Τι αποκαλύπτει νέα μελέτη από την εποχή του χαλκού.
Ενδιαφέροντα στοιχεία για τη διατροφή των Σύριων από την εποχή του χαλκού, η οποία μοιάζει με τη σημερινή μεσογειακή, βρήκε νέα μελέτη που πραγματοποιήθηκε από ερευνητές του Πανεπιστημίου του Leuven στο Βέλγιο και του Πανεπιστημίου του Tübingen στη Γερμανία. Για την έρευνα που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ανοιχτής πρόσβασης PLOS ONE, οι ερευνητές μέσω ισοτοπικών αναλύσεων, βρήκαν πως οι άνθρωποι στην αρχαία Συρία πιθανότατα έτρωγαν κυρίως δημητριακά, σταφύλια, ελιές και μια μικρή ποσότητα γαλακτοκομικών και κρέατος.
Το Tell Tweini, ένας αρχαιολογικός χώρος που βρίσκεται κοντά στη συριακή παράκτια πόλη Jableh, περιέχει λείψανα που χρονολογούνται από την πρώιμη Εποχή του Χαλκού (γύρω στο 2.600 π.Χ.) και εκτείνονται μέχρι την Εποχή του Σιδήρου, σχεδόν 2.300 χρόνια αργότερα. Για τη νέα μελέτη, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ισοτοπικές αναλύσεις υπολειμμάτων φυτών, ζώων και ανθρώπων από την τοποθεσία για να χαρτογραφήσουν πώς τα θρεπτικά συστατικά έρεαν μέσω της τροφικής αλυσίδας και των γεωργικών συστημάτων σε αυτό το έδαφος με την πάροδο του χρόνου.
Μερικά από τα πιο ενδιαφέροντα αποτελέσματα προήλθαν από τη Μέση Εποχή του Χαλκού (μεταξύ 2000 και 1600 π.Χ.). Τα ανθρώπινα υπολείμματα αυτής της περιόδου έδειξαν σχετικά χαμηλό επίπεδο δ15Ν, ένα ισότοπο αζώτου, που υποδηλώνει μια διατροφή που βασίζεται κυρίως σε φυτά, όπως τα δημητριακά και οι ελιές. Ωστόσο, οι αρχαιολόγοι βρήκαν επίσης υπολείμματα προβάτων, κατσικιών και βοοειδών από το Tell Tweini που υποδηλώνουν ότι αυτά τα ζώα καταναλώνονταν περιστασιακά και τα χρησιμοποιούσαν για άρμεγμα, πράγμα που σημαίνει ότι οι κάτοικοι της περιοχής πιθανότατα κατανάλωναν και κάποια ζωική πρωτεΐνη. Αυτή η δίαιτα είναι παρόμοια με τη σύγχρονη «μεσογειακή διατροφή» που τονίζει τα δημητριακά, τα φρούτα και τα λαχανικά με λιγότερα ζωικά προϊόντα, τα οποία συχνά διαφημίζονται για τα οφέλη της στην υγεία.
Άλλες ισοτοπικές αναλύσεις από τον Tell Tweini μπορεί να ρίξουν φως σε ορισμένες από τις κλιματικές και γεωργικές πρακτικές των ανθρώπων που ζούσαν εκεί. Για παράδειγμα, όλα τα σταφύλια που βρέθηκαν στο Tell Tweini έχουν σχετικά υψηλά επίπεδα του ισοτόπου Δ13 του άνθρακα, γεγονός που υποδηλώνει ότι οι καρποί έλαβαν αρκετό νερό και ήταν καλά φροντισμένοι σε όλη την ιστορία της τοποθεσίας.
Οι συγγραφείς προσθέτουν: «Χάρη στη διεπιστημονική και τεχνική πρόοδο της αρχαιολογικής επιστήμης, μπορούμε όχι μόνο να υποθέσουμε την ύπαρξη μακράς πολιτιστικής παράδοσης της μεσογειακής διατροφής μέσω ταξινομικών και τυπολογικών προσδιορισμών, αλλά και να επεκτείνουμε αυτά τα ευρήματα μέσω πρόσθετων αναλύσεων, π.χ. σταθερών ισοτόπων σε ανθρώπινα, ζωικά και φυτικά υπολείμματα, συμβάλλοντας έτσι στην καλύτερη κατανόηση της εμφάνισης των πολιτιστικών παραδόσεων στην αγκίστρωσή τους στην περιβαλλοντική και κοινωνική δυναμική».
Διαβάστε ολόκληρη τη μελέτη εδώ.
Ακολουθήστε το Cibum 
