Ερευνητές συνέταξαν έναν κατάλογο φράσεων που οι γιατροί θα πρέπει να αποφεύγουν να χρησιμοποιούν.
Όταν ακόυτε από ένα γιατρό «όλα θα πάνε καλά», οι λέξεις έχουν σημασία και υπάρχουν λίγες περιστάσεις στις οποίες είμαστε πιο ευάλωτοι από ό,τι όταν πρόκειται για την υγεία μας.
Πλέον όμως αυτό θα θεωρείται μια απαγορευμένη φράση και οι γιατροί προειδοποιούνται να σταματήσουν, διότι μπορεί να οδηγήσει σε ψεύτικες ελπίδες. Όπως φυσικά και ν ακούσετε μια μοιρολατρική έκφραση όπως «δεν υπάρχει ελπίδα».
Μια νέα έκθεση προσδιόρισε τις «απαγορευμένες φράσεις» που οι γιατροί δεν πρέπει ποτέ να χρησιμοποιούν σε ασθενείς με σοβαρές ασθένειες, όπως η καρδιακή ανεπάρκεια, ο καρκίνος και οι πνευμονοπάθειες. Η ελπίδα είναι ότι ο κατάλογος θα βοηθήσει τους κλινικούς ιατρούς να εντοπίσουν τις δικές τους απαγορευμένες φράσεις, ώστε να επιλέξουν μια πιο χρήσιμη γλώσσα.
Οι ερευνητές εξηγούν ότι αυτές οι «μεμονωμένες λέξεις ή φράσεις όχι μόνο δεν έχουν όφελος, αλλά μπορούν επίσης να προκαλέσουν συναισθηματική βλάβη και να τονίσουν τις διαφορές εξουσίας». Αν ένας ασθενής είναι βαριά άρρωστος, για παράδειγμα, ένας γιατρός δεν πρέπει ποτέ να αναφέρει τις λέξεις «απόσυρση της φροντίδας», καθώς αυτό υπονοεί ότι η ιατρική ομάδα «παραιτείται».
Ενώ το «όλα θα πάνε καλά» μπορεί να φαίνεται ως μια παρηγορητική φράση, οι ερευνητές λένε ότι αυτό θα μπορούσε να προσφέρει ψεύτικη ελπίδα όταν πρόκειται για σοβαρή ασθένεια και μια καλύτερη στροφή της φράσης θα μπορούσε να είναι «είμαι εδώ για να σας υποστηρίξω σε όλη αυτή τη διαδικασία».
Αυτό σημαίνει ότι δεν δίνονται υποσχέσεις και το αποτέλεσμα παραμένει απροσδιόριστο. Παρομοίως, οι συγγραφείς της μελέτης λέγοντας κάτι όπως «θα το παλέψουμε μαζί» θα μπορούσε «να υπονοήσει ότι η θέληση αυτή μπορεί να ξεπεράσει την ασθένεια».
Αλλά η μελέτη έρχεται εν μέσω αυξανόμενων ανησυχιών σχετικά με την «wokification» της ιατρικής, όπου οι γιατροί έχουν γίνει πολύ φοβισμένοι για να είναι ειλικρινείς με τους ασθενείς.
Η νέα έκθεση, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Mayo Clinic Proceedings, πραγματοποιήθηκε από τέσσερις ερευνητές, τρεις με ιατρικό υπόβαθρο και ένας με εμπειρία ως ασθενής σε κρίσιμη κατάσταση.
Προκειμένου να κάνουν τους ασθενείς και τις οικογένειές τους να αισθάνονται «ψυχολογικά ασφαλείς», η ομάδα συνέταξε έναν κατάλογο εκφράσεων που είναι ουσιαστικά «διακόπτες της συζήτησης». Πρόκειται για φράσεις ή δηλώσεις που «αρπάζουν την εξουσία» από τους ασθενείς, οι οποίοι δεν έχουν τη δυνατότητα να λαμβάνουν ουσιαστικές αποφάσεις για τη φροντίδα τους. Ο κατάλογος αυτός καταρτίστηκε με τη χρήση κλινικών ερευνών και περιλαμβάνει τις φράσεις:
- «Δεν υπάρχει τίποτα άλλο που μπορούμε να κάνουμε».
- «Δεν θα γίνει καλύτερα».
- «Απόσυρση της φροντίδας».
- «Θέλετε να κάνουμε τα πάντα;»
- «Μάχη» ή «αγώνας»
- «Δεν ξέρω γιατί περιμένατε τόσο πολύ να έρθετε.»
- «Τι έκαναν/σκέφτονταν οι άλλοι γιατροί σας;»
Σε σχέση με τη φροντίδα του καρκίνου συγκεκριμένα, η ομάδα διαπίστωσε ότι οι κλινικοί γιατροί συμβούλευαν να μη χρησιμοποιούν ποτέ φράσεις όπως
- «Ας μην ανησυχούμε γι’ αυτό τώρα».
- «Είστε τυχεροί που είναι μόνο στο στάδιο 2».
- «Αποτύχατε στη χημειοθεραπεία».
Αυτές οι φράσεις μπορούν να απονομιμοποιήσουν τις ανησυχίες των ασθενών, να υπονοήσουν ότι το να έχεις καρκίνο σε πρώιμο στάδιο θα πρέπει να είναι κάτι για το οποίο πρέπει να νιώθεις ευγνωμοσύνη και ότι έχουν κατά κάποιο τρόπο «αποτύχει» σε μια θεραπεία, αντί η θεραπεία να τους απογοητεύει.
Η ομάδα πιστεύει ότι η ενσωμάτωση της σωστής κατάρτισης σε μαθήματα ιατρικής και επαγγελματικής ανάπτυξης, καθώς και σε προγράμματα καθοδήγησης, θα συμβάλει σημαντικά στην ευαισθητοποίηση για τις “απαγορευμένες φράσεις”. Ειδικότερα, οι ειδικοί μπορούν να μοιραστούν τις φράσεις που έχουν χρησιμοποιήσει και εγκαταλείψει, καθώς και να προσφέρουν εναλλακτικές λύσεις που έχουν λειτουργήσει στο παρελθόν.
Ακολουθήστε το Cibum 
