Ιπτάμενοι και χορτάτοι: Η ιστορία των γευμάτων στις πτήσεις ξεκίνησε το 1918! – Πότε και γιατί απαγορεύτηκαν τα… σάντουιτς
Είναι δύσκολο να φανταστούμε σήμερα ένα ταξίδι με αεροπλάνο χωρίς ένα γεύμα να συνοδεύει την πτήση μας. Πέρα από τις low cost εταιρείες πτήσεις, οι υπόλοιπες αεροπορικές εταιρείες σερβίρουν γεύματα και αναψυκτικά για να κάνουν το ταξίδι πιο άνετο και ευχάριστο, ενώ περνά η ώρα και πιο γρήγορα…
Ωστόσο, δεν ήταν πάντα έτσι. Τα πρώτα γεύματα αεροπορικών εταιρειών ήταν προσυσκευασμένα, κρύα κουτιά μεσημεριανού γεύματος και σερβιρίστηκαν το 1918 σε μια πτήση Handley-Page από το Λονδίνο στο Παρίσι, σύμφωνα με την ιστοσελίδα Reader’s Digest. Τέσσερα χρόνια αργότερα, η Daimler Airway ανέθεσε σε έναν αεροσυνοδό να χαιρετίζει τους επιβάτες με ποτήρια χυμό φρούτων.
Και ενώ τότε παρουσιάστηκαν τα πρώτα «κεράσματα» στις πτήσεις, η κουζίνα έκανε την εμφάνισή της το 1936, όταν η United Airlines παρουσίασε την «πρώτη κουζίνα πτήσης στον κόσμο», μια κουζίνα που ανήκε και λειτουργούσε από την αεροπορική εταιρεία για την παραγωγή τροφίμων εν πτήσει. Στην κουζίνα στο Όκλαντ της Καλιφόρνια, οι εργαζόμενοι της United ετοίμαζαν ζεστά γεύματα, δίνοντας παράλληλα ιδιαίτερη προσοχή στις επιπτώσεις του υψομέτρου στη γεύση του φαγητού. Τα γεύματα περιελάμβαναν επιλογές από τηγανητό κοτόπουλο ή ομελέτα, αρκετά υψηλότερης ποιότητας από πολλά σημερινά γεύματα που θα φάει κανείς σε ένα αεροπλάνο. Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ξεκίνησαν να σερβίρονται και κατεψυγμένα και προμαγειρεμένα γεύματα, προσαρμοσμένα φυσικά στις απαιτήσεις και τις ανάγκες μιας πτήσης, με πρωτοπόρα στο συγκεκριμένο τομέα την εταιρεία TWA που έλαβε μέτρα για την εμπορευματοποίηση αυτής της μεθόδου παρασκευής τροφίμων.
Από τα τέλη της δεκαετίας του 1930 έως τη δεκαετία του 1950, με το όνομα Flying Boat Era, ένα υδροπλάνο με σταθερά φτερά με κύτος γνωστό ως «the Clipper» πραγματοποίησε πρώιμες υπερωκεάνιες πτήσεις για την Pan Am και ήταν εκείνη η εταιρεία που προσπάθησε να δώσει μια πιο εκλεπτυσμένη νότα στο μενού. Οι υπάλληλοι σέρβιραν εκλεπτυσμένα γεύματα σε τραπέζια στολισμένα με εκλεκτά πιάτα. Τα πιάτα του μενού περιελάμβαναν consommé julienne, ψητά διπλά γαλλικά αρνίσια παϊδάκια, φρέσκα αμπελοφάσουλα με πατάτες μαϊντανού και μια βελγική αντίδι σαλάτα.
Κατά τη δεκαετία του ’50 έως τη δεκαετία του ’60, η ιδια αεροπορική εταιρεία είχε μια γαστρονομική συνεργασία με το Maxim’s, ένα διάσημο εστιατόριο στο Παρίσι. Αυτό το γαλλικό μπιστρό όχι μόνο ανέπτυξε τα μενού για όλες τις πτήσεις της Pan Am, αλλά προσέφερε και ειδικές υπηρεσίες στους επιβάτες πρώτης θέσης. Οι επιβάτες στην καμπίνα πρώτης θέσης του Pan Am απολάμβαναν σπεσιαλιτέ, ξεκινώντας με την παρουσίαση ζεστών ορεκτικών κατά τη διάρκεια της ώρας κοκτέιλ, με γκουρμέ επιλογές, όπως φιλέτο μινιόν και αστακό.
