Οι απόψεις ενός ειδικού για το πώς το σύστημα παραγωγής τροφίμων μπορεί να ανταποκριθεί στις σύγχρονες προκλήσεις.
Η βιομηχανία παραγωγής τροφίμων μπορεί να καλύπτει μια βασική αναγκαιότητα των ανθρώπων που πάντα θα υφίσταται, αλλά τα πλήγματα που δέχεται είναι πολλά.
Ο πληθωρισμός των τιμών και των πρώτων υλών είναι αυτό που ακούγεται περισσότερο τελευταία, ωστόσο για τον Jakob Wilhelmus, διευθυντής της θεματικής ερευνητικής ομάδας του PGIM, το πραγματικό πρόβλημα έγκειται στο ότι η τεχνολογία και τα συστήματα παραγωγής στην πραγματικότητα παραμένουν τα ίδια από τη δεκαετία του 1960.
Σε άρθρο του στον ιστότοπο Top 1000 Funds αναφέρει πως οι κύριες προκλήσεις στην τροφική αλυσίδα αυτή τη στιγμή οφείλονται στα απαρχαιωμένα συστήματα παραγωγής, που βοήθησαν στην αντιμετώπιση των προκλήσεων του παρελθόντος, αλλά είχαν καταστροφικές επιπτώσεις στο περιβάλλον. Κατά τη γνώμη του- αλλά και όπως αποδεικνύεται από πολλά παραδείγματα στο σήμερα- η βιωσιμότητα είναι αυτή που θα δημιουργήσει νέες επενδυτικές ευκαιρίες.
Στη δεκαετία του 1960, το φαγητό πέρασε από την «Πράσινη Επανάσταση», λέει ο Wilhelmus. Αυτό σημαίνει πως τότε συγκροτήθηκε πρακτικά η σύγχρονη γεωργία, προκειμένου να ανταποκρίνεται στην τεράστια ζήτηση.
Αυτό που ουσιαστικά άλλαξε τότε ήταν η επιστήμη των καλλιεργειών, καθώς οι επιστήμονες έπρεπε να βρουν πιο ανθεκτικά είδη, ιδιαίτερα όσον αφορά στο σιτάρι που συνιστά το βασικότερο είδος διατροφής για τους περισσότερους λαούς, αλλά και το ρύζι. Αυτό οδήγησε σε περισσότερα και πιο ισχυρά λιπάσματα και φυτοφάρμακα.
Κάνοντας το μενού μας πιο πράσινο
Ο πληθυσμός της γης είναι ήδη 8 δις και ως το 2050, η ζήτηση για τρόφιμα αναμένεται να αυξηθεί κατά 60%, με μια επικείμενη πληθυσμιακή αύξηση.
Αλλά αυτό σημαίνει και αύξηση σε διαφορετικούς τύπους τροφίμων, ιδίως περισσότερο κρέας και μαγειρευτά τρόφιμα, που προέρχονται ιδιαίτερα από την υποσαχάρια Αφρική και τη Νότια Ασία, λέει ο Wilhelmus, ονομάζοντας το φαινόμενο «παγκοσμιοποίηση» των τροφίμων.
Με τη σειρά της, αυτή η ζήτηση θα φέρει νέες ανάγκες σε τομείς γύρω από τη μεταφορά των τροφίμων, κυρίων την ψύξη και τη συσκευασία, καθώς θα πρέπει να γίνονται αποστολές προς όλα τα σημεία του κόσμου.
Όσο για το εναλλακτικό, φυτικό κρέας, ο Wilhelmus δεν πιστεύει πως ως τάση απειλεί τη βιομηχανία κρέατος, η οποία εκτιμάται επί του παρόντος στα 1,57 τρισεκατομμύρια ευρώ και αναμένεται ακόμη να αυξηθεί κατά 14% έως το 2030.
Συγκριτικά, για το εναλλακτικό κρέας, το οποίο αντιπροσωπεύει λιγότερο από το 1% της βιομηχανίας κρέατος με την ευρύτερη έννοια, στην καλύτερη των περιπτώσεων η ζήτηση θα παραμείνει σταθερή.
Ο αντίκτυπος της γεωργίας στο περιβάλλον είναι τεράστιος, καθιστώντας την υπεύθυνη για το 30% όλων των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου και το 705 της χρήσης γλυκού νερού.
Ο Wilhelmus πιστεύει ότι οι επενδύσεις πρέπει να εστιάσουν στην τεχνολογία για να γίνει το σύστημα παραγωγής πιο βιώσιμο.
Η κλιματική αλλαγή και ο τρόπος με τον οποίο επηρεάζει διαφορετικές περιοχές είναι η μεγάλη πρόκληση του σήμερα, οπότε είναι η πράσινη μετάβαση στις καλλιέργειες- με την αντικατάσταση των παραδοσιακών λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων με βιολογικά- και ένα πράσινο μενού με λιγότερο κρέας που θα κάνουν τη διαφορά.
Ακολουθήστε το Cibum 
