To Ostrea Edulis- το κάποτε κυρίαρχο ευρωπαϊκό στρείδι- έχει πλέον αποδεκατιστεί. Αλλά μερικές οργανώσεις εργάζονται πυρετωδώς για την επιστροφή του.
Το ευρωπαϊκό επίπεδο στρείδι με το όνομα Ostrea edulis αλιευόταν, εκτρέφονταν και καταναλώνονταν σε όλη την Ευρώπη, αποτελώντας, μάλιστα, την κύρια ποικιλία στρειδιού της.
Ωστόσο, πλέον αποτελεί μια σπάνια ποικιλία, γεγονός που οφείλεται ως επί τω πλείστω σε δύο παράγοντες: την υπεραλίευση λόγω παγκοσμιοποίησης, και δύο παράσιτα, τα Marteilia και Bonamia.
Ως αποτέλεσμα των παραπάνω, ως και τις δεκαετίες 1970 και 80, είχαν ήδη απομείνει ελάχιστα τέτοια στρείδια και σε ελάχιστες περιοχές, ενώ το πιο ευρέως καταναλώσιμο στρείδι σήμερα είναι ο ιαπωνικός ξάδερφος του Ostrea edulis, η ποικιλία Crassostrea gigas, πιο ανθεκτική σε μύκητες και ιούς.
Στις χώρες στις οποίες εξακολουθεί να υπάρχει το συγκεκριμένο στρείδι ανήκει η Γαλλία. Τα Ostrea edulis βρίσκονται κυρίως στον γαλλικό κόλπο του Mont-Saint-Michel, μια περιοχή ελαφρώς πιο προστατευμένη από ασθένειες. Ωστόσο, η παραγωγή επίπεδων στρειδιών φτάνει το πολύ τους 1.000 τόνους ετησίως, με τις υπόλοιπες ποικιλίες να παράγουν περίπου 80.000 τόνους.
Για αυτό το 2017, 100 περίπου Ευρωπαίοι επιστήμονες και ενδιαφερόμενοι δημιούργησαν τη Native Oyster Restoration Alliance (NORA), μια οργάνωση που πλέον υπάρχει ενεργά σε 12 χώρες, και έχει στόχο να αναβιώσει την κυριαρχία του στρειδιού Ostrea edulis.
Παρόλα αυτά, η NORA δεν είναι η μόνη, αλλά υπάρχει και η γαλλική Comité Régional Conchylicole de Bretagne Nord (CRCBN), η οποία συμβάλλει στο σκοπό. Για να μπορέσουν να πολλαπλασιάσουν τα επίπεδα στρείδια, οι ειδικοί έκαναν πρώτα μελέτες πάνω στο περιβάλλον τους. Έπειτα, ξεκίνησαν τα πρώτα πειράματα για τον επανεποικισμό του θαλάσσιου περιβάλλοντος στο Finistere, στη δυτική Βρετάνη, παράγοντας πρώτα “οικογένειες” στρειδιών σε τεχνητούς υφάλους από στηρίγματα βιοϋλικών, πριν τα τοποθετήσουν στη θάλασσα.
Σύμφωνα με τη Euractiv, το έργο, που ονομάζεται ARCHE και χρηματοδοτείται κατά 80% από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Θάλασσας, Αλιείας και Υδατοκαλλιέργειας (EMFAF), ξεκίνησε το 2018 και θα ολοκληρωθεί τον Μάρτιο του 2023.
Η Euractiv αναφέρει, δύο ακόμα ευρωπαϊκές προσπάθειες αφιερωμένες στην αναβίωση και τον επαναποικισμό των επίπεδο στρειδιών: το έργο UNITED 2020 στο Βέλγιο, ιδιαίτερα στα αιολικά πάρκα της Βόρειας Θάλασσας και το έργο PROCEED (2018-2024) γύρω από το αρχιπέλαγος Heligoland στη Γερμανία, που εκκολάπτει στρείδια για την ανανέωση του γόνου, καθώς το στρείδι συμβάλλει και στην διατήρηση της βιοποικιλότητας των οικοτόπων.
Για να αποφευχθεί ένα νέο κύμα μόλυνσης και να καταστεί δυνατή εκ νέου η εκτροφή μεγάλης κλίμακας, έχουν επιλεγεί εκ των προτέρων τα πιο ανθεκτικά στα παράσιτα οστρακοειδή, αλλά είναι ακόμα αβέβαιο αν το έργο θα αποφέρει αποτέλεσμα, αν τελικά τα στρείδια θα ευδοκιμήσουν και αν θα αναπαράγονται παραμένοντας ανθεκτικά σε δυνητικές μολύνσεις. Οι ειδικοί προτείνουν πως για να έχει οποιοδήποτε αποτέλεσμα όλη αυτή η προσπάθεια, θα πρέπει να υπάρχει ομοφωνία και μια κοινή γραμμή πλεύσης από όλη την Ευρώπη.
Ακολουθήστε το Cibum 
