Πως μπορεί να επιτευχθεί ισορροπία μεταξύ ελαχιστοποίησης του κινδύνου και μεγιστοποίησης της ποιότητας ζωής σε οίκους ευγηρίας.
Μελέτη του Πανεπιστημίου Bedfordshire της Βρετανίας που διερευνά την πολιτική και την πρακτική του αλκοόλ σε οίκους φροντίδας, διαπίστωσε ότι οι ένοικοι, οι οικογένειες, το προσωπικό του οίκου φροντίδας και οι επιθεωρητές των οίκων ευγηρίας, πιστεύουν ότι οι άνθρωποι που ζουν σε γηροκομεία θα πρέπει να μπορούν να συνεχίσουν να πίνουν αλκοόλ όταν μετακομίζουν εκεί.
Η κατανάλωση αλκοόλ, μπορεί να δημιουργήσει μια αίσθηση κοινότητας για τους ενοίκους και το προσωπικό, όπως για παράδειγμα, σε γιορτινές περιστάσεις. Επίσης μπορεί να βοηθήσει στη δημιουργία ενός οικείου περιβάλλοντος για όσους απολαμβάνουν το αλκοόλ και να διασφαλίσει ότι οι άνθρωποι διατηρούν τη συνέχεια μεταξύ της ζωής τους πριν και μετά τη μετακόμισή τους σε ένα γηροκομείο. Ωστόσο, υπάρχουν πιθανοί κίνδυνοι που σχετίζονται με άτομα που πίνουν αλκοόλ σε γηροκομεία μεταξύ των οποίων φαρμακευτικές αλληλεπιδράσεις, σύγχυση, πτώσεις και τραυματισμοί.
Η έρευνα του Πανεπιστημίου του Bedfordshire διαπίστωσε ότι στους περισσότερους οίκους ευγηρίας, το αλκοόλ ήταν διαθέσιμο τακτικά. Για παράδειγμα, το προσωπικό μπορεί να το σερβίρει τις ώρες των γευμάτων ή μπορεί να υπάρχει ένα μπαρ μέσα στο σπίτι ή ένα καρότσι για ποτά. Οι ηλικιωμένοι εκεί καλούνται να αποφασίσουν μόνοι τους εάν τα οφέλη του αλκοόλ υπερτερούν των κινδύνων. Όπου εντοπίστηκαν κίνδυνοι, εφαρμόστηκαν στρατηγικές για τη μείωσή τους.
Η έρευνα διαπίστωσε επίσης ότι ορισμένα σπίτια είχαν μια «ολική απαγόρευση» στην κατανάλωση αλκοόλ. Σε άλλες το αλκοόλ ήταν σπάνια διαθέσιμο όπως ένα ποτήρι σέρι τα Χριστούγεννα. Ορισμένα σπίτια έδιναν μόνο την ψευδαίσθηση διάθεσης αλκοόλ: Σε έναν οίκο φροντίδας, είχε κατασκευαστεί μια «παμπ» κατά παραγγελία, εξοπλισμένη με βελάκια Velcro, ψεύτικες φωτιές, σκαμπό μπαρ και οπτικά, αλλά τα οπτικά ήταν γεμάτα χρωματιστά νερά και ήταν απλώς για επίδειξη.
Οι σκληρές πολιτικές αλκοόλ υποκινούνταν κυρίως από ανησυχίες για την υγεία και την ασφάλεια. Όμως, οι επιθεωρητές του οίκου φροντίδας που συμμετείχαν στη μελέτη πιστεύουν ότι, μερικές φορές το προσωπικό φροντίδας το παρακάνει. Η μελέτη καταλήγει στο συμπέρασμα πως το προσωπικό φροντίδας πρέπει να πετύχει μια ισορροπία μεταξύ της υγείας, της προσωπικής επιλογής, του κινδύνου, της ασφάλειας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ισότητας και διαφορετικότητας.
Η Δρ Sarah Wadd εδρεύει στο Κέντρο Κοινωνικής Εργασίας και Κοινωνικής Φροντίδας Tilda Goldberg του Bedfordshire που ηγήθηκε της μελέτης. Είπε: «Τα άτομα που ζουν σε γηροκομεία θα πρέπει να υποστηρίζονται ώστε να έχουν όσο το δυνατόν περισσότερες επιλογές και έλεγχο της ζωής τους. Είναι σημαντικό να θυμάστε ότι όπως η υγεία έχει αξία, έτσι και η απόλαυση. Ο στόχος είναι να βρεθεί μια ισορροπία μεταξύ της ελαχιστοποίησης του κινδύνου και της μεγιστοποίησης της ποιότητας ζωής. Η έρευνά μας έχει δείξει ότι αυτό δεν συμβαίνει πάντα στην πράξη .»
Ακολουθήστε το Cibum 
