Τι έδειξε η έρευνα σε νέους 12-18 ετών.
Η επισιτιστική ανασφάλεια, το χαμηλό εισόδημα του νοικοκυριού και η μη ύπαρξη ιδιωτικής ασφάλισης υγείας συνδέονται με υψηλότερα ποσοστά προδιαβήτη στους εφήβους, ανεξάρτητα από τη φυλή και την εθνικότητα, σύμφωνα με μια νέα έρευνα από ερευνητές του Πανεπιστημίου του Πίτσμπουργκ, η οποία δημοσιεύτηκε στο JAMA Network Open.
Τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι ο έλεγχος για τους κοινωνικούς καθοριστικούς παράγοντες της υγείας – τους μη ιατρικούς παράγοντες που επηρεάζουν την υγεία και τον κίνδυνο ασθένειας ενός ατόμου – μπορεί να βοηθήσει στον εντοπισμό των νέων που κινδυνεύουν από προδιαβήτη, γεγονός που θα μπορούσε τελικά να βελτιώσει τις έγκαιρες παρεμβάσεις που προλαμβάνουν την εξέλιξη σε διαβήτη τύπου 2.
«Αυτή η μελέτη υπογραμμίζει τη σημασία της χρήσης των κοινωνικών παραγόντων, οι οποίοι είναι τροποποιήσιμοι, για την κατανόηση και τη μείωση του κινδύνου διαβήτη στους εφήβους, σε αντίθεση με τα προσωπικά, μη τροποποιήσιμα χαρακτηριστικά όπως η φυλή και η εθνικότητα», δήλωσε η επικεφαλής συγγραφέας Mary Ellen Vajravelu, M.D., M.S.H.P., επίκουρη καθηγήτρια παιδιατρικής στο πανιπιστήμιο του Πίτσμπουργκ και παιδιατρική ενδοκρινολόγος στο UPMC Children’s Hospital of Pittsburgh. «Πολλές ιατρικές κατευθυντήριες γραμμές απομακρύνονται από τη χρήση της φυλής και της εθνικότητας για τον καθορισμό των πρακτικών περίθαλψης και ελέγχου, επειδή μπορεί να επιδεινώσει τις ανισότητες αντί να τις μειώσει».
Ο προδιαβήτης ορίζεται από υψηλότερο από το φυσιολογικό σάκχαρο στο αίμα, το οποίο μπορεί να εξελιχθεί σε διαβήτη τύπου 2 εάν δεν αντιμετωπιστεί με αλλαγές στον τρόπο ζωής, όπως η διατροφή και η άσκηση.
«Στην κλινική μας βλέπουμε πολλούς εφήβους με διαβήτη τύπου 2, ο οποίος είναι μια πολύ σοβαρή κατάσταση όταν ξεκινά στην παιδική ηλικία», δήλωσε η Vajravelu. «Οι τρέχουσες κατευθυντήριες γραμμές για τον εντοπισμό παιδιών υψηλού κινδύνου για διαβήτη τύπου 2 και προδιαβήτη χρησιμοποιούν χαρακτηριστικά όπως το μέγεθος του σώματος, η φυλή, η εθνικότητα και το οικογενειακό ιστορικό, αλλά αυτοί οι παράγοντες κινδύνου εξακολουθούν να μην εξηγούν πλήρως ποιοι παρουσιάζουν διαβήτη τύπου 2 στην παιδική ηλικία».
Σύμφωνα με την Vajravelu, ο διαβήτης τύπου 2 και ο προδιαβήτης είναι πιο διαδεδομένοι μεταξύ των νέων που προσδιορίζονται ως ιθαγενείς Αμερικανοί, ιθαγενείς της Αλάσκας, Ασιάτες, Αφροαμερικανοί και ισπανόφωνοι από τους λευκούς ομολόγους τους. Ωστόσο, επειδή αυτές οι μειονοτικές ομάδες είναι επίσης πιο πιθανό να βιώνουν δυσμενείς κοινωνικούς καθοριστικούς παράγοντες της υγείας, είναι πιθανό αυτοί οι κοινωνικοί παράγοντες, παρά η ίδια η φυλή, να επηρεάζουν τον κίνδυνο νόσου.
