Ποιο είναι το περιβαλλοντικό κόστος και οι κίνδυνοι πίσω από τη δημοφιλία του αβοκάντο.
Το αβοκάντο έχει εξελιχθεί σε μία από τις πιο δημοφιλείς διατροφικές τάσεις των τελευταίων ετών, με ιδιαίτερη απήχηση στις νεότερες γενιές. Η κρεμώδης υφή και η θρεπτική του αξία το καθιστούν βασικό συστατικό στο πρωινό, τα smoothies και τις σαλάτες. Ωστόσο, παρά τη «φυσική» και «υγιεινή» εικόνα του, η καλλιέργεια και η διακίνηση του αβοκάντο συνοδεύονται από σοβαρές περιβαλλοντικές και κοινωνικές επιπτώσεις.
Η δημοτικότητα του αβοκάντο αντικατοπτρίζεται έντονα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Σύμφωνα με έρευνα της Διεθνούς Εταιρείας Αβοκάντο, το 62% της γενιάς Z έχει δημοσιεύσει σχετικό περιεχόμενο, ενώ το hashtag #avocado έχει ξεπεράσει τα 16 εκατομμύρια αναρτήσεις στο Instagram. Η αισθητική και διατροφική του αξία το έχουν αναδείξει ως αγαπημένο των υγιεινών διατροφικών συνηθειών.
Παράλληλα, η ζήτηση έχει οδηγήσει σε τριπλασιασμό της παγκόσμιας παραγωγής μέσα σε δύο δεκαετίες, με τις μεγαλύτερες εξαγωγικές χώρες να περιλαμβάνουν το Μεξικό, το Περού, την Κολομβία και την Κένυα. Ωστόσο, αυτή η εκρηκτική ανάπτυξη συνοδεύεται από σημαντικές επιπτώσεις στο περιβάλλον και την κοινωνία.
Το περιβαλλοντικό αποτύπωμα
Η καλλιέργεια αβοκάντο είναι ιδιαίτερα απαιτητική σε φυσικούς πόρους. Στην Πετόρκα της Χιλής, μια από τις κύριες προμηθεύτριες περιοχές του Ηνωμένου Βασιλείου, απαιτούνται 320 λίτρα νερού για την παραγωγή ενός μόνο αβοκάντο. Το Μεξικό, ο μεγαλύτερος εξαγωγέας παγκοσμίως, έχει δεχθεί καταγγελίες για εκτεταμένη αποψίλωση δασών, καθώς κάθε χρόνο χάνονται έως και 25.000 εκτάρια φυσικού τοπίου για να δημιουργηθούν φυτείες αβοκάντο.
Επιπλέον, το αποτύπωμα άνθρακα του αβοκάντο ανέρχεται σε 2,5 kg ισοδύναμου CO2 ανά κιλό, ξεπερνώντας σημαντικά άλλα φρούτα, όπως οι μπανάνες (0,9 kg CO2) και τα μήλα (0,4 kg CO2). Παρότι παραμένει χαμηλότερο από αυτό των ζωικών προϊόντων, η εξάρτηση από τη ναυτιλία για τη μεταφορά του καθιστά την αλυσίδα εφοδιασμού του ευάλωτη σε παγκόσμιες κρίσεις.
Η επέκταση της παραγωγής αβοκάντο έχει μετατρέψει παραδοσιακές αγροτικές περιοχές σε μονοκαλλιέργειες, αυξάνοντας την εξάρτηση από χημικά λιπάσματα και φυτοφάρμακα. Η υπερβολική καλλιέργεια έχει οδηγήσει σε υποβάθμιση των εδαφών, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις, οι εξαγωγές στερούν τις τοπικές κοινότητες από την πρόσβαση σε επαρκή τροφή και νερό.
Επιπλέον, σε περιοχές του Μεξικού, οι φυτείες αβοκάντο έχουν συνδεθεί με οργανωμένο έγκλημα και εκβιασμούς αγροτών από καρτέλ. Ορισμένες κοινότητες, εξαντλημένες από τις αρνητικές επιπτώσεις, έχουν προχωρήσει μέχρι και στην απαγόρευση της καλλιέργειας.
Παρότι το αβοκάντο διαθέτει υψηλή διατροφική αξία, πολλοί ειδικοί προτείνουν μια πιο συνειδητή κατανάλωση. Σύμφωνα με δηλώσεις του καθηγητή Thomas Davies που δημοσίευσε το cibum, το πρόβλημα δεν έγκειται στο ίδιο το φρούτο, αλλά στο σύστημα παραγωγής και διανομής του. Προτείνει την ενίσχυση της τοπικής παραγωγής και τη στροφή σε βιώσιμες εναλλακτικές, ώστε να μειωθεί η εξάρτηση από εισαγόμενα προϊόντα μεγάλης περιβαλλοντικής επιβάρυνσης.
Το αβοκάντο δεν είναι το μοναδικό τρόφιμο με περιβαλλοντικό κόστος, αλλά αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της ανάγκης για πιο συνειδητές καταναλωτικές επιλογές. Οι μονοκαλλιέργειες, η υπερκατανάλωση φυσικών πόρων και οι επιπτώσεις στις τοπικές κοινότητες είναι ζητήματα που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη στη διαμόρφωση μιας πραγματικά βιώσιμης διατροφής.
Ο Alan Titchmarsh, γνωστός Βρετανός ειδικός στα φυτά, εξέδωσε πρόσφατα προειδοποίηση σχετικά με την υπερκατανάλωση αβοκάντο, καλώντας τους καταναλωτές να περιορίσουν τη χρήση του. Παρόλο που αποτελεί διατροφικό σύμβολο υγείας, το περιβαλλοντικό του αποτύπωμα είναι σημαντικό, καθιστώντας την ισορροπημένη κατανάλωσή του αναγκαία για ένα πιο βιώσιμο μέλλον.
Ακολουθήστε το Cibum 
