Τα κομποστοποιήσιμα πλαστικά είναι επί του παρόντος ασύμβατα με τα περισσότερα συστήματα διαχείρισης απορριμμάτων και δεν υπάρχει εναρμονισμένο διεθνές πρότυπο για τα οικιακά κομποστοποιήσιμα πλαστικά.
Ερευνητές στη Βρετανία διαπίστωσαν ότι το 60% των πλαστικών που λιπασματοποιούνται στο σπίτι δεν αποσυντίθενται πλήρως στους οικιακούς κάδους κομποστοποίησης και αναπόφευκτα καταλήγουν στο έδαφος. Η μελέτη διαπίστωσε επίσης ότι οι πολίτες έχουν σύγχυση σχετικά με τις ετικέτες των κομποστοποιήσιμων και βιοαποδομήσιμων πλαστικών, γεγονός που οδηγεί σε εσφαλμένη διάθεση πλαστικών απορριμμάτων. Αυτά τα αποτελέσματα υπογραμμίζουν την ανάγκη αναθεώρησης και επανασχεδιασμού αυτού του υποτιθέμενου βιώσιμου συστήματος διαχείρισης πλαστικών απορριμμάτων.
Η παγκόσμια πλαστική ρύπανση παραμένει μια από τις μεγαλύτερες περιβαλλοντικές προκλήσεις της εποχής μας. Μια νέα έκθεση του ΟΟΣΑ δείχνει ότι η κατανάλωση πλαστικού έχει τετραπλασιαστεί τα τελευταία 30 χρόνια. Σε παγκόσμιο επίπεδο, μόνο το 9% των πλαστικών απορριμμάτων ανακυκλώνεται, ενώ το 50% καταλήγει σε χωματερές, το 22% αποφεύγει τα συστήματα διαχείρισης απορριμμάτων και το 19% αποτεφρώνεται.
Τα κομποστοποιήσιμα πλαστικά γίνονται όλο και πιο κοινά καθώς αυξάνεται η ζήτηση για βιώσιμα προϊόντα. Οι κύριες εφαρμογές των κομποστοποιήσιμων πλαστικών περιλαμβάνουν συσκευασίες τροφίμων , σακούλες, φλιτζάνια και πιάτα, μαχαιροπίρουνα και σακούλες βιολογικών απορριμμάτων. Αλλά υπάρχουν ορισμένα θεμελιώδη προβλήματα με αυτούς τους τύπους πλαστικών. Είναι σε μεγάλο βαθμό ανεξέλεγκτες και οι ισχυρισμοί σχετικά με τα περιβαλλοντικά τους οφέλη είναι συχνά υπερβολικοί.
Τώρα, σε μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Frontiers in Sustainability , ερευνητές στο University College του Λονδίνου διαπίστωσαν ότι οι καταναλωτές συχνά μπερδεύονται σχετικά με την έννοια των ετικετών των κομποστοποιήσιμων πλαστικών και ότι ένα μεγάλο μέρος των κομποστοποιήσιμων πλαστικών δεν αποσυντίθεται πλήρως στις συνθήκες οικιακής κομποστοποίησης .
(μη)λιπασματοποιήσιμα πλαστικά
Το «κομποστοποιήσιμο πλαστικό» περιγράφει ένα υλικό που μπορεί να υποστεί βιολογική αποικοδόμηση σε μια θέση κομποστοποίησης με ρυθμό συνεπή με άλλα γνωστά κομποστοποιήσιμα υλικά, χωρίς να αφήνει ορατά (τοξικά) υπολείμματα.
Ωστόσο, τα κομποστοποιήσιμα πλαστικά είναι επί του παρόντος ασύμβατα με τα περισσότερα συστήματα διαχείρισης απορριμμάτων και δεν υπάρχει εναρμονισμένο διεθνές πρότυπο για τα οικιακά κομποστοποιήσιμα πλαστικά. Επομένως, η μοίρα αυτών των πλαστικών, όταν πετιούνται ή ταξινομούνται για ανακύκλωση, είναι είτε η αποτέφρωση είτε η υγειονομική ταφή.
Το μεγάλο πείραμα κομποστοποίησης
Σε πείραμα οικιακής κομποστοποίησης οι συμμετέχοντες έδειξαν σύγχυση σχετικά με την επισήμανση και την αναγνώριση αυτών των πλαστικών ενώ το 60% του πλαστικού που πιστοποιήθηκε ως οικιακό κομποστοποιήσιμο δεν διαλύθηκε πλήρως στους οικιακούς κάδους κομποστοποίησης.
Οι συμμετέχοντες δήλωσαν ότι χρησιμοποιούν το κομπόστ τους σε κήπους και λαχανόκηπους. Καθώς τα αποτελέσματα του πειράματος δείχνουν ότι το κομπόστ περιέχει πλαστικό που δεν έχει αποσυντεθεί πλήρως, το πλαστικό καταλήγει αναπόφευκτα στο έδαφος.
Η έρευνα δείχνει ότι, η καλύτερη λύση είναι η αποστολή κομποστοποιήσιμων πλαστικών σε βιομηχανικές εγκαταστάσεις κομποστοποίησης, όπου ρυθμίζονται οι συνθήκες κομποστοποίησης. Συνολικά, υπάρχει ανάγκη για αναθεώρηση και βελτίωση των οικιακών κομποστοποιήσιμων πλαστικών. «Η ιδέα ότι ένα υλικό μπορεί να είναι βιώσιμο είναι μια ευρέως διαδεδομένη παρανόηση. Μόνο ένα σύστημα παραγωγής, συλλογής και επανεπεξεργασίας ενός υλικού μπορεί να είναι βιώσιμο», κατέληξε ο Purkiss.
Ακολουθήστε το Cibum 
