Πολλές χώρες έχουν προχωρήσει -λανθασμένα όπως αποδεικνύεται- σε περιορισμό των διαφημίσεων αλκοόλ προκειμένου να μετριάσουν την κατανάλωσή του.
Το συμπέρασμα πως η απαγόρευση της διαφήμισης αλκοόλ δεν έχει σημαντική επίδραση στην κατανάλωση, προκύπτει από δεξαμενή σκέψης του Ηνωμένου Βασιλείου. Έρευνα μάλιστα, που ανατέθηκε από το Ινστιτούτο Οικονομικών Υποθέσεων, διαπίστωσε ότι μεταξύ 1990 και 2000 η διαφήμιση αλκοόλ μειώθηκε κατά 10,8% στη Βρετανία, αλλά η κατανάλωση αλκοόλ αυξήθηκε κατά 15,8%. Πράγμα που σημαίνει πως η διαφήμιση μπορεί να αυξήσει τις πωλήσεις μεμονωμένων εμπορικών σημάτων, αλλά όχι εν γενεί του αλκοόλ.
Με τη βούλα πλέον η Ευρώπη κατέχει τα σκήπτρα στην κατανάλωση αλκοόλ παγκοσμίως, που όπως υπολογίζει ο ΠΟΥ, η κατά κεφαλήν κατανάλωση ανέρχεται στα 11,85 λίτρα, σχεδόν διπλάσια από το παγκόσμιο μέσο όρο. Αυτό που ταλανίζει ωστόσο περισσότερο τις κυβερνήσεις, είναι η κατανάλωση αλκοόλ απο τους ανήλικους γι’ αυτό επικεντρώνονται περισσότερο στην προώθηση του μέσω διαφημίσεων.
Τον περασμένο Ιανουάριο, Ιρλανδικός φιλανθρωπικός οργανισμός απηύθηνε έκκληση για την προστασία των παιδιών και των εφήβων από τις διαφημίσεις με περιεχόμενο αλκοολούχα ποτά, αφού τα στοιχεία ήταν τρομακτικά. Λίγο αργότερα, τo Βέλγιο ενέκρινε το πρώτο «διαομοσπονδιακό σχέδιο αλκοόλ» με 75 μέτρα για την καταπολέμηση της υπερβολικής και επιβλαβούς κατανάλωσης αλκοόλ στη χώρα, συμπεριλαμβανομένων αυτών της διαφήμισης σε ραδιόφωνο και τηλεόραση. Σε όλες τις περιπτώσεις ο γνώμονας ήταν πως η διαφημίσει επηρεάζει άμεσα την κατανάλωση αλκοόλ.
Σύμφωνα με παρόντα στοιχεία ωστόσο, δεν προκύπτει κάτι τέτοιο παρά το γεγονός πως οι ακτιβιστές της δημόσιας υγείας επιμένουν εδώ και καιρό ότι οι απαγορεύσεις στις διαφήμισης αλκοόλ θα μπορούσαν να συμβάλουν στη μείωση της κατανάλωσης.
Όταν έγινε πρώτος υπουργός, ο Humza Yousaf διέταξε την αναθεώρηση των σχεδίων της κυβέρνησης της Σκωτίας για την εισαγωγή απαγόρευσης που αποτελούσε μέρος μιας πολιτικής για τη μείωση των ασθενειών και των θανάτων που σχετίζονται με το αλκοόλ.
Η επιθεώρηση Cochrane το 2014, που θεωρείται ευρέως ως το «χρυσό πρότυπο» των αποδεικτικών στοιχείων στην πολιτική υγείας, διαπίστωσε παρομοίως ότι «υπάρχει επί του παρόντος έλλειψη ισχυρών στοιχείων υπέρ ή κατά της σύστασης της εφαρμογής περιορισμών διαφήμισης αλκοόλ».
Τρεις καναδικές μελέτες, βασισμένες σε περιορισμούς διαφήμισης στη Βρετανική Κολομβία, τη Μανιτόμπα και το Σασκάτσουαν, δεν βρήκαν καμία επίδραση στην κατανάλωση. Μια συγχρονική μελέτη του 2010 από 17 χώρες του ΟΟΣΑ μεταξύ 1975 και 2000 διαπίστωσε ομοίως ότι «οι απαγορεύσεις διαφημίσεων δεν μειώνουν τη ζήτηση αλκοόλ».
Χωρίς ισχυρές αποδείξεις ότι η απαγόρευση της διαφήμισης μειώνει την κατανάλωση, ο Christopher Snowdon, συγγραφέας της έκθεσης και επικεφαλής του lifestyle 3conomics στην IEA, συμπεραίνει ότι η κρατική παρέμβαση είναι αδικαιολόγητη. «Ο ισχυρισμός ότι η απαγόρευση της διαφήμισης για το αλκοόλ θα μείωνε το μέγεθος των βλαβών που σχετίζονται με το αλκοόλ στην κοινωνία έχει εξαιρετικά λίγα στοιχεία που να τον υποστηρίζουν. Η διαφήμιση επηρεάζει το μερίδιο αγοράς των μεμονωμένων εμπορικών σημάτων, αλλά το χρηματικό ποσό που δαπανάται για τη διαφήμιση αλκοόλ δεν έχει καμία επίδραση στη συνολική κατανάλωση αλκοόλ. Έτσι λειτουργεί η διαφήμιση σε κάθε άλλη ώριμη αγορά και θα ήταν έκπληξη αν το αλκοόλ ήταν διαφορετικό. «Οι έντονοι ισχυρισμοί των ακτιβιστών κατά του αλκοόλ σχετικά με τη διαφήμιση πρέπει να λαμβάνονται με λίγο αλάτι. Αυτή η ανασκόπηση αποδεικτικών στοιχείων διαπίστωσε ότι μόνο λίγες μελέτες υψηλής ποιότητας εξέτασαν αυτό το ζήτημα και τα στοιχεία είναι, στην καλύτερη περίπτωση, μικτά. Η απαγόρευση της διαφήμισης οινοπνεύματος σίγουρα δεν θα ήταν πολιτική τεκμηριωμένη».
https://dailybusinessgroup.co.uk/2023/07/alcohol-advertising-bans-do-not-cut-consumption/
Ακολουθήστε το Cibum 
