Δύο δημοφιλείς βιταμίνες που βοηθούν στη μείωση της υψηλής χοληστερόλης και της αρτηριακής πίεσης όταν λαμβάνονται μαζί.
Η χρήση συμπληρωμάτων διατροφής είναι πλέον συνήθης πρακτική, με αρκετούς να καταφεύγουν σε πολυβιταμίνες, βότανα και ιχνοστοιχεία για να καλύψουν πιθανές ελλείψεις. Μια πρόσφατη μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο Lipids in Health and Disease, αναδεικνύει τα οφέλη της συνδυαστικής λήψης μαγνησίου και ψευδαργύρου, ειδικά σε άτομα με διαβήτη τύπου 2 ή στεφανιαία νόσο.
Η έρευνα, που διήρκεσε 12 εβδομάδες, περιλάμβανε τη χορήγηση 250 mg οξειδίου μαγνησίου και 150 mg θειικού ψευδαργύρου σε ασθενείς. Τα αποτελέσματα ήταν ενθαρρυντικά, καθώς παρατηρήθηκε βελτίωση της καλής χοληστερόλης (HDL), καλύτερη ρύθμιση του σακχάρου στο αίμα, αύξηση της αντιοξειδωτικής ικανότητας και μείωση της φλεγμονής.
Οι παραπάνω αλλαγές συνδέονται άμεσα με την καλή καρδιαγγειακή λειτουργία, καθώς η φλεγμονή και το οξειδωτικό στρες αποτελούν σημαντικούς παράγοντες κινδύνου για καρδιακές παθήσεις.
- Το μαγνήσιο συμμετέχει σε περισσότερες από 300 βιοχημικές διεργασίες του οργανισμού, υποστηρίζοντας τη λειτουργία του νευρικού συστήματος, τη ρύθμιση της ινσουλίνης και τη σύνθεση πρωτεϊνών. Παίζει επίσης ρόλο στη διατήρηση της αρτηριακής πίεσης σε φυσιολογικά επίπεδα, καθώς μειώνει τις φλεγμονώδεις αντιδράσεις που προκαλεί η υπερβολική παρουσία ασβεστίου. Οι ημερήσιες ανάγκες σε μαγνήσιο κυμαίνονται γύρω στα 310-320 mg για τις γυναίκες και 400-420 mg για τους άνδρες.
- Ο ψευδάργυρος, από την άλλη, είναι περισσότερο γνωστός για τη συμβολή του στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος. Ωστόσο, διαδραματίζει επίσης σημαντικό ρόλο στη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης και της ροής του αίματος, καθώς συμβάλλει στη χαλάρωση των αιμοφόρων αγγείων μέσω της παραγωγής νιτρικού οξειδίου. Οι καθημερινές ανάγκες σε ψευδάργυρο ανέρχονται στα 8-9 mg για τις γυναίκες και στα 11 mg για τους άνδρες.
Παρά τα θετικά ευρήματα, η ανεξέλεγκτη χρήση συμπληρωμάτων ενέχει κινδύνους. Η υπερβολική πρόσληψη μαγνησίου (πάνω από 350 mg την ημέρα) μπορεί να οδηγήσει σε γαστρεντερικές διαταραχές, όπως διάρροια και ναυτία, ενώ ο ψευδάργυρος σε υπερβολικές ποσότητες (άνω των 40 mg) ενδέχεται να προκαλέσει ζάλη, πονοκεφάλους ή να επηρεάσει την απορρόφηση του χαλκού.
Τέλος, τα δύο αυτά μέταλλα μπορεί να αλληλεπιδράσουν με ορισμένα φάρμακα, όπως αντιβιοτικά, διουρητικά ή αναστολείς αντλίας πρωτονίων, γι’ αυτό και η λήψη τους θα πρέπει να γίνεται κατόπιν ιατρικής συμβουλής.