Διερεύνηση της επίδρασης των προβιοτικών στη διαταραχή της μικροχλωρίδας του εντέρου που προκαλείται από τα αντιβιοτικά.
Τα αντιβιοτικά είναι σημαντικά κλινικά εργαλεία για τη θεραπεία βακτηριακών λοιμώξεων, ωστόσο μια σημαντική παρενέργεια της χρήσης τους είναι η διαταραχή της μικροβιακής κοινότητας που ζει στο ανθρώπινο έντερο. Τα αντιβιοτικά που στοχεύουν κατά βακτηριακών παθογόνων γενικά έχουν τα δευτερεύοντα αποτελέσματα της μείωσης ορισμένων ομάδων βακτηρίων και της μείωσης της ποικιλότητας της μικροχλωρίδας του εντέρου. Τα αντιβιοτικά σχετίζονται επίσης με βλάβες όπως η διάρροια που σχετίζεται με αντιβιοτικά και η κολίτιδα C. difficile . Τα προβιοτικά έχει αποδειχθεί ότι μετριάζουν αυτά τα κλινικά σενάρια, αλλά μπορούν τα προβιοτικά να βοηθήσουν στην αποκατάσταση της μικροχλωρίδας;
Σε μια νέα ανασκόπηση που δημοσιεύτηκε στο Nature Reviews Gastroenterology & Hepatology , οκτώ επιστήμονες εξέτασαν διεξοδικά τα στοιχεία σχετικά με τη χρήση προβιοτικών για την αποκατάσταση της βακτηριακής κοινότητας του εντέρου κατά τη διάρκεια και μετά τη θεραπεία με αντιβιοτικά. Οι συγγραφείς, που εκτείνονται σε τεχνογνωσία στην κλινική ιατρική, τη βιοστατιστική, τη βασική επιστήμη του μικροβιώματος και την προβιοτική μικροβιολογία, περιγράφουν τρέχοντα στοιχεία και διερευνούν τόσο τις δυνατότητες όσο και τους περιορισμούς των προβιοτικών για τον μετριασμό της αντιβιοτικής διαταραχής της μικροχλωρίδας του εντέρου.
Οι επιστήμονες διαπίστωσαν έλλειψη μελετών που να αντιμετωπίζουν άμεσα αυτό το ερευνητικό ερώτημα. Τα τρέχοντα στοιχεία δεν έχουν εξετάσει εάν τα προβιοτικά γενικά αποκαθιστούν τη μικροχλωρίδα του εντέρου στην προ-αντιβιοτική κατάστασή της. Ορισμένες μελέτες έχουν δείξει ότι ορισμένα προβιοτικά μπορούν να μετριάσουν τις αλλαγές στη λειτουργία του μικροβιώματος λόγω της χρήσης αντιβιοτικών, αλλά τα δεδομένα για την αποκατάσταση της μικροβιακής σύνθεσης είναι σχετικά σπάνια και πάσχουν από μεθοδολογικές αδυναμίες που περιορίζουν την οριστικότητά τους. Άλλες μελέτες έχουν δείξει ότι τα προβιοτικά που χορηγούνται μαζί με αντιβιοτικά μπορούν να οδηγήσουν σε αλλαγές μικροχλωρίδας –όχι απαραίτητα αποκατάσταση– που τείνουν να ερμηνεύονται από ορισμένους ως ευεργετικές, αλλά η υπάρχουσα έλλειψη σαφήνειας γύρω από μια υγιή σύνθεση μικροχλωρίδας και πώς η μικροχλωρίδα προσαρμόζεται στην αλλαγή κάνει τέτοιες ερμηνείες. υπόκειται σε αμφισβήτηση.
Η έλλειψη οριστικών στοιχείων για την αποκατάσταση της μικροχλωρίδας δεν μειώνει τα υπάρχοντα στοιχεία ότι συγκεκριμένα προβιοτικά μπορούν να μειώσουν τα κλινικά συμπτώματα σε άτομα που λαμβάνουν αντιβιοτικά. Συγκεκριμένα, ορισμένα προβιοτικά παρουσιάζονται σε μετα-αναλύσεις ότι μειώνουν τον κίνδυνο διάρροιας που σχετίζεται με αντιβιοτικά και διάρροιας που σχετίζεται με το C. difficile , στο βαθμό που συνιστώνται σε έναν αριθμό κλινικών κατευθυντήριων γραμμών διεθνώς. Οι μηχανισμοί που ευθύνονται για αυτά τα οφέλη παραμένουν ασαφείς, αλλά ορισμένες επιδράσεις μπορεί να προκύψουν μέσω της μικροχλωρίδας του εντέρου ή μέσω άμεσων αλληλεπιδράσεων με τη φυσιολογία του εντέρου.
