Ρε τους... τι κάνουνε...

Η πρωτοβάθμια εκπαίδευση στην Ελλάδα και το… φωτοτυπικό χαρτί.

Το περιστατικό για το οποίο θα σας μιλήσω σήμερα συνέβη προχθές Δευτέρα.

Σε τηλεφωνική μου συνομιλία με την μητέρα μου, μου διηγήθηκε ότι ενώ ήταν σε κάποια συνάντηση με ένα φίλο, κτύπησε το τηλέφωνο του φίλου και στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν ο Διευθυντής του 7^ου Δημοτικού σχολείου της Νέας Φιλαδέλφειας. Ο Διευθυντής έψαχνε …χορηγό για να αγοράσει ένα πακέτο… φωτοτυπικό χαρτί.

Η μητέρα μου σοκαρίστηκε τόσο πολύ που δάκρυσε με τα νέα αυτά.

Ευθύς αμέσως πήγε και αγόρασε η ίδια 10 πακέτα χαρτιού και τα πήγε η ίδια στο σχολείο…

Και αναρωτιέμαι: πόσο πιο χαμηλά μπορούμε να πέσουμε; Αν τα σχολεία μας, δεν έχουν χρήματα για … φωτοτυπικό χαρτί, τότε πού πάμε ως κοινωνία; Αξίζουν τα παιδιά μας αυτά τα χάλια; Και αν δεν έχουν φωτοτυπικό χαρτί τα Δημοτικά μας, τότε τι κάνει το Κράτος και το Υπουργείο παιδείας; Είναι γνωστό σε όλους μας ότι στην κυβερνητική ατζέντα είναι και η έμμεση ιδιωτικοποίση των ΑΕΙ (με συνεργασία των ΑΕΙ με ξένα Πανεπιστήμια, όπως μπορείτε να διαβάσετε στην έγκυρη «Κ», εδώ), αλλά πώς θα ολοκληρώνουν την πρωτοβάθμια και την δευτεροβάθμια εκπαίδευση τα παιδιά μας…χωρίς τα βασικά;

Υ.Γ. το σχολείο αυτό είναι το Δημοτικό που πήγαν τα παιδιά μου…