Ξέρετε ότι το κινέζικο λάχανο, είναι τρεις φορές πιο ανθεκτικό από το κανονικό τσιμέντο κι ότι αντί να πετάτε τα τρόφιμα μπορείτε να μετατρέπεται τα υπολείμματα σε υλικά κατασκευών;
Της Χριστίνας Κοψίνη
Προσθέστε λαχανόφυλλα, φλούδες πορτοκαλιού, κρεμμύδια, μπανάνες και μερικές φέτες κολοκύθας για να φτιάξετε… τσιμέντο.
Σωστά διαβάσατε. Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Τόκιο στην Ιαπωνία ανέπτυξαν μια τεχνική μέσω της οποίας είναι δυνατή η δημιουργία τσιμέντου από υπολείμματα τροφίμων. Εκτός από τη χρήση στην κατασκευή, η καινοτόμος πρωτοβουλία είναι επίσης βρώσιμη. Μπορείτε να κάνετε το βρασμένο τσιμέντο ένα νόστιμο γεύμα, προσαρμόζοντας τις γεύσεις, προσθέτοντας καρυκεύματα και σπάζοντας το σε κομμάτια.
Ο Yuya Sakai, ο καθηγητής που είναι υπεύθυνος για τη μελέτη, είναι ο μηχανικός που ειδικεύεται στο σκυρόδεμα και την ανακύκλωση. Σε προηγούμενη έρευνα, ανέπτυξε μια τεχνική για την ανάμειξη ανακυκλωμένης σκόνης σκυροδέματος και απορριμμάτων ξύλου, δημιουργώντας ένα πιο ανθεκτικό υλικό μέσω θερμής συμπίεσης. Ήταν κατά τη διάρκεια αυτών των δοκιμών που προέκυψε η ιδέα να δοκιμαστούν και άλλα παρόμοια απόβλητα υλικά, συμπεριλαμβανομένων – γιατί όχι – των λαχανικών και των φρούτων.
Ολόκληρη η διαδικασία κατασκευής τεκμηριώθηκε και παρουσιάστηκε στην 70η Ετήσια Συνάντηση της Εταιρείας Επιστημών Υλικών τον Μάιο του 2021 μέσω του άρθρου «Ανάπτυξη νέου δομικού υλικού από απορρίμματα τροφίμων». Το κείμενο τεκμηριώνει την παραγωγή αυτού του υλικού, χωρίζοντάς το σε τρία στάδια: μετά το σπάσιμο των πρώτων υλών (φλούδες πορτοκαλιού, κρεμμύδια, κολοκύθες, μπανάνες, κινέζικο λάχανο και φύκια), τα μικρά κομμάτια τοποθετήθηκαν σε φούρνο στους 105°C ή στεγνωτήριο σε συνθήκες κενού. Στη συνέχεια, τα ξηρά υλικά κονιορτοποιήθηκαν χρησιμοποιώντας ένα κανονικό μπλέντερ. Ακολούθως, η σκόνη αναμίχθηκε με νερό και καρυκεύματα και τελικά συμπιέστηκε εν θερμώ στους 180°C.
Οι δοκιμές πραγματοποιήθηκαν λαμβάνοντας υπόψη την αντοχή των υλικών αλλά και τη γεύση τους. Με αυτή την έννοια, τα αποτελέσματα έδειξαν ότι, εκτός από το δείγμα που προέρχεται από την κολοκύθα, όλα τα άλλα πέτυχαν τον στόχο αντοχής στην κάμψη, ειδικά το κινέζικο λάχανο, το οποίο είναι τρεις φορές πιο ανθεκτικό από το κανονικό τσιμέντο. Σύμφωνα με τους συγγραφείς Sakai και Machida, το πιο δύσκολο μέρος της διαδικασίας ήταν το γεγονός ότι κάθε τρόφιμο απαιτεί διαφορετικές θερμοκρασίες και επίπεδα πίεσης, γεγονός που καθιστά δυνατό να φανταστούμε πόσες δοκιμές έπρεπε να γίνουν πριν φτάσουμε σε ένα ομοιογενές και ικανοποιητικό αποτέλεσμα. Ωστόσο, αυτή ακριβώς η προσαρμογή των δύο συνθηκών ήταν που έκανε την εμπειρία επιτυχημένη, καθώς τα απόβλητα τροφίμων είχαν ήδη δοκιμαστεί για παραγωγή τσιμέντου σε άλλες μελέτες. Χρειαζόταν πάντα η προσθήκη πλαστικού στο μείγμα για να συγκολληθούν τα υλικά, αλλά σε αυτή την περίπτωση, με τη βέλτιστη ρύθμιση θερμοκρασίας και πίεσης, αυτό δεν ήταν απαραίτητο.
