Τι έδειξε μελέτη.
Οι συγγραφείς του “Longitudinal Evaluation of Iron Status during Pregnancy: A Prospective Cohort Study in a High-Resource Setting” αξιολόγησαν τις αλλαγές στους βιοδείκτες σιδήρου κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, καθόρισαν τον επιπολασμό της ανεπάρκειας σιδήρου και πρότειναν δείκτες αναφοράς για την κατάσταση του σιδήρου στην αρχή της εγκυμοσύνης που προβλέπουν έλλειψη σιδήρου στο τρίτο τρίμηνο, σε μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο The American Journal of Clinical Nutrition. Η μελέτη προβάλλει ισχυρά επιχειρήματα για τον συνήθη έλεγχο σιδήρου για όλες τις έγκυες γυναίκες
Όταν μια γυναίκα μένει έγκυος, οι ανάγκες της σε σίδηρο σχεδόν δεκαπλασιάζονται για να υποστηρίξουν την ανάπτυξη του εμβρύου καθώς και τις δικές της αυξημένες ανάγκες σε σίδηρο. Η ικανότητά της να καλύψει αυτές τις αυξημένες ανάγκες σιδήρου εξαρτάται από τα αποθέματά της σε σίδηρο στην αρχή της εγκυμοσύνης καθώς και από τις φυσιολογικές προσαρμογές που ενισχύουν την απορρόφηση σιδήρου καθώς προχωρά η εγκυμοσύνη. Αυτές οι φυσιολογικές προσαρμογές, ωστόσο, δεν είναι πάντα αρκετές για να υποστηρίξουν τις ανάγκες σιδήρου μιας εγκύου, ειδικά μεταξύ του εκτιμώμενου 50% των γυναικών που ξεκινούν την εγκυμοσύνη με εξαντλημένα αποθέματα σιδήρου. Αν και συχνά θεωρείται πρόβλημα μόνο σε όσες έχουν χαμηλό σίδηρο, πρόσφατες μελέτες έχουν τεκμηριώσει ποσοστά ανεπάρκειας σιδήρου 33-42% και μεταξύ εγκύων γυναικών με επάρκεια σιδήρου στην αρχή της αγκυμοσύνης.
Η έλλειψη σιδήρου μπορεί να οδηγήσει σε αναιμία, μια κατάσταση κατά την οποία το σώμα δεν μπορεί να παράγει επαρκή αιμοσφαιρίνη, η οποία, με τη σειρά της, περιορίζει την ικανότητα των ερυθρών αιμοσφαιρίων να μεταφέρουν οξυγονωμένο αίμα σε όλο το σώμα. Ακόμη όμως και χωρίς την παρουσία αναιμίας, η μητρική έλλειψη σιδήρου μπορεί να οδηγήσει σε μακροπρόθεσμα νευροαναπτυξιακά προβλήματα στο παιδί.
Προς το παρόν, ο έλεγχος για έλλειψη σιδήρου κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης δεν διαθέτει αποδεκτά διαγνωστικά κριτήρια για την έλλειψη σιδήρου. Το πιο πρόσφατο σχέδιο σύστασης από την Ειδική Ομάδα Προληπτικών Υπηρεσιών των ΗΠΑ, για παράδειγμα, δηλώνει ότι «τα τρέχοντα στοιχεία είναι ανεπαρκή για την αξιολόγηση της ισορροπίας των οφελών και των βλαβών του προσυμπτωματικού ελέγχου για σιδηροπενική αναιμία σε έγκυες γυναίκες». Αντίθετα, η Διεθνής Ομοσπονδία Γυναικολογίας και Μαιευτικής και η Ευρωπαϊκή Αιματολογική Εταιρεία συνιστούν όλες τις έγκυες γυναίκες στο πρώτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης τους, ανεξάρτητα από την παρουσία ή την απουσία αναιμίας, να υποβάλλονται σε έλεγχο για έλλειψη σιδήρου. Επιπλέον, συνιστούν σε όλες τις γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας, ανεξάρτητα από την παρουσία ή την απουσία αναιμίας, να ελέγχονται για έλλειψη σιδήρου. Ακόμη και όταν διεξάγεται προσυμπτωματικός έλεγχος, μπορεί να είναι ανεπαρκής για την ανίχνευση ανεπάρκειας σιδήρου. Στην κλινική πράξη, για παράδειγμα, η αιμοσφαιρίνη είναι συχνά το μόνο σημείο αναφοράς που χρησιμοποιείται για την αξιολόγηση της κατάστασης του σιδήρου στις εγκύους. Η αιμοσφαιρίνη, ωστόσο, παρέχει μόνο ένδειξη αναιμίας. Ως αποτέλεσμα, τα κακά αποτελέσματα της υγείας της μητέρας και του βρέφους που μπορεί να αναπτυχθούν πριν η ανεπάρκεια σιδήρου εξελιχθεί σε αναιμία μπορεί να προκύψουν απαρατήρητα.
