Η πατάτα, η ντομάτα, η μελιτζάνα, η πιπεριά και πάνω από 100 λιγότερο γνωστά βρώσιμα είδη παίζουν σημαντικό διατροφικό και πολιτιστικό ρόλο στα παγκόσμια και τοπικά συστήματα διατροφής.
Το σύγχρονο διατροφικό σύστημα εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από μια περιορισμένη γενετική δεξαμενή καλλιεργειών, εγείροντας σημαντικές ανησυχίες σχετικά με τη γεωργική βιωσιμότητα και την επισιτιστική ασφάλεια.
Μόνο ένα μικρό μέρος της παγκόσμιας βιοποικιλότητας καλλιεργείται, γεγονός που καθιστά τις καλλιέργειες ευάλωτες σε ασθένειες και περιβαλλοντικές αλλαγές. Αυτή η έλλειψη γενετικής ποικιλομορφίας υπογραμμίζει την ανάγκη να διαφοροποιήσουμε τις πηγές τροφίμων μας για να διασφαλιστούμε από τις μελλοντικές προκλήσεις.
Μια ομάδα ερευνητών από το Πανεπιστήμιο της Φλόριντα, σε συνεργασία με εμπειρογνώμονες από το Consejo Superior de Investigaciones Científicas – Universitat Politècnica de València (CSIC-UPV) στην Ισπανία, δημοσίευσε μια μελέτη στο Horticulture Research, η οποία ανταποκρίνεται σε αυτές τις ανησυχίες διερευνώντας πώς οι προηγμένες βιοτεχνολογίες μπορούν να αυξήσουν τη γενετική ποικιλομορφία και την ανθεκτικότητα των καλλιεργειών στρυχνοειδών (solanaceae), βασικών συντελεστών τόσο στα παγκόσμια όσο και στα τοπικά συστήματα διατροφής.
Η μελέτη επικεντρώνεται στην εφαρμογή βαθιάς γνώσης της εξημέρωσης των Solanaceae, σε συνδυασμό με βιοτεχνολογίες που βασίζονται σε ιούς, για τη βελτίωση της απόδοσης και της ποικιλότητας των καλλιεργειών στρυχνοειδών, οι οποίες περιλαμβάνουν βασικά παγκόσμια βασικά προϊόντα όπως οι πατάτες, οι ντομάτες, οι μελιτζάνες και οι πιπεριές. Δίνεται έμφαση στις δυνατότητες των τεχνολογιών ανασυνδυασμένων ιών (RVT) για ακριβή γενετική τροποποίηση σε αυτές τις καλλιέργειες, με στόχο τη βελτίωση όχι μόνο των ευρέως καλλιεργούμενων ποικιλιών αλλά και των ανεπαρκώς χρησιμοποιούμενων ειδών της οικογένειας Solanaceae.
Χρησιμοποιώντας τροποποιημένους ιούς, οι επιστήμονες μπόρεσαν να προκαλέσουν τόσο παροδικές όσο και κληρονομικές αλλαγές σε χαρακτηριστικά των φυτών, όπως η ανθεκτικότητα στις ασθένειες, η διατροφική ενίσχυση και η περιβαλλοντική προσαρμοστικότητα.
Η μελέτη υπογραμμίζει τη σημασία των RVTs για τη λειτουργική γονιδιωματική και τον επαναπρογραμματισμό των φυτικών χαρακτηριστικών, προχωρώντας πέρα από τις θεωρητικές εφαρμογές σε φυτά-μοντέλα σε πραγματικές βελτιώσεις καλλιεργειών.
Οι δυνητικές εφαρμογές αυτής της έρευνας είναι τεράστιες, προσφέροντας τη δυνατότητα ταχείας ανάπτυξης ποικιλιών καλλιεργειών που είναι πιο ανθεκτικές στις ασθένειες, καλύτερα προσαρμοσμένες στα τοπικά περιβάλλοντα και υψηλότερης διατροφικής αξίας.
Τέτοιες καινοτομίες θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε πιο βιώσιμες γεωργικές πρακτικές, μειώνοντας τις απαιτήσεις σε εργατικό δυναμικό και ενισχύοντας την ανθεκτικότητα του διατροφικού συστήματος. Τελικά, η έρευνα υπόσχεται να συμβάλει σε πιο βιώσιμες, ποικίλες και ασφαλείς πηγές τροφίμων, ωφελώντας τόσο την παγκόσμια επισιτιστική ασφάλεια όσο και την τοπική διατροφή.
Ακολουθήστε το Cibum 