Για να κατανοήσουν καλύτερα τον ρόλο των κοινωνικών καθοριστικών παραγόντων της υγείας στον προδιαβήτη που εμφανίζεται στους νέους, η Vajravelu και η ομάδα της χρησιμοποίησαν μια μεγάλη εθνική βάση δεδομένων για να εντοπίσουν 1.563 συμμετέχοντες ηλικίας 12 έως 18 ετών και με παχυσαρκία, 8,5% των οποίων είχαν αυξημένη γλυκόζη αίματος ή αιμοσφαιρίνη A1c, που υποδηλώνει προδιαβήτη. Στη συνέχεια, εξέτασαν τρεις κοινωνικούς προσδιοριστικούς παράγοντες της υγείας που σχετίζονται με τη διαχείριση του διαβήτη: Την επισιτιστική ασφάλεια, την υγείονομική τους ασφάλιση και το εισόδημα του νοικοκυριού.
Οι δυσμενείς βαθμολογίες και για τους τρεις συνδέθηκαν με τον κίνδυνο προδιαβήτη: Ο επιπολασμός του προδιαβήτη ήταν 4,1% υψηλότερος μεταξύ των συμμετεχόντων από νοικοκυριά με επισιτιστική ανασφάλεια σε σύγκριση με εκείνους με επισιτιστική ασφάλεια, 5,3% υψηλότερος στους νέους με δημόσια σε σύγκριση με την ιδιωτική ασφάλιση και 5,7% υψηλότερος στους νέους με εισόδημα νοικοκυριού κάτω από το 130% του ομοσπονδιακού ορίου φτώχειας σε σύγκριση με εκείνους με υψηλότερα εισοδήματα.
Οι συσχετίσεις αυτών των παραγόντων κινδύνου με τον προδιαβήτη διέφεραν επίσης εντός των φυλετικών και εθνοτικών ομάδων, υπογραμμίζοντας τη σημασία της συνεκτίμησης των κοινωνικών παραγόντων υγείας κατά την κατανόηση του κινδύνου διαβήτη τύπου 2.
Για παράδειγμα, στα λευκά παιδιά, τα οποία παραδοσιακά θεωρούνται ότι διατρέχουν χαμηλότερο κίνδυνο για προδιαβήτη, η μετάβαση από έναν σε δύο ή τρεις δυσμενείς κοινωνικούς παράγοντες υγείας τετραπλασίασε τον επιπολασμό του προδιαβήτη.
«Εάν χρησιμοποιήσουμε τη φυλή και την εθνικότητα για να μας καθοδηγήσει στον εντοπισμό των παιδιών που διατρέχουν κίνδυνο προδιαβήτη, θα μπορούσε να μας απομακρύνει από τον έλεγχο των παιδιών που δεν ανήκουν σε μια κατηγορία φυλής ή εθνικότητας υψηλότερου κινδύνου», δήλωσε η Vajravelu. «Αντίθετα, αν προσαρμόσουμε τις εξετάσεις μας με βάση την έκθεση σε παράγοντες κινδύνου και όχι τη φυλή, ίσως μπορέσουμε να εντοπίσουμε επιπλέον παιδιά που διατρέχουν κίνδυνο για διαβήτη».
Οι δυσμενείς κοινωνικοί προσδιοριστικοί παράγοντες της υγείας θα μπορούσαν να επηρεάσουν τον κίνδυνο διαβήτη με διάφορους τρόπους. Για παράδειγμα, οι οικογένειες που βιώνουν επισιτιστική ανασφάλεια είναι λιγότερο πιθανό να έχουν πρόσβαση σε υγιεινά τρόφιμα για την πρόληψη του διαβήτη και όσοι δεν έχουν ιδιωτική ασφάλιση μπορεί να έχουν πιο περιορισμένη πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη.
Υπάρχουν πολλοί ακόμη κοινωνικοί παράγοντες που θα μπορούσαν επίσης να επηρεάσουν τον κίνδυνο διαβήτη, τους οποίους οι ερευνητές δεν εξέτασαν σε αυτή τη μελέτη, συμπεριλαμβανομένης της ποιότητας της διατροφής και των παραγόντων υγιεινού τρόπου ζωής. Η συμπερίληψη πρόσθετων παραγόντων θα μπορούσε να βελτιώσει τον εντοπισμό των παιδιών που διατρέχουν κίνδυνο για προδιαβήτη στο μέλλον.
Ένας περιορισμός της μελέτης είναι ότι τα επίπεδα αιμοσφαιρίνης A1c προέρχονταν από ένα μόνο στιγμιότυπο στο χρόνο και οι ερευνητές δεν ήταν σε θέση να παρακολουθήσουν αν τα παιδιά συνέχισαν να αναπτύσσουν διαβήτη ή όχι.
Ακολουθήστε το Cibum 
