Νέα μελέτη ρίχνει φως στο πως και το γιατί οι άνδρες βιώνουν διαφορετικά τον πόνο από τις γυναίκες.
Αν και δεν μπορούμε ποτέ να ορίσουμε με ακρίβεια πως μπορεί να βιώνει ένας άλλος άνθρωπος τον πόνο, αρκετά πειράματα έχουν γίνει προσομοιάζοντας τον πόνο περιόδου των γυναικών, στους άνδρες, αποδεικνύοντας κατά κάποιο τρόπο το πόσο διαφορετικά τον αντιλαμβάνονται τα δυο φύλα. Και πράγματι, τον αντιλαμβάνονται διαφορετικά, γιατί ουσιαστικά επηρεάζει διαφορετικά το κάθε φύλο. Μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Brain ρίχνει φως στις αιτίες πίσω από αυτό και έχει δύο μεγάλα πλεονεκτήματα σε σχέση με προηγούμενες έρευνες: πρώτον, περιλάμβανε γυναίκες και δεύτερον, περιλάμβανε ανθρώπινα υποκείμενα και όχι πειραματόζωα.
«Οι γυναίκες επηρεάζονται δυσανάλογα από το βάρος του χρόνιου πόνου», εξηγεί η έκθεση. «Είναι πιο πιθανό από τους άνδρες να αναφέρουν οσφυαλγία, πόνο στον αυχένα, στοματοπροσωπικό πόνο και νευροπαθητικό πόνο, και διπλάσιες γυναίκες αναφέρουν συχνές ημικρανίες ή πονοκεφάλους. Στην ποσοτική αξιολόγηση του πειραματικά επαγόμενου πόνου σε ανθρώπους, οι γυναίκες εμφανίζουν μεγαλύτερη ευαισθησία στον πόνο από τους άνδρες σε διάφορες επιβλαβείς μεθόδους, συμπεριλαμβανομένου του πόνου που προκαλείται από μηχανικό, ηλεκτρικό, θερμικό και χημικό ερέθισμα. Παρά αυτή τη σαφή διαφορά, για δεκαετίες η γενική επιστημονική συναίνεση σχετικά με την αντίληψη του πόνου ήταν ότι επηρέαζε το ανδρικό και το γυναικείο σώμα με τον ίδιο ουσιαστικά τρόπο. Ωστόσο η νέα μελέτη δείχνει ότι αυτό δεν ισχύει.
Το επιφανειακό ραχιαίο κέρας είναι μια ξεχωριστή περιοχή στις παρυφές της φαιάς ουσίας μέσα στο νωτιαίο μυελό σας. Όταν οι ερευνητές εξέτασαν αυτόν τον ιστό της σπονδυλικής στήλης, ανακάλυψαν ότι το αρσενικό και το γυναικείο σώμα, και το γονίδιο BDNF ειδικότερα, επεξεργάζονται τον πόνο διαφορετικά. Το BDNF είναι ένα συγκεκριμένο είδος πρωτεΐνης που ζει στο νωτιαίο μυελό μας γνωστό ως νευροτροφικός παράγοντας που προέρχεται από τον εγκέφαλο. Παίζει σημαντικό και πολύπλοκο ρόλο στην επεξεργασία του πόνου, ενισχύοντας τα σήματα πόνου στο νωτιαίο μυελό σε μικρά χρονικά διαστήματα και κάνοντας το αντίθετο μακροπρόθεσμα.
«Καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι αυτή η διαφορά φύλου ως απόκριση στο BDNF προκαλείται ορμονικά», γράφουν οι συγγραφείς. Αυτό θα συμφωνούσε με προηγούμενες μελέτες που αποδίδουν τον πόνο των γυναικών στα υψηλότερα επίπεδα οιστρογόνων τους, αλλά οι ερευνητές έχουν επίσης μια κρίσιμη απόδειξη: όταν αφαίρεσαν τις ωοθήκες των θηλυκών τρωκτικών, η διαφορά στα σήματα πόνου μεταξύ των φύλων εξαφανίστηκε.
Η ανακάλυψη έχει σημαντικές συνέπειες, καθώς είναι ένα σημαντικό βήμα προς την ανάπτυξη πιο εξατομικευμένων θεραπειών, που θα εξευρεθούν όσο το δυνατόν περισσότερο για τις ατομικές ανάγκες του ασθενούς, καθώς και νέων φαρμάκων για τη διαχείριση του πόνου ειδικά.
Ακολουθήστε το Cibum 
