Έρευνα επιστημόνων του Πανεπιστημίου Cornell στις ΗΠΑ έχει δείξει ότι η ενίσχυση των υφιστάμενων ομοσπονδιακών νόμων για την ασφάλεια των τροφίμων μπορεί να αποτρέψει τους παραγωγούς – και τους εμπλεκόμενους σε όλο το μήκος της αλυσίδας εφοδιασμού – από το να υστερούν σε σχέση με τα πρότυπα της βιομηχανίας για την προστασία των καταναλωτών.
Σύμφωνα με την έρευνα, που δημοσιεύθηκε στο American Journal of Agricultural Economics, ενώ πολλές ενώσεις τροφίμων και εμπορικές ομάδες έχουν προσφέρει εθελοντική τήρηση των συμφωνημένων προτύπων ασφαλείας, η δύναμη του νόμου ενισχύει την πιθανότητα να ακολουθηθούν τα τελευταία πρωτόκολλα.
«Νόμοι, όπως ο νόμος του 2011 για τον εκσυγχρονισμό της ασφάλειας των τροφίμων – και ο κανόνας της για την ασφάλεια των προϊόντων – είναι απαραίτητοι επειδή η δράση μόνο στον κλάδο ήταν γενικά ανεπαρκής για την επίτευξη σημαντικών βελτιώσεων στην ασφάλεια των τροφίμων», δήλωσε σύμφωνα με το FSA ο Aaron Adalja, Επίκουρος Καθηγητής Διαχείρισης Τροφίμων και Ποτών στη Σχολή Διοίκησης Ξενοδοχείων Cornell Peter και ο Stephanie Nolan, ο οποίος εξέτασε την αλυσίδα εφοδιασμού τροφίμων.
Είπε ότι με τόσα πολλά κινούμενα μέρη και τόσους πολλούς μεμονωμένους, ετερογενείς παράγοντες στην αλυσίδα, δεν εργάζονται όλοι από κοινού, καθιστώντας δύσκολη τη μείωση των εστιών τροφιμογενών ασθενειών ή των ανακλήσεων τροφίμων.
Εκτός από τoν Adalja, η έρευνα, “Ενώσεις καλλιεργητών και κατευθυντήριες γραμμές για την ασφάλεια των τροφίμων”, συντάχθηκε από κοινού από τον Erik Lichtenberg, Καθηγητή, Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ και την Elina T. Page, Οικονομολόγο Γεωργίας, Υπηρεσία Οικονομικής Έρευνας, Υπουργείο Γεωργίας των ΗΠΑ.
Δίνοντας ως παράδειγμα τις συσκευασμένες σαλάτες σε παντοπωλεία σε εθνικό επίπεδο, o Adalja επεσήμανε ότι η παραγωγή ασφάλειας τροφίμων αντιμετωπίζει προκλήσεις λόγω της περιορισμένης ιχνηλασιμότητας σε επίπεδο αγροκτήματος.
“Το μαρούλι προέρχεται από διαφορετικούς καλλιεργητές σε διαφορετικά μέρη, αλλά όλα καταλήγουν να αναμειγνύονται σε μία σακούλα. Εάν ένας καλλιεργητής δεν πληροί τα πρότυπα που επιτυγχάνουν όλοι οι άλλοι καλλιεργητές, τότε όλοι οι καλλιεργητές υποφέρουν. Ολόκληρη η αλυσίδα εφοδιασμού πρέπει να συντονιστεί“, ανέφερε.
Τα τελευταία πρότυπα του κανόνα ασφάλειας των προϊόντων απαιτούν τακτικό έλεγχο της ποιότητας των γεωργικών υδάτων, εκπαίδευση για την ορθή υγεία και υγιεινή των εργαζομένων και κανόνες για την τροποποίηση του εδάφους με ζωική κοπριά – όλα πηγές μόλυνσης των προϊόντων.
Τα πρωτόκολλα ασφάλειας των τροφίμων που υιοθετήθηκαν οικειοθελώς σε επίπεδο καλλιεργητών από οργανισμούς που βασίζονται στη βιομηχανία, δεν είχαν εμφανή αντίκτυπο στον ετήσιο αριθμό ανακλήσεων τροφίμων ή εστιών τροφιμογενών ασθενειών που σχετίζονται με τα αντίστοιχα προϊόντα τους, σύμφωνα με την εφημερίδα.
Αποκάλυψε επίσης ότι η εθελοντική υιοθέτηση κατευθυντήριων γραμμών για την ασφάλεια των τροφίμων από οργανώσεις που υποστηρίζονται από την κυβέρνηση – όπως τα προγράμματα γεωργικών ελέγχων – είχε ως αποτέλεσμα λιγότερες ανακλήσεις για παθογόνο μόλυνση.
“Είδαμε μικρές βελτιώσεις σε ορισμένα αποτελέσματα για την ασφάλεια των τροφίμων, αλλά όχι αρκετές για να πορευθούμε χωρίς ρυθμιστική εποπτεία”, είπε o Adalja.
Σημείωσε ότι οι αρχικές οργανωτικές οδηγίες για την ασφάλεια των τροφίμων και οι ομοσπονδιακοί νόμοι είναι μερικές φορές εντυπωσιακά παρόμοιοι.
“Στην περίπτωση του Κανόνα Ασφάλειας Προϊόντων, ο ομοσπονδιακός νόμος κωδικοποίησε ουσιαστικά τα υπάρχοντα πρότυπα που αναπτύχθηκαν από τη βιομηχανία παραγωγής”, είπε.
Ακολουθήστε το Cibum 
