραγωγής ή κάνει την παραγωγή πιο αποτελεσματική.
Το 2021, μια νέα ποικιλία κόκκινης τσιπούρας βγήκε στις αγορές της Ιαπωνίας, αποτέλεσμα δοκιμής από το Περιφερειακό Ινστιτούτο Ψαριών του Κιότο. Ήταν η συνέχεια της έρευνας που δημοσιεύθηκε το 2018, όταν επιστήμονες στα Πανεπιστήμια του Κιότο και του Κιντάι χειρίστηκαν γονιμοποιημένα ωάρια ψαριών για να εξαλείψουν το γονίδιο μυοστατίνης που περιορίζει την ανάπτυξη των μυών. Με περιεκτικότητα σε κρέας περίπου 1,2 έως 1,6 φορές μεγαλύτερη από εκείνη της συμβατικής τσιπούρας, η νέα σειρά ψαριών θα μπορούσε να αποτελέσει τεράστια ώθηση για τους ιχθυοκαλλιεργητές, οι οποίοι θα μπορούσαν να παράγουν πιο ψάρια με πιο πλούσια σάρκα, χρησιμοποιώντας λιγότερη τροφή.
Η επεξεργασία του γονιδιώματος αναφέρεται σε τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται για την αλλαγή του γενετικού κώδικα ενός οργανισμού.
Η εργασία της Ιαπωνίας περιλαμβάνει μια τεχνολογία επεξεργασίας γονιδιώματος που ονομάζεται Clustered Regularly Interspaced Short Palindromic Repeats ή CRISPR, η οποία τροποποιεί τα γονίδια αποκόπτοντας ή προσθέτοντας νέα τμήματα DNA. Στην υδατοκαλλιέργεια, το CRISPR χρησιμοποιείται για την παραγωγή σειρών ψαριών με στοχευμένα χαρακτηριστικά, όπως αντοχή σε ασθένειες και γρήγορη ανάπτυξη.
«Το CRISPR είναι μέρος ενός μηχανισμού ανοσολογικής άμυνας που χρησιμοποιούν τα βακτήρια για να αμυνθούν από ιούς», είπε ο καθηγητής Ximing Guo στο Πανεπιστήμιο Rutgers στο New Brunswick, NJ, στο Advocate . «Τα βακτήρια περιέχουν ένζυμα, όπως το Cas-9, που μπορούν να κόψουν το DNA σε συγκεκριμένες θέσεις. Για την επεξεργασία του γονιδιώματος, απαιτείται επίσης ένα RNA-οδηγός για να καθοδηγήσει το ένζυμο Cas-9, ώστε να μπορεί να κόψει το DNA στην περιοχή που θέλετε και να δημιουργήσει μια μετάλλαξη που είτε θα εξαλείψει ένα συγκεκριμένο γονίδιο είτε θα αντικαθιστά αυτό το γονίδιο με ένα νέο, περισσότερο αποτελεσματικό αντίγραφο.»
Ο Guo εκτρέφει στρείδια για αντοχή στις ασθένειες MSX και Dermo, οι οποίες έχουν καταστρέψει την αλιεία στρειδιών κατά μήκος των ακτών του Ατλαντικού των ΗΠΑ και του Καναδά. Στο μέλλον, αυτός και η ομάδα του ενδιαφέρονται να χρησιμοποιήσουν το CRISPR για να μελετήσουν τη λειτουργία των γονιδίων και πιθανώς να εξαλείψουν το γονίδιο μυοστατίνης στα χτένια για να παράγουν μεγαλύτερους, πιο σαρκώδεις μύες προσαγωγών.
Ο Guo λέει ότι το έργο της Ιαπωνίας είναι ένα σταθερό παράδειγμα του πώς το CRISPR μπορεί να μεταμορφώσει τη γενετική βελτίωση των ειδών υδατοκαλλιέργειας.
«Είναι ένας πολύ αποτελεσματικός τρόπος παραγωγής ψαριών με πιο βρώσιμη σάρκα, ενώ τα ταΐζουμε με τη συμβατική ποσότητα τροφής και θα μπορούσε ενδεχομένως να βοηθήσει στη μείωση του κόστους παραγωγής ή να κάνει την παραγωγή πιο αποτελεσματική», είπε.
