Οι Νότιες χώρες της Ευρώπης, Ιταλία, Ελλάδα, Ισπανία και Πορτογαλία είναι οι μεγαλύτεροι παραγωγοί ελαιόλαδου στην Ευρώπη, αλλά η ξηρασία προκάλεσε μειωμένες αποδόσεις στις καλλιέργειες.
Της Βιργινίας Κιμπουροπούλου
Δεν μπορεί κανείς να μιλά για Μεσογειακή διατροφή χωρίς να λαμβάνει υπόψιν του το ελαιόλαδο. Διαθέτοντας πολλές και διαφορετικές χρήσεις στη μαγειρική και πολυάριθμα οφέλη για την υγεία, θεωρείται σχεδόν απαραίτητο για κάθε σπίτι, ειδικά στις χώρες παραγωγής του στη Νότια Ευρώπη.
Ως γνωστόν, το ελαιόλαδο, όπως άλλωστε και όλα τα τρόφιμα έχει πέσει θύμα της ακρίβειας που προκλήθηκε από τα αλλεπάλληλα χτυπήματα που δέχεται η οικονομία, όπως η πανδημία, ο πόλεμος στην Ουκρανία και ό τι αυτά συνεπάγονται.
Ωστόσο, στην περίπτωση του ελαιολάδου, η ξηρασία και η έντονη ζέστη, οι οποίες κατέστρεψαν πλήθος ελαιοπαραγωγικών περιοχών σε όλη την Ευρώπη το 2022, είχαν ως αποτέλεσμα μια πολύ κακή περίοδο συγκομιδής. Μάλιστα, η Υπηρεσία Κλιματικής Αλλαγής Copernicus χαρακτήρισε το περσινό καλοκαίρι το ζεστότερό της, θερμότερο κατά 1,6°C πάνω από τον μέσο όρο και τον φετινό Οκτώβριο τον πιο θερμό, με θερμοκρασίες σχεδόν 2°C υψηλότερες.
Όλα τα παραπάνω δημιουργούν εύλογες προβλέψεις ότι το 2023 αναμένεται να δούμε ακόμα υψηλότερες τιμές στο ελαιόλαδο, ως αποτέλεσμα των μικρότερων αποθεμάτων.
Οι Νότιες χώρες, Ιταλία, Ελλάδα, Ισπανία και Πορτογαλία αποτελούν ίσως τις μεγαλύτερες ελαιοπαραγωγούς της Ευρώπης, αλλά ακόμα και αυτές προβλέπουν πτώση στις αποδόσεις τους. Τα στοιχεία του Institute of Services for the Agricultural and Food Market δείχνουν πως η Ιταλία, η οποία είναι η χώρα με τη δεύτερη κατά σειρά μεγαλύτερη παραγωγή, αναμένεται να παράγει 37% λιγότερο λάδι από πέρσι.
Σύμφωνα με μια εκτίμηση του Ντούσαν Κάλιεβιτς, Διευθύνοντος Συμβούλου της Filippo Berio US, στο Food & Wine, η παγκόσμια συγκομιδή αναμένεται να αποδώσει μόνο περίπου 2,7 εκατομμύρια μετρικούς τόνους προϊόντος, μειωμένη κατά 400.000 μ.τ. από μια τυπική καλή σοδειά. Με τη σειρά του αυτό θα οδηγήσει σε μια αύξηση τιμών της τάξεως του 30-50%.
Δεν είναι μόνο η ποσότητα του ελαιολάδου που θα επηρεαστεί από την ξηρασία, αλλά και η γεύση του, καθώς το περιβάλλον στο οποίο καλλιεργείται είναι θεμελιώδους σημασίας για το πώς το αισθάνεται τελικά ο καταναλωτής στον ουρανίσκο του. Επιπλέον, η γεύση του λαδιού είναι σημαντική, καθώς προστατεύεται από, πιστοποιήσεις όπως AOP, DPO, DOC κ.λπ. Οπότε δεν αποκλείεται οι μεγάλοι παραγωγοί να εισάγουν ελιές από άλλες περιοχές και το τελικό προϊόν τους να διαφέρει γευστικά από το συνηθισμένο.
Μέσα σε όλη αυτή την αναταραχή που επικρατεί μεταξύ των ελαιοπαραγωγών, υπάρχει ανάγκη για έρευνα προκειμένου να ανακαλυφθούν νέα, πιο ανθεκτικά σε ακραίες καιρικές συνθήκες και παθογόνα είδη.
Παρά τα μέχρι τώρα δυσοίωνα δεδομένα, ορισμένες ελληνικές περιοχές προσδίδουν στην εικόνα μια νότα αισιοδοξίας. Σε δηλώσεις του στον ΑγρόΤυπο, ο Γιώργος Περογιαννάκης, πρόεδρος Αγροτικού Συνεταιρισμού Εμπάρου στην Κρήτη, τονίζει πως φέτος ήταν μια καλή χρονιά για το ελαιόλαδο ποσοτικά και ποιοτικά. Ωστόσο, το κόστος παραγωγής δεν έπαυε να είναι αυξημένο, γεγονός που οδήγησε τους παραγωγούς να μην δεχθούν προσφορές κάτω από 5 ευρώ το κιλό.
Ακολουθήστε το Cibum 
