Όταν επιλέγεις να φας σε ένα εστιατόριο που βρίσκεται στον Αρκτικό Κύκλο, μάλλον δεν περιμένεις να παραγγείλεις τα συνηθισμένα, δηλαδή πατατούλες, σαλατούλα κτλ
Στο μενού του εστιατορίου Huset, που βρίσκεται μόλις 800 μίλια από τον Βόρειο Πόλο, τα στάνταρ πιάτα είναι κρέας φώκιας, φάλαινας, ταράνδου και… πλαγκτόν! Α, και αν τύχει να το επισκεφτείς έχε το νου σου για σκάγια! Γίνεται βέβαια διπλός έλεγχος στην κουζίνα… αλλά ποτέ δεν ξέρεις!
Σίγουρα πάντως, την ώρα που θα απολαμβάνεις το πετροπέρδικο, πλαισιωμένο από κουκίδες μαρμελάδας, με κολοκύθα και τουρσί θυμαριού, θα θαυμάζεις και το απόκοσμο τοπίο, κάτω από τον ήλιο του μεσονυκτίου και υπό τους ήχους των αρκτικών ανέμων που πνέουν στην κοιλάδα του Longyearbyen, φτιάχνοντας ένα λευκό χαλί από θραύσματα πάγου.
Αυτού του είδους οι αντιθέσεις με λίγα λόγια η εικόνα που μπορεί να μεταφέρει κάποιος από το Huset, το «εστιατόριο στην άκρη του κόσμου». Το Longyearbyen, στα περίχωρα του οποίου βρίσκεται, είναι ο βορειότερος οικισμός στον κόσμο, με περισσότερους από 1.000 κατοίκους.
Το Longyearbyen ξεκίνησε ως πόλη εξόρυξης άνθρακα και τώρα, με το τελευταίο ορυχείο να κλείνει το επόμενο έτος, επαναπροσδιορίζεται ως τόπος για να ζήσετε την εμπειρία του απόκοσμου.
Αυτό περιλαμβάνει και το φαγητό στο Huset, όπου τα δύο πρώτα πιάτα του μενού γευσιγνωσίας βγαίνουν ντυμένα πάνω σε ένα κέρατο ταράνδου και σε ένα ελεφαντόδοντο. Μία κορδέλα από καρδιά ταράνδου στολίζει το σκούρο μοβ και λευκό κρέας από το λαιμό του ζώου. Ο λαιμός είναι καπνιστός, με έντονη γεύση αλατιού και υφή λεπτού δέρματος.
Εδώ είναι νύχτα τέσσερις μήνες το χρόνο και δεν φυτρώνουν πολλά πράγματα. Ζουν όμως φώκιες και θαλάσσιοι ίπποι, τάρανδοι, πολικές αρκούδες, λευκοί πετρίτες και άλλα πλάσματα που περιφέρονται στην ξηρά. Όλα τα είδη προστατεύονται, αλλά ο νόμος επιτρέπει σε όσους έχουν άδεια, να κυνηγούν ταράνδους, γενειοφόρες φώκιες, πετροπέρδικα και άλλα, κατά τη διάρκεια συγκεκριμένων περιόδων του έτους.
Οι ντόπιοι κυνηγοί και παγιδευτές είναι ο βασικός προμηθευτής του σεφ του Huset, του Alberto Lozano.
Πολλά από τα πιάτα σερβίρονται πάνω σε πέτρες που συλλέγονται από τους κοντινούς λόφους, οι οποίοι είναι γεμάτοι απολιθώματα. Μέχρι πριν από περίπου δύο εκατομμύρια χρόνια, σύμφωνα με το μουσείο φυσικής ιστορίας του νησιού, υπήρχαν δάση οξιάς και σεκόγιας. Άφησαν τα αποτυπώματά τους στις πέτρες που οι περίεργοι χομπίστες και οι γεωλόγοι ανοίγουν με αξίνες.
Ένα διόλου ευκαταφρόνητο μέρος των συστατικών προέρχεται από την ηπειρωτική Νορβηγία και περιστασιακά από πιο μακριά – η σκόνη πλαγκτόν που πασπαλίζεται πάνω από το ρύζι και το καραμελωμένο κρεμμύδι προέρχεται από τις Κάτω Χώρες. Σε ένα μέρος όπου υπάρχει μακρά παράδοση μεταφοράς όλων των τροφίμων με πλοίο από θερμότερα κλίματα, το να βλέπεις τόσα πολλά κομμάτια του τοπίου στο τραπέζι είναι αξιοσημείωτο.
Είναι δύσκολο να πούμε αν θα είναι αυτό το μενού το ίδιο σε 10 ή 20 χρόνια. Το πιο πιθανό είναι πάντως να προστεθούν κι άλλα πιάτα καθώς η Αρκτική θερμαίνεται. Ήδη, η κλιματική αλλαγή στο Σβάλμπαρντ συμβαίνει έξι φορές πιο γρήγορα από ό,τι αλλού στον πλανήτη, σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες. Τα θαλάσσια είδη της Αρκτικής ωθούνται πιο κοντά στον πόλο, ενώ τα είδη από το νότο θα εμφανίζονται όλο και πιο βόρεια, πιστεύουν οι επιστήμονες.
Πηγή: bbc.com
Ακολουθήστε το Cibum 
