Τα υπέρ και τα κατά των ετικετών που αντιστοιχίζουν τις θερμίδες με το απαιτούμενο χρονικό διάστημα γυμναστικής που χρειάζεται για να καούν.
Η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου έχει εισαγάγει μια σειρά από στρατηγικές δημόσιας υγείας όλα αυτά τα χρόνια για την καταπολέμηση της παχυσαρκίας.
Μία από αυτές είναι να αλλάξει τον τρόπο επισήμανσης στα τρόφιμα, όπως με το σύστημα χρωματικής κωδικοποίησης « φαναριών », το οποίο εισήχθη το 2013 ή το PACE, το οποίο εξισώνει τις θερμίδες με το χρονικό διάστημα φυσικής δραστηριότητας που χρειάζεται ένας άνθρωπος για να τις κάψει.
Για το τελευταίο, δηλαδή το PACE, αλλά και γενικότερα για τα συστήματα επισήμανσης που αναφέρουν πόσα λεπτά σωματικής άσκησης χρειάζονται για να κάψει κάποιος τις θερμίδες από ένα τρόφιμο, υπάρχουν αμφιλεγόμενες απόψεις σχετικά με το πόσο βοηθούν ή όχι πραγματικά στην αντιμετώπιση της παχυσαρκίας.
Πρόσφατα, μια ομάδα ερευνητών από το Πανεπιστήμιο του Loughborough πρότεινε ότι το PACE ήταν πιο αποτελεσματικό στους συμμετέχοντες της έρευνάς τους, άρα θα μπορούσε δυνητικά να βοηθήσει τους ανθρώπους να αποφεύγουν τα τρόφιμα με πολλές θερμίδες.
Από την άλλη, ενώ αυτοί οι τύποι ετικετών τροφίμων έχουν το πλεονέκτημα ότι είναι πιο κατανοητοί, θα μπορούσαν για κάποιους να είναι παραπλανητικές και δυσλειτουργικές. Παρακάτω, θα εξετάσουμε και τις δύο πλευρές- θετικά και αρνητικά- αυτών των συστημάτων επισήμανσης τροφίμων.
Οφέλη
Εκτός από το ότι είναι πιο κατανοητό, η ομάδα από το Loughborough έδειξε επίσης σε μια προηγούμενη ανασκόπηση ότι η χρήση της άσκησης για την απεικόνιση των ισοδύναμων θερμίδων στα τρόφιμα και τα ποτά μπορεί να βοηθήσει τους ανθρώπους να καταναλώνουν λιγότερες θερμίδες, περίπου 65 λιγότερες θερμίδες κάθε φορά που έτρωγαν, σε σύγκριση με άλλες μεθόδους επισήμανσης τροφίμων.
Αυτό συνιστά, πως, με την πάροδο του χρόνου, οι καταναλωτές θα μπορούσαν ακόμα και να αποφεύγουν την κατανάλωση τροφίμων με πολλές θερμίδες εν γένει. Άλλες μελέτες έχουν δείξει ότι ο PACE μπορεί επίσης να βοηθήσει στην αύξηση των επιπέδων σωματικής δραστηριότητας.
Η χρήση της άσκησης για την απεικόνιση των θερμίδων στα τρόφιμα μπορεί επομένως να είναι ένα χρήσιμο εργαλείο κατά της παχυσαρκίας, καθώς όχι μόνο παρέχει κατανοητές, σχετικές πληροφορίες σχετικά με τη θερμιδική αξία των γευμάτων, αλλά ενθαρρύνει παράλληλα και την ένταξη της γυμναστικής στη ζωή του μέσου ανθρώπου.
Μειονεκτήματα
Ενώ τα αρχικά ευρήματα σχετικά με τις ετικέτες τροφίμων που βασίζονται στην άσκηση φαίνονται πολλά υποσχόμενα, σύμφωνα με τους ερευνητές, δεν έχει εφαρμοστεί εκτός εργαστηρίου, δηλαδή σε πραγματικές συνθήκες και καταστήματα.
Επιπλέον, το σύστημα PACE γενικεύει τις θερμίδες που καίγονται. Αυτό σημαίνει ότι οι «μέσοι όροι» που χρησιμοποιούνται στις ετικέτες μπορεί στην πραγματικότητα να μην ισχύουν για όλους, καθώς κάθε άνθρωπος καίει με διαφορετικό ρυθμό τις θερμίδες. Επίσης, δεν αναφέρει την ένταση των ασκήσεων, την ηλικία ή τη φυσική κατάσταση του εκάστοτε ατόμου.
Ένα ακόμα «τυφλό σημείο» του PACE είναι πως και οι θερμίδες δεν είναι όλες ίσες. Για παράδειγμα, δύο τρόφιμα με την ίδια περιεκτικότητα σε θερμίδες μπορεί να έχουν διαφορετικά επίπεδα φυτικών ινών, λιπαρών, σακχάρων ή πρωτεϊνών και να μεταβολίζονται διαφορετικά, το οποίο επίσης παίζει ρόλο στην πρόσληψη βάρους. Οι φυτικές π.χ. μεταβολίζονται πιο εύκολα από τα λίπη.
Ακόμη, συστήματα όπως το PACE θα μπορούσαν να παραπλανήσουν τους καταναλωτές στην ιδέα πως είναι εντάξει να τρώνε ανθυγιεινά και επεξεργασμένα τρόφιμα, αρκεί να ασκηθούν για να τα κάψουν, χωρίς να υπολογίσουν το αντίκτυπο που αυτά έχουν στην υγεία τους.
Τέλος, ένας κίνδυνος που οι ειδικοί θεωρούν πως προκαλείται από αντίστοιχα συστήματα επισήμανσης με το PACE αφορούν στις διατροφικές και σωματικές διαταραχές που θα μπορούσαν να δημιουργηθούν στους καταναλωτές, όπως νευρική ανορεξία ή εμμονικές τάσεις με τη σωματική άσκηση.
Ακολουθήστε το Cibum 
