Σύμφωνα με το ECDC σημειώθηκαν πάνω από 18.000 κρούσματα της λοίμωξης γιαρδιάσης στην Ευρώπη το 2019.
Το 2019, αναφέρθηκαν 18.004 επιβεβαιωμένα κρούσματα γιαρδιάσης στην ΕΕ/ΕΟΧ σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Κέντρο Πρόληψης και Ελέγχου νοσημάτων ECDC.
Το ποσοστό κοινοποίησης ΕΕ/ΕΟΧ ήταν 5,2 περιπτώσεις ανά 100.000 πληθυσμού. Τα υψηλότερα ποσοστά κοινοποιήσεων αναφέρθηκαν στο Βέλγιο και τη Βουλγαρία. Τα κρούσματα ήταν σταθερά την περίοδο 2015–2018, με πτώση το 2019, οι λόγοι της οποίας δεν έχουν ακόμη προσδιοριστεί. Το υψηλότερο ποσοστό κοινοποίησης ανά 100.000 πληθυσμού παρατηρήθηκε στην ηλικιακή ομάδα 0–4 ετών.
Η γιαρδιάση είναι μια συχνή παρασιτική λοίμωξη παγκοσμίως, που προκαλείται από το πρωτόζωο Giardia lamblia (συν. G. duodenalis, G. intestinalis). Η ασθένεια μπορεί να είναι ασυμπτωματική και αυτοπεριοριζόμενη ή να χαρακτηρίζεται από κόπωση, φούσκωμα, οξεία διάρροια και άλλα χρόνια γαστρεντερικά συμπτώματα. Η μόλυνση εμφανίζεται συχνά μέσω της κατάποσης κύστεων που βρίσκονται σε μολυσμένο νερό (ψυχαγωγικές δραστηριότητες με θέμα το νερό, πισίνες ή πόσιμο νερό) ή φαγητό, αλλά μπορεί επίσης να συμβεί μετάδοση από άτομο σε άτομο, π.χ. μέσω της σεξουαλικής μετάδοσης.
Τι είναι η λοίμωξη Giardiasis (lambliasis)
Το Giardia lamblia ( Giardia intestinalis και Giardia duodenalis είναι συνώνυμα) είναι ένα παράσιτο που παράγει κύστη, ικανό να εγκατασταθεί στο έντερο του ανθρώπου και των ζώων. Τα παράσιτα θα μπορούσαν να προκαλέσουν ασθένειες εξίσου σε ανθρώπους και ζώα όπως σκύλους, γάτες, αγελάδες και πρόβατα. Στο περιβάλλον, οι κύριες δεξαμενές του παρασίτου είναι τα μολυσμένα επιφανειακά νερά.
Τα μολυσμένα άτομα μπορεί να παραμείνουν χωρίς συμπτώματα ή μετά από τρεις έως 25 ή περισσότερες ημέρες να αναπτύξουν είτε οξεία είτε χρόνια διάρροια. Μπορεί να εμφανιστεί φούσκωμα, κόπωση και δυσαπορρόφηση βιταμινών και λιπών. Τα βρέφη και τα παιδιά διατρέχουν ιδιαίτερα αυξημένο κίνδυνο μόλυνσης.
Μια κύρια οδός μετάδοσης της νόσου είναι η προσωπική επαφή με μολυσμένους ασθενείς ή η έκθεση σε τρόφιμα ή νερό που έχουν μολυνθεί από αυτούς. Έτσι, τα άτομα σε γηροκομεία ή κέντρα ημερήσιας φροντίδας είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα σε εστίες.
Οι κύστεις Giardia μπορούν να επιβιώσουν για παρατεταμένες χρονικές περιόδους στο περιβάλλον και η χλωρίωση του νερού από μόνη της δεν μπορεί να τις αδρανοποιήσει. Ως εκ τούτου, τα κρούσματα μεταξύ πεζοπόρους ή ταξιδιώτες με σακίδιο σε περιοχές άγριας φύσης είναι κοινά και τα κρούσματα που μεταδίδονται στο νερό λόγω ανεπαρκούς επεξεργασίας του πόσιμου νερού είναι συνηθισμένα.
Ακολουθήστε το Cibum 
