Το δραματικό έπος του Krebiozen που έδωσε ψεύτικες ελπίδες σε χιλιάδες απελπισμένους καρκινοπαθείς.
Τον Μάρτιο του 1951, ο Andrew Ivy — εκείνη την εποχή, ένας από τους πιο γνωστούς επιστήμονες και ειδικούς της ιατρικής δεοντολογίας στις ΗΠΑ — έδωσε συνέντευξη Τύπου στο Σικάγο για να ανακοινώσει το Krebiozen, ένα θαυματουργό φάρμακο που ανακαλύφθηκε πρόσφατα και το οποίο ο Ivy είπε ότι θα μπορούσε να βοηθήσει δραματικά καρκινοπαθείς. Η ανακοίνωση δημιούργησε φρενίτιδα στους καρκινοπαθείς, οι οποίοι κατέκλυσαν την πανεπιστημιούπολη του Πανεπιστημίου του Ιλινόις στο Σικάγο, όπου ο Ivy ήταν αντιπρόεδρος υπεύθυνος για τις επαγγελματικές σχολές εκείνη την εποχή.
Αλλά μέσα σε λίγους μήνες, το Krebiozen καταγγέλθηκε από την Αμερικανική Ιατρική Ένωση και, λίγα χρόνια αργότερα, ο Ivy, όπως και ο δημιουργός του φαρμάκου Stevan Durovic και ορισμένοι από τους υποστηρικτές τους διώχθηκαν για απάτη.
Το δραματικό έπος του Krebiozen κορυφώθηκε με την φυγή του Durovic από τις ΗΠΑ, την καταστροφή της φήμης του Ivy και την εκδίωξη από τις θέσεις τους δύο από τους συναδέλφους του στο U. of I. — τον Πρόεδρο George Stoddard και τον Provost Coleman Griffith — λόγω της συσχέτισής τους με το σκάνδαλο.
Το «The Krebiozen Hoax: How a Mysterious Cancer Drug Shook Organized Medicine», ένα νέο βιβλίο του Matthew C. Ehrlich , ομότιμου καθηγητή δημοσιογραφίας στο U. of I., εξετάζει τη δραματική άνοδο και πτώση του αμφιλεγόμενου φαρμάκου.
Αν και η συγκλονιστική ιστορία του Krebiozen έκτοτε έχει ξεθωριάσει, ο Ehrlich είπε ότι τα μαθήματα που έδωσε, είναι επίκαιρα σήμερα, προσφέροντας ισχυρές υπενθυμίσεις για τους κινδύνους της ιατρικής παραπληροφόρησης, της άστοχης εμπιστοσύνης και της αδιαμφισβήτητης υιοθέτησης μη αποδεδειγμένων θεραπειών. Το “The Krebiozen Hoax” είναι επίσης μια προειδοποιητική ιστορία σχετικά με τις παγίδες της ύβρεως και πώς το πολιτικό κλίμα μπορεί να υπονομεύσει την εμπιστοσύνη του κοινού στους καθιερωμένους θεσμούς και την επικρατούσα ιατρική.
Σύμφωνα με τον συγγραφέα, το Krebiozen ήταν «ένα ουσιαστικό παράδειγμα ιατρικής κραιπάλης» που «προϊδέαζε για τις σημερινές πικρές συζητήσεις σχετικά με την παραπληροφόρηση για την υγεία, την ιατρική ελευθερία και την επιστημονική και εκπαιδευτική τεχνογνωσία».
Το Krebiozen σηματοδότησε επίσης μια «κλειδί ιστορική στιγμή για την Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων», η οποία στη συνέχεια κάλυπτε νέες ρυθμιστικές εξουσίες και η στάση της σε αυτό το φάρμακο προκάλεσε αντιδράσεις από καρκινοπαθείς και κατηγορίες για ιατρική υπερβολή όταν η υπηρεσία ανέφερε ότι το φάρμακο ήταν άχρηστο στη θεραπεία του καρκίνου, αρνήθηκε να του χορηγήσει άδεια και εμπόδισε τη διακρατική του αποστολή.
«Ήταν ένα μεγάλο επεισόδιο, όχι μόνο στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών του Ι. αλλά και στην ιστορία ολόκληρης της πολιτείας του Ιλινόις, αφού το νομοθετικό σώμα και ο κυβερνήτης ενεπλάκησαν», είπε ο Έρλιχ. «Και μετά, φυσικά, έγινε μια εθνική συμφωνία με τη συμμετοχή του FDA και του Εθνικού Ινστιτούτου Καρκίνου. Ο γερουσιαστής του Ιλινόις, Πολ Ντάγκλας, ακόμα και ο Πρόεδρος Λίντον Τζόνσον κάποια στιγμή εμποτίστηκαν με όλο αυτό το θέμα».
Το βιβλίο περιγράφει πώς ο Durovic, ένας άγνωστος γιατρός που δεν είχε δημοσιεύσει ποτέ έρευνα από ομοτίμους για την απόδοση του φαρμάκου, εξαπάτησε έναν παγκοσμίου φήμης κλινικό και δεκάδες ευάλωτους ασθενείς που ήταν απελπισμένοι να βρουν μια θεραπεία για μια τρομακτική ασθένεια.
