H σημασία της "καλούμπας" στο μεγάλωμα του παιδιού μας

20 χρόνια… μπαμπάς.

Σαν σήμερα, στις 11 περίπου το πρωί, του Μεγαλομάρτυρα Αγίου Γεωργίου, το… μακρινό 2004, ήρθε στον κόσμο, το πρώτο μου παλικάρι κι έγινα μπαμπάς!

Ο Ναθάνιελ έφερε χρώμα και κλάμα (και πολλές νύχτες με λίγο ύπνο, χαλάλι του) αλλά και μουσικές και τραγούδια και χαρές και χάρες.

Είναι εκείνη η στιγμή που όταν γίνεται κάποιος γονιός, τότε αλλάζει συθέμελα ο τρόπος που βλέπει τον κόσμο. Έτσι κι εγώ, άρχισα να βλέπω τον κόσμο μέσα από τα μάτια του Ναθάνιελ και να με θυμώνουν άλλα, να με στεναχωρούν άλλα, αλλά το βλέμμα του μωρού μας και το ηχόχρωμα της φωνής του… τα καλύτερα ναρκωτικά σε αυτή την πλάση.

Δεν θέλω να περιαυτολογήσω σήμερα αλλά ας θυμηθούμε όλοι μας ότι οι στιγμές που περνάμε με τα παιδιά μας είναι πραγματικά πολύτιμες, θησαυρός θα έλεγα. Ας τις χαιρόμαστε κάθε μέρα που μπαίνει.

Κάποιος φίλος μου είχε πει ότι τα παιδιά μας είναι σαν τους χαρταετούς, όταν νιώθουν σίγουρα και δυνατά και θέλουν να πετάξουν μόνα τους και μακριά μας, τότε εμείς οι γονείς (οφείλουμε να) αμολάμε καλούμπα. Και όταν τα βλέπουμε να έχουν ανάγκη την βοήθειά μας ή την συμβουλή μας, τότε μαζεύουμε καλούμπα!

Τώρα ο Ναθάνιελ, πρωτοετής φοιτητής στο Πανεπιστήμιο, σπουδάζει αυτό που του αρέσει και εγώ… αμολάω καλούμπα 🙂