Ο πόλεμος των σάντουιτς ξεκίνησε το 1954 από τη Scandinavian Airlines (SAS), όταν το Scandinavian Traveler άρχισε να σερβίρει smørrebrød ή ανοιχτά σάντουιτς στους επιβάτες της τότε νέας τουριστικής κατηγορίας της στις πτήσεις της στον Ατλαντικό. Αυτή η πρακτική αποδοκιμάστηκε από τους αμερικανικούς αερομεταφορείς και οι Ηνωμένες Πολιτείες απείλησαν να ανακαλέσουν την άδεια αερομεταφορέα της SAS εάν η Σκανδιναβική αεροπορική εταιρεία δεν σταματούσε να σερβίρει αυτά τα δωρεάν σάντουιτς, με την αφορμή ότι δεν ήταν κλειστά, όπως τα αμερικάνικα και παραβίαζαν τους κανόνες της Διεθνούς Ένωσης Αερομεταφορών (IATA). Το αποτέλεσμα ήταν η SAS έπρεπε να πληρώσει πρόστιμο στην IATA για το περιστατικό.
Η ιδέα γνωστοί σεφ να δίνουν μια γευστικότερη νότα στο μενού των αεροπλάνων πήρε σάρκα και οστά το 1973 με το Γάλλο σεφ και τηλεοπτικό παρουσιαστή Raymond Oliver και τη γαλλική αεροπορική εταιρεία UTA για την υπηρεσία γευμάτων εν πτήσει. Ο Oliver άρχισε να αναδιατυπώνει τα γεύματα της UTA αυξάνοντας το αλάτι, τη ζάχαρη, την κρέμα γάλακτος και το λίπος στις συνταγές στις αεροπορικές κουζίνες, με τα αποτελέσματα να είναι αρκετά θετικά.
Έκτοτε, αρκετοί διάσημοι σεφ έχουν διαθέσει την τεχνογνωσία της κουζίνας τους σε αεροπορικές εταιρείες, συμπεριλαμβανομένων των πιο πρόσφατων συνεργασιών μεταξύ του Gordon Ramsay και της Singapore Airlines και του Daniel Boulud και της Air France, όπως αναφέρει το Reader’s Digest.
Επίσης στη δεκαετία του ’70, η αεροπορική βιομηχανία άρχισε να αντιμετωπίζει απορρύθμιση, με αποτέλεσμα μείωση των ναύλων. Η Southwest Airlines ήταν μια εταιρεία που ξεκίνησε την πορεία της το 1971 και ήταν αυτή που ξεκίνησε την παράδοση των φιστικιών ως σνακ κατά τη διάρκεια της πτήσης. Η παράδοση αυτή, μάλιστα, ενσωματώθηκε και στα σλόγκαν της, όπως «Πετάξτε για φιστίκια». Η εταιρεία διατήρησε τα φιστίκια ως το 2018, καθώς λαμβάνοντας υπόψη τους επιβάτες με αλλεργίες στον ξηρό καρπό, αποφάσισε να τα αφαιρέσει ως επιλογή σνακ κατά την πτήση.
Πιο πρόσφατα, το 2019 η Singapore Airlines ξεκίνησε την πρώτη της συνεργασία Farm-To-Plane με την AeroFarms, μια εταιρεία γεωργίας εσωτερικού χώρου, για να παρέχει ένα προσαρμοσμένο μείγμα φρέσκων προϊόντων για εξυπηρέτηση σε πτήσεις προς τη Σιγκαπούρη, από αεροδρόμια στην περιοχή της Νέας Υόρκης. Η AeroFarms χρησιμοποιεί ένα ανακυκλωμένο εγκαταλελειμμένο χαλυβουργείο σε μια βιομηχανική περιοχή κοντά στο Νιούαρκ, στο Νιου Τζέρσεϊ, το οποίο μετέτρεψε σε μια κάθετη φάρμα εσωτερικού χώρου ενός στρέμματος. Με αυτό τον τρόπο, οι επιβάτες της Singapore Airlines μπορούν να απολαμβάνουν φρέσκα γεύματα ακόμα και χιλιάδες πόδια πάνω από το έδαφος.
Σήμερα, η εταιρεία Emirates κατέχει τα πρωτεία για τη μεγαλύτερη εγκατάσταση τροφοδοσίας πτήσεων στον κόσμο στο Dubai Investment Park στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Η Emirates Flight Catering παράγει κατά μέσο όρο 225.000 γεύματα την ημέρα και περισσότερα από 82 εκατομμύρια ετησίως με πεπειραμένους σεφ από κάθε εθνικότητα και με εξειδίκευση σε πολλές διαφορετικές κουζίνες.
Ακολουθήστε το Cibum 
