Τα σκορδομακάρονα της Φρόσως από την Τήνο.

Τα γεύτηκα πρώτη φορά μια Μεγάλη Πέμπτη