Η προσθήκη μιας μερίδας τηγανητής πατάτας 300 θερμίδων σε μια τυπική διατροφή δεν έχει ως αποτέλεσμα μεγαλύτερη αύξηση βάρους ή άλλες αλλαγές βιοδεικτών υγείας σε σύγκριση με την προσθήκη της ισοδύναμης ημερήσιας μερίδας αμυγδάλων.
Αυτό δείχνει μια αμερικανική έρευνα που χρηματοδοτήθηκε από τη The Alliance of Potato Research and Education, και αποκάλυψε ότι αυτοί οι κίνδυνοι για την υγεία εξαρτώνται από την ποσότητα τηγανητών τηγανισμένων πατατών ή πατάτας που καταναλώνονται.
“Με βάση τα ευρήματά μας, δεν υπάρχουν στατιστικά σημαντικές ενδείξεις σημαντικών επιδράσεων μεταξύ της κατανάλωσης μιας τυπικής μερίδας 300 θερμίδων τηγανητών πατατών καθημερινά και μιας μερίδας 300 θερμίδων αμυγδάλων επίσης καθημερινά, όταν πρόκειται για αύξηση βάρους ή δείκτες κινδύνου διαβήτη τύπου 2, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα”, λέει ο David Allison, συγγραφέας της μελέτης, Πανεπιστημιακή σχολή δημόσιας υγείας της Ιντιάνα-Μπλούμινγκτον.
“Οι διατροφικές συστάσεις που επικεντρώνονται κυρίως σε μεμονωμένα τρόφιμα μπορεί να μην είναι αντιπροσωπευτικές. Μια πιο αποτελεσματική προσέγγιση στη διατροφική καθοδήγηση είναι πιθανό να λαμβάνει υπόψη τη συνολική διατροφή, τον τρόπο ζωής και τις ατομικές ανάγκες και τους παράγοντες κινδύνου»,λέει ο Daniel Smith, συν-συγγραφέας της μελέτης, τμήμα Επιστημών Διατροφής στο Πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα στο Μπέρμιγχαμ.
Ευρήματα και συσχέτιση μεταξύ αμυγδάλων και πατατών
Στο τέλος της μελέτης που διήρκεσε έναν μήνα, οι αλλαγές στη σύνθεση του σώματος, το σωματικό βάρος, τη γλυκόζη νηστείας και τα επίπεδα ινσουλίνης νηστείας ήταν συγκρίσιμες μεταξύ των ομάδων παρέμβασης που είχαν καταναλώσει τηγανητές πατάτες και αμύγδαλα αντίστοιχα, και δεν ήταν κλινικά σημαντικές.
«Τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι δύο τρόφιμα που εντοπίστηκαν προηγουμένως για αντίθετες συσχετίσεις με τα αποτελέσματα για την υγεία δεν είχαν διαφορές στις επιπτώσεις στα αποτελέσματα για την υγεία που μετρήσαμε», προσθέτει στο Nutrition Insight ο Smith.
Όπως ήταν αναμενόμενο, δεδομένης της διαφοράς περιεκτικότητας σε υδατάνθρακες μεταξύ τηγανητών πατατών και αμυγδάλων, τα οξέα επίπεδα γλυκόζης αίματος και ινσουλίνης ήταν υψηλότερα μετά την κατανάλωση των πατατών. Τα επίπεδα αυτά, ωστόσο, δεν ήταν ασυνήθιστα υψηλά και η διακύμανση δεν επηρέασε άλλους γλυκορυθμιστικούς δείκτες.
Οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να ενσωματώσουν ένα από τα τρία είδη διατροφής στην «τακτική καθημερινή διατροφή» τους. Οι τρεις ομάδες τροφίμων – οι οποίες ήταν όλες 300 θερμίδων η καθεμία – περιελάμβαναν αμύγδαλα, κλασικές τηγανητές πατάτες και τηγανητές πατάτες με μείγμα βοτάνων ή μπαχαρικών.
Μέτρηση του σωματικού βάρους, του σακχάρου στο αίμα και της ινσουλίνης
Στην αρχή της μελέτης και στο τέλος, οι ερευνητές μέτρησαν τη σύνθεση του σώματος (μάζα σωματικού λίπους), το βάρος, το σάκχαρο στο αίμα, την ινσουλίνη και την αιμοσφαιρίνη A1c.
Ένα υποσύνολο πέντε ατόμων υποβλήθηκε σε εξετάσεις μετά το γεύμα για να μετρηθεί το πώς άλλαξαν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα τους βραχυπρόθεσμα.
Οι προοπτικές της πατάτας και του αμυγδάλου στην υγεία
Σύμφωνα με μια παγκόσμια μετα-ανάλυση, η κατανάλωση τηγανισμένου φαγητού έχει συνδεθεί με αυξημένη πιθανότητα εμφάνισης καρδιαγγειακών νόσων και εγκεφαλικού. Ωστόσο, οι ειδικοί έχουν προειδοποιήσει ότι λόγω της ευρείας ερευνητικής διακύμανσης και άλλων συγκεχυμένων παραγόντων, δεν μπορούν να εξαχθούν συμπεράσματα.
Σύμφωνα με μια άλλη μελέτη που υποστηρίζεται από τη Alliance for Potato Research and Education, η κατανάλωση ψητών ή βραστών πατατών μειώνει την κατακράτηση νατρίου πιο αποτελεσματικά και μειώνει τη συστολική αρτηριακή πίεση.
Εν τω μεταξύ, το Πανεπιστήμιο του Τορόντο διαπίστωσε ότι η επισήμανση θερμίδων στα αμύγδαλα μπορεί να μην αντικατοπτρίζει με ακρίβεια τον αριθμό των θερμίδων που καταναλώνονται. Αυτό οδήγησε τους ερευνητές στο συμπέρασμα ότι τα ευρήματα μπορεί να μην απαντούν με ακρίβεια σε ερωτήματα σχετικά με τη συμβολή των αμυγδάλων στην αύξηση του σωματικού βάρους.
Ακολουθήστε το Cibum 
