Το Lunchbox, είναι το πρώτο λογισμικό παραγωγής φωτογραφιών φαγητού μέσω τεχνητής νοημοσύνης – Την χρησιμοποιούν εστιατόρια στους καταλόγους τους, για να αυξήσουν τις πωλήσεις.
Της Δέσποινας Χάρου
Κάνοντας μια παραγγελία φαγητού, λένε πως πρώτο “αγοράζει” το μάτι. Αυτό φαίνεται να εκμεταλλεύτηκαν εστιατόρια που χρησιμοποιούν την τεχνητή νοημοσύνη για τη δημιουργία φωτογραφιών προκειμένου να αναπαριστούν προϊόντα του καταλόγου τους. Αυτό, φυσικά στόχο έχει να προσελκύσει τους πελάτες και οι εταιρίες να πουλάνε περισσότερο.
Ο Nabeel Alamgir, Διευθύνων Σύμβουλος της startup τεχνολογίας εστιατορίων Lunchbox, παρουσίασε μια δωρεάν γεννήτρια φωτογραφιών τροφίμων που έχουν δημιουργηθεί ψηφιακά με τη βοήθεια του OpenAI, της εταιρείας πίσω από το viral bot ChatGPT. Σύμφωνα με το Business insider, η Lunchbox που συνεργάζεται ήδη με 200 περίπου επωνυμίες, χρησιμοποίησε το ίδιο εργαλείο που μετατρέπει τα κείμενα σε εικόνα, DALL-E του OpenAI. Η πλατφόρμα τεχνολογίας εστιατορίων, από την κυκλοφορία της στις 19 Ιανουαρίου, έχει δημιουργήσει 175 εκατομμύρια φωτογραφίες τεχνητής νοημοσύνης, ανέφερε ο Alamgir. Σύμφωνα με τους δημιουργούς του Lunchbox, ο στόχος είναι να βοηθήσει τα εστιατόρια ώστε να μπορούν να δημιουργούν γρήγορα εικόνες φαγητού για τις ιστοσελίδες τους, τα μενού τους, αλλά και για τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Όπως συμβαίνει και με το το ChatGPT, οι χρήστες περιγράφοντας αυτό ακριβώς που θέλουν να αποτυπωθεί στην εικόνα, στην προκειμένη περίπτωση φαγητό, αυτό δημιουργείται. Το insider χρησιμοποιώντας την εφαρμογή, δημιούργησε ένα μπέργκερ με μπλε τυρί και μπέικον σε καφέ φόντο.
Ο Alamgir υποστηρίζει πως η συγκεκριμένη εφαρμογή έχει στόχο να βοηθήσει τα εστιατόρια να αυξήσουν τις πωλήσεις. Αναφερόμενος σε στοιχεία, είπε ότι τα εστιατόρια που περιλαμβάνουν στους καταλόγους τους φωτογραφίες, λαμβάνουν πάνω από 70% περισσότερες παραγγελίες, οι οποίες φυσικά που έχουν άμεσο αντίκτυπο στα κέρδη.
Σύμφωνα με την ιστοσελίδα pttl.gr στο Lunchbox, υπάρχουν τρεις παράμετροι που μπορεί να χρησιμοποιήσει ένα εστιατόριο για να δημιουργήσει μια φωτογραφία φαγητού: το search (αναζήτηση), που αφορά το σενάριο της φωτογραφίας και το είδος του φαγητού που θα απεικονίζεται, το background (φόντο) και το style, δηλαδή το στυλ της φωτογραφίας. Ο χρήστης μπορεί να εισάγει το φαγητό που θέλει να απεικονιστεί στο πεδίο “αναζήτηση”, όπως για παράδειγμα ένα cheeseburger και τηγανητές πατάτες. Ο χρήστης δεν περιορίζεται μόνο στο φαγητό. Μπορεί επίσης να ζητήσει από το Lunchbox να δημιουργήσει μια εικόνα ενός ατόμου που τρώει ένα συγκεκριμένο φαγητό. Στο προαιρετικό πεδίο “φόντο”, ο χρήστης μπορεί να επιλέξει διάφορα σκηνικά όπως ένα χρώμα, ή μια συγκεκριμένη επιφάνεια όπως ξύλο, ή μια περιοχή για την εικόνα του φαγητού του.