Πάντα αποφεύγοντας τη φόρμουλα και την προέλευση του φαρμάκου, ο Durovic ανέφερε ότι προήλθε από την τόνωση του ανοσοποιητικού συστήματος των αλόγων και την εξαγωγή του αίματος τους, μια πιθανή μορφή ανοσοθεραπείας που κέντρισε το ερευνητικό ενδιαφέρον του Ivy .
«Αυτό που νομίζω ότι ο Ivy έκανε λάθος είναι όταν αρνήθηκε να ακούσει όταν πρώτα οι στενοί του φίλοι, μετά οι επιστημονικοί συνεργάτες του και οι εξέχουσες ομάδες και οργανώσεις του είπαν ότι το Krebiozen δεν είχε αξία», είπε ο Ehrlich. «Και ποτέ δεν απαρνήθηκε το Krebiozen, παρά τα προσωπικά και επαγγελματικά βάσανα που του συνέβησαν».
Το βιβλίο του Ehrlich εξετάζει πώς ο δημόσιος ενθουσιασμός για το φάρμακο αύξησε τη Σισύφεια επιδίωξη κλινικών δοκιμών της Ivy και την ομοσπονδιακή έγκριση για το φάρμακο σε εθνικό σκοπό, προσελκύοντας υποστηρικτές της A-list όπως η αστέρας του κινηματογράφου Gloria Swanson και η περιβαλλοντολόγος Rachel Carson, μια καρκινοπαθής που για λίγο και ανεπιτυχώς πήρε το φάρμακο.
Η μάχη για την απόκτηση «δίκαιων δοκιμών» του Krebiozen που οι υποστηρικτές πίστευαν ότι θα αποδείκνυε την αποτελεσματικότητά του μια για πάντα τους έφερε εναντίον των ομοσπονδιακών ρυθμιστικών αρχών. Ο Ivy και ο Durovic κατηγόρησαν τις αρχές ότι συνωμότησαν με ισχυρά εταιρικά συμφέροντα για να κρατήσουν το Krebiozen εκτός αγοράς, αφού απέτυχαν να καταλάβουν τον έλεγχό του.
Όταν ο FDA αρνήθηκε να χορηγήσει άδεια χρήσης του φαρμάκου, οργισμένοι διαδηλωτές πολιόρκησαν τον Λευκό Οίκο, με τους καρκινοπαθείς να κουνάνε ταμπέλες που έγραφαν: «Χρειάζομαι τον Krebiozen για να ζήσω!».
“Το Krebiozen είναι ένα επεισόδιο σε μια μεγάλη, λυπηρή σειρά τέτοιων επεισοδίων, και αυτός είναι ένας από τους λόγους που ήθελα να γράψω γι’ αυτό”, είπε ο Ehrlich.
Ο Ivy ήταν διακεκριμένος φυσιολόγος και καθηγητής ιατρικής δεοντολογίας, που κατέθεσε ως εκπρόσωπος του AMA στις δίκες της Νυρεμβέργης και κάποτε ονομάστηκε «η συνείδηση της επιστήμης των ΗΠΑ» από το περιοδικό Time. Ο φίλος του Ντάγκλας ήταν φλογερός Δημοκρατικός νομοθέτης και παρασημοφορημένος ήρωας πολέμου, ο οποίος έγινε ένας από τους μεγαλύτερους υποστηρικτές του Krebiozen και κορυφαίος χορηγός.
Αν δεν ήταν τόσο δυναμικός ο Ivy, σε πολιτικές διασυνδέσεις, στη σχέση με τον Τύπο και δεν υπήρχε η σύγχυση των ομοσπονδιακών υπηρεσιών σχετικά με το ποιος από αυτούς ήταν υπεύθυνος για τη ρύθμισή του, η διαμάχη του Krebiozen πιθανότατα θα είχε σβήσει πιο γρήγορα, σύμφωνα με τον συγγραφέα.
Η ταραχώδης ιστορία του Krebiozen είναι μεταξύ σχεδόν 150 θαυματουργών θεραπειών για τον καρκίνο που διαφημίστηκαν κάποια στιγμή. Η διαμάχη του Krebiozen αντέγραψε το μοτίβο πολλών τέτοιων φαρμάκων που προηγήθηκαν – και προμήνυε πολλές από αυτές που ακολούθησαν, συμπεριλαμβανομένων αμφιλεγόμενων θεραπειών για τον COVID-19 όπως η υδροξυχλωροκίνη.
«Οι άνθρωποι πρέπει να γνωρίζουν ότι αυτά τα πράγματα συμβαίνουν από καιρό σε καιρό», είπε ο Έρλιχ. «Η ιστορία του Krebiozen είναι μια οδυνηρή υπενθύμιση ότι αυτές οι περιπτώσεις δεν είναι κάτι καινούργιο, αλλά αντίθετα έχουν άφθονο ιστορικό προηγούμενο. Είναι επίσης μια υπενθύμιση της ζημιάς που μπορεί να προκληθεί όταν η κραιπάλη και όλες οι αναλήθειες που τη συνοδεύουν παραμένουν ανεξέλεγκτες για πάρα πολύ καιρό».
Ακολουθήστε το Cibum 