Επομένως αφού δεν υπάρχουν πολλές καλά σχεδιασμένες μελέτες για τις αλλαγές στην κατάσταση του σιδήρου κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, οι ερευνητές πραγματοποίησαν τη μελέτη αυτή, ως απάντηση. Οι συγγραφείς, Elaine K. McCarthy et al., προσπάθησαν επίσης να προσδιορίσουν πώς οι κοινοί παράγοντες κινδύνου για έλλειψη σιδήρου, όπως η παχυσαρκία και το κάπνισμα, επηρέασαν την κατάσταση του σιδήρου κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
Για τη διεξαγωγή της έρευνάς τους, οι συγγραφείς εργάστηκαν με δεδομένα που συλλέχθηκαν από 641 γυναίκες στην Ιρλανδία που ήταν έγκυες και είχαν επιτυχή τοκετό για πρώτη φορά. Ελήφθησαν δείγματα από τις γυναίκες στις 15 εβδομάδες, 20 εβδομάδες και 33 εβδομάδες εγκυμοσύνης για να προσδιοριστεί η κατάσταση σιδήρου. Σχεδόν τα τρία τέταρτα των συμμετεχόντων πήραν ένα σίδερο -περιείχε συμπλήρωμα που περιείχε την ιρλανδική/ευρωπαϊκή συνιστώμενη ημερήσια δόση σιδήρου των 15-17 mg. Οι συγγραφείς σημείωσαν ότι «τα συμπληρώματα που περιέχουν σίδηρο (κυρίως πολυβιταμίνες) που λαμβάνονται πριν/πρώιμη εγκυμοσύνη συσχετίστηκαν με μειωμένο κίνδυνο ανεπάρκειας σε όλη την εγκυμοσύνη, συμπεριλαμβανομένου του τρίτου τριμήνου». Σύμφωνα με τους συγγραφείς, αυτά τα ευρήματα εφιστούν την προσοχή στο «όφελος του ελέγχου για έλλειψη σιδήρου με αιμοσφαιρίνη και φερριτίνη σε καθορισμένους πληθυσμούς χαμηλού κινδύνου».
Σε ένα συνοδευτικό άρθρο αυτής της μελέτης, που δημοσιεύτηκε επίσης στο The American Journal of Clinical Nutrition, οι συγγραφείς Michael Auerbach και Helain Landy χαρακτήρισαν ωμά την προσέγγιση της ιατρικής κοινότητας για τις γυναίκες , συμπεριλαμβανομένης της έλλειψης ελέγχου και αντιμετώπισης της έλλειψης σιδήρου και της αναιμίας μεταξύ των εγκύων γυναικών, ως «μισογυνισμό». Δεδομένων των ευρημάτων της μελέτης, το άρθρο καλεί το Αμερικανικό Κολλέγιο Μαιευτήρων και Γυναικολόγων και την Ομάδα Προληπτικών Υπηρεσιών των Ηνωμένων Πολιτειών να «αλλάξουν την προσέγγισή τους στη διάγνωση για να ελέγξουν όλες τις έγκυες γυναίκες για έλλειψη σιδήρου, ανεξάρτητα από την παρουσία ή απουσία αναιμίας και να συστήσουν συμπλήρωμα όταν υπάρχει για την πιο συχνή διαταραχή ανεπάρκειας θρεπτικών συστατικών που αντιμετωπίζουμε».
Διαβάστε ολόκληρη τη μελέτη εδώ.
Ακολουθήστε το Cibum 