Ωστόσο κατά πόσο μια φωτογραφία που είναι τεχνικό δημιούργημα ανταποκρίνεται σε αληθινά προϊόντα και αληθινό φαγητό;
Είναι κάτι που μπορεί εύκολα να “αγοράσει” ο καταναλωτής ή θα καταλήξει να γίνει κάποια ανάρτηση του τύπου “τι παράγγειλα” vs “τι μου ήρθε”; Όλοι νομίζω συμφωνούμε πως ένας κατάλογος θα πρέπει να είναι ελκυστικός και οι “λαχταριστές” φωτογραφίες φαγητού σίγουρα θα προσελκύσουν πιο εύκολα το μάτι. Όμως, παίρνοντας παράδειγμα και από τον εκατό μου που είμαι καταναλωτής, επειδή ακριβώς θα αγοράσει πρώτο το μάτι αυτό που θα δει στη φωτογραφία, όταν αυτή δεν ανταποκρίνεται με το προϊόν, θα ακολουθήσει μια απογοήτευση. Εν μέρει είναι λογικό γιατί πόσο μπορεί να μοιάζει μια ψηφιακή εικόνα με το πραγματικό τρόφιμο; Όμως εκείνη τη στιγμή αγοράζουμε αυτό ακριβώς που βλέπουμε και το εστιατόριο με την εικόνα αυτή δίνει μια υπόσχεση στον πελάτη.
Σύμφωνα με τον Alamgir, η εφαρμογή αυτή προορίζεται για εστιατόρια που δεν έχουν πρόσβαση σε επαγγελματική φωτογράφιση φαγητού. Όμως κάνοντας το δικηγόρο του διάβολου, θα έλεγα πως αυτό είναι ένα κομμάτι που δεν αφορά τον πελάτη που ψωνίζει κάτι που είδε και του άρεσε.
Με την ιδιότητα μου και ως φωτογράφου, μπορώ να απαριθμήσω μια σειρά από χρήσιμα “tips” που μπορούν να αναδείξουν ένα φαγητό χωρίς να χρησιμοποιείται ένας κλώνος. Αφρός ξυρίσματος αντί για σαντιγί, λάδι μηχανής αντί για σιρόπι σφενδάμου, λευκή παχύρευστη κόλλα που προσομοιάζει τέλεια το γάλα χωρίς να βυθίζονται τα δημητριακά, ενθέματα στο ενδιάμεσο των υλικών των burger καθώς και οδοντογλυφίδες ή blue tack για τη στερέωση των υλικών, κερί με χρώμα ζαχαροπλαστικής για τη δημιουργίας μπάλας παγωτού και πολλά άλλα. Υλικά που ανταποκρίνονται σχεδόν στο 100% των αληθινών προϊόντων χωρίς να χάνεται η τελική αίσθηση του φαγητού. Φυσικά απαιτείται και ο σωστός φωτισμός.
Η εταιρεία τεχνολογίας τροφίμων VC, η οποία διαχειρίζεται επίσης μια σειρά από εστιατόρια στη Νέα Υόρκη, επενδύει σε νεοφυείς επιχειρήσεις που λύνουν τέτοιου είδους προβλήματα για εστιατόρια. Ωστόσο άλλες όπως το DoorDash δεν συμφωνούν με αυτή την πρακτική. “Οι πελάτες θα πρέπει να δουν μια ρεαλιστική αναπαράσταση του τι θα λάβουν όταν παραγγέλνουν διαδικτυακά”, είπε το DoorDash στο Insider. “Η προβολή εικόνων μενού υψηλής ποιότητας και ακριβείας είναι ζωτικής σημασίας για τη διατήρηση της εμπιστοσύνης των πελατών και τη δημιουργία πωλήσεων μέσω του DoorDash”.
Σκοπός τη συγκεκριμένης εφαρμογής είναι η δημιουργία εικόνων που θα προσελκύσουν τους πελάτες, για να αυξήσουν οι εταιρίες τις πωλήσεις, αλλά ας μην ξεχνάμε πως θεμέλιο μιας πώλησης είναι το χτίσιμο της εμπιστοσύνης.
Ακολουθήστε το Cibum 