Εκτός από την αντίσταση, άλλοι παράγοντες τονίζονται σε αυτό το τολμηρό υλικό, όπως οι γεύσεις και οι μυρωδιές. Οι δοκιμές έδειξαν ότι, παρά την όλη διαδικασία, το φαγητό εξακολουθεί να διατηρεί τις αρχικές του μυρωδιές και, σύμφωνα με τον Sakai, το προϊόν είναι μη τοξικό και ασφαλές για κατανάλωση αλλά «είναι πολύ τραγανό», όπως λέει. Αξίζει να αναφερθεί και το χρώμα του υλικού αφού διατηρείται και το αρχικό χρώμα του φαγητού, δημιουργώντας μια μεγάλη γκάμα συνδυασμών και δυνατοτήτων. Δοκιμές που σχετίζονται με την ανθεκτικότητα του υλικού έδειξαν ότι ύστερα από τέσσερις μήνες έκθεσης σε ένα δωμάτιο, δεν υπήρξαν αναφορές για επιθέσεις εντόμων, σκουληκιών ή μυκήτων. Εξάλλου, η εμφάνισή της έχει παραμείνει ίδια. Ωστόσο, για να εξασφαλιστεί μεγαλύτερη ανθεκτικότητα – παρά την απώλεια της βρώσιμης δυναμικής του – αυτό το τσιμέντο μπορεί να αδιαβροχοποιηθεί με χημική ουσία ή να επικαλυφθεί με λάκα. Ο καθηγητής Sakai ποντάρει σε αυτή την τεχνολογία όχι μόνο για τον μετριασμό της παγκόσμιας σπατάλης τροφίμων –που σύμφωνα με τον ΟΗΕ φτάνει τους 900 εκατομμύρια τόνους ετησίως– αλλά και για τη δημιουργία προσωρινής στέγασης για πρόσφυγες ή σε περιπτώσεις φυσικών καταστροφών.
Ενώ η τεχνολογία βρίσκεται ακόμη σε φάση ανάπτυξης για να εφαρμοστεί στις κατασκευές, σε άλλους τομείς, πολλές εταιρείες έχουν αναζητήσει εφευρέτες που ενδιαφέρονται για την παραγωγή επίπλων και αντικειμένων. Ο ίδιος ο Machida, συνεργάτης του έργου και συν-συγγραφέας του άρθρου που αναφέρθηκε παραπάνω, ίδρυσε μια εταιρεία με την επωνυμία Fabula Inc. που επικεντρώθηκε σε οικιακά σκεύη και άλλα αντικείμενα από βρώσιμο τσιμέντο. Εκτός από τα πλεονεκτήματα που αναφέρθηκαν ήδη, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι το βρώσιμο τσιμέντο είναι βιοδιασπώμενο και μπορεί να θαφτεί όταν δεν είναι πλέον χρήσιμο, καθιστώντας ένα πολλά υποσχόμενο υλικό για την αντικατάσταση προϊόντων που κατασκευάζονται με πλαστικό και κανονικό τσιμέντο. Η εφαρμογή του προσθέτει επίσης ένα νέο νόημα στην αρχιτεκτονική που, εκτός από την όραση, την αφή, την όσφρηση και την ακοή, μπορεί πλέον να διεγείρει και τη γεύση.
Ακολουθήστε το Cibum 