Οι συγγραφείς της ανασκόπησης δηλώνουν ότι η έρευνα στο μέλλον θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη τις μοναδικές επιδράσεις κάθε τύπου αντιβιοτικού στη μικροχλωρίδα του εντέρου και θα πρέπει να εξετάσει πώς συγκεκριμένα προβιοτικά είδη και στελέχη επηρεάζουν διαφορετικά την αποκατάσταση της μικροχλωρίδας του εντέρου. Είναι πιθανό να μην υπάρχει καθολική λύση προβιοτικών.
Μια θεμελιώδης περιπλοκή στην ερμηνεία των στοιχείων σε αυτόν τον τομέα είναι η δυσκολία στον καθορισμό του τι, πότε και πώς να μετρηθεί η διαταραχή και η ανάκτηση της μικροχλωρίδας, λένε οι επιστήμονες. Μια ποικιλία διαφορετικών τεχνικών χρησιμοποιούνται από μελέτη σε μελέτη, γεγονός που καθιστά δύσκολη τη σύνθεση στοιχείων και δυσκολία στην εξαγωγή συμπερασμάτων. Οι επιστήμονες προτείνουν ότι η σωστή αξιολόγηση της μικροχλωρίδας θα πρέπει να περιλαμβάνει πολλαπλές ενδείξεις, όπως η ποικιλομορφία, τόσο σχετική όσο και απόλυτη αφθονία, και παραμέτρους που σχετίζονται με τον ξενιστή. Ωστόσο, ακόμη και τα μέτρα που χρησιμοποιούνται συνήθως, όπως αυτά για την ταξινομική ή λειτουργική ποικιλομορφία, έχουν εγγενείς περιορισμούς για τον χαρακτηρισμό της αποκατάστασης. Είναι σημαντικό ότι αυτά τα μέτρα είναι πολυδιάστατα, αλλά εκφράζονται ως μια ενιαία έξοδος, την οποία μπορούν να μοιραστούν δύο πολύ διαφορετικές μικροχλωρίδες. Πιο ουσιαστικά, δεν γνωρίζουμε ποια μέτρα ποικιλομορφίας σχετίζονται περισσότερο με την υγεία.
Η επικεφαλής συγγραφέας Καθ. Hania Szajewska MD PhD λέει, «Η αποκατάσταση της μικροχλωρίδας του εντέρου με προβιοτικά κατά τη χρήση αντιβιοτικών είναι ένα σημαντικό θέμα. Αν και πολλές μελέτες περιλαμβάνουν τελικά σημεία που σχετίζονται με το μικροβίωμα, η ισχυρή έρευνα που στοχεύει συγκεκριμένα την αποκατάσταση της μικροχλωρίδας του εντέρου ως πρωταρχικό αποτέλεσμα παραμένει περιορισμένη. Ελπίζουμε οι μελλοντικές μελέτες να αντιμετωπίσουν αυτό το κενό για να βελτιώσουν την κατανόησή μας για το μικροβίωμα και τα κλινικά οφέλη των προβιοτικών».
Η συν-επικεφαλής συγγραφέας καθηγήτρια Karen Scott PhD λέει, «Η εις βάθος εξέτασή μας βρήκε πολύ λίγα δεδομένα για να μας πει εάν τα προβιοτικά μπορούν να βοηθήσουν στην αποκατάσταση μιας διαταραγμένης μικροχλωρίδας του εντέρου. Παρόλο που ορισμένα προβιοτικά είναι σαφώς ωφέλιμα όταν λαμβάνονται μαζί με αντιβιοτικά για την πρόληψη αρνητικών επιπτώσεων όπως η διάρροια που σχετίζεται με τα αντιβιοτικά, εξακολουθούμε να μην γνωρίζουμε ακριβώς πώς το επιτυγχάνουν αυτό.»
Τα αποτελέσματα της αντιβιοτικής θεραπείας στη μικροχλωρίδα του εντέρου και στα κλινικά συμπτώματα συνεχίζουν να διερευνώνται. Τα προβιοτικά μπορεί να είναι μία υποσχόμενη στρατηγική για την ανάκτηση της μικροχλωρίδας του εντέρου, αλλά χρειάζεται περισσότερη έρευνα για να βελτιώσουμε την ικανότητά μας να μετράμε την προσαρμογή και την ανάκτηση μικροβίων, να θέσουμε στόχους για προστασία ή αποκατάσταση μικροβίων και να ορίσουμε τα αποτελεσματικά στελέχη και δόσεις για αυτόν τον σκοπό.
Για να διαβάσετε ολόκληρη τη μελέτη πατήστε ΕΔΩ
Ακολουθήστε το Cibum 