Οι ερευνητές πάντως έχουν επίγνωση των προκλήσεων. Η επεξεργασία του γονιδιώματος είναι περίπλοκη, δαπανηρή και απαιτεί μεγάλη ικανότητα. Η επιλογή ενός χαρακτηριστικού για βελτίωση ή επεξεργασία είναι ένα πράγμα, αλλά η γνώση ποιες γενετικές αλληλουχίες είναι υπεύθυνες για ένα δεδομένο χαρακτηριστικό μπορεί να διαρκέσει πολύ και να κοστίσει πολλά χρήματα. Όμως, όπως δείχνει το παράδειγμα στην Ιαπωνία, η βελτίωση συγκεκριμένων χαρακτηριστικών μπορεί να οδηγήσει σε ποικιλία θαλασσινών που όχι μόνο κάνει την υδατοκαλλιέργεια πιο βιώσιμη αλλά και ικανοποιεί τους καταναλωτές.
Ωστόσο, η εμπορική επιτυχία των επεξεργασμένων με γονιδίωμα ειδών, εξαρτάται από την αποδοχή του κοινού. Εξακολουθούν να υπάρχουν ανησυχίες σχετικά με τους κινδύνους για την ασφάλεια των τροφίμων και του περιβάλλοντος, τους λόγους για τους οποίους εκτράφηκε ένα τέτοιο είδος και τους στόχους των παραγωγών, οι οποίοι μπορούν να επηρεάσουν την αποδοχή των θαλασσινών που έχουν επεξεργασθεί με γονιδίωμα. Εν τω μεταξύ, ορισμένοι καταναλωτές μπορεί απλώς να μην θέλουν να τρώνε τέτοια θαλασσινά, ακόμα κι αν είναι ασφαλή και καλά για το περιβάλλον, λέει ο Guo και πιστεύει ότι η υδατοκαλλιέργεια πρέπει να είναι διαφανής στην έρευνά της και να αντιμετωπίζει ανοιχτά τυχόν προβλήματα ασφάλειας και περιβάλλοντος.
Ο Δρ Alan Tinch, γενετιστής στο Κέντρο Τεχνολογιών Υδατοκαλλιέργειας (CAT) στο Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνια και οι συνεργάτες του συνεργάζονται με περισσότερους από 15 κτηνοτρόφους και παραγωγούς ψαριών σε όλο τον κόσμο για να αναπτύξουν προσαρμοσμένα προγράμματα αναπαραγωγής για καθιερωμένα και αναδυόμενα είδη, από σολομό Ατλαντικού έως γαρίδες και στρείδια. Κάθε πρόγραμμα περιλαμβάνει την επιλογή χαρακτηριστικών ειδικών για κάθε είδος για τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας, της ανάπτυξης, της υγείας και της ευημερίας χρησιμοποιώντας πάνελ γενετικών δεικτών. Η CAT ερευνά την επεξεργασία γονιδιώματος για να κάνει απλές, στοχευμένες αλλαγές μέσα σε ένα είδος για να βελτιώσει χαρακτηριστικά που είναι συμβατικά δύσκολο να βελτιωθούν. Οι μελλοντικοί πληθυσμοί θα φέρουν αυτά τα επεξεργασμένα γονίδια και θα παρουσιάσουν το επιθυμητό χαρακτηριστικό.
Είμαστε όμως έτοιμοι για τέτοιου είδους γενετικούς χειρισμούς στα θαλασσινά μας;
«Οι καταναλωτές δεν έχουν άδικο να είναι επιφυλακτικοί σχετικά με τις νέες τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται στα τρόφιμά τους, αλλά οι φόβοι τους βασίζονται στην παρανόηση της τεχνολογίας, επομένως η περαιτέρω δέσμευση και η δημοσίευση των αναφορών είναι ζωτικής σημασίας για να κρατηθεί το κοινό ενήμερο και ενημερωμένο», λένε οι ειδικοί τονίζοντας πως θα πρέπει να δούμε την επεξεργασία του γονιδιώματος ως ένα μέσο διαχείρισης πληθυσμών ζώων για τον έλεγχο της υγείας και άλλων χαρακτηριστικών και να εξηγήσουμε ξεκάθαρα γιατί το κάνουμε αυτό».
Πηγή: globalseafood.org
Ακολουθήστε το Cibum 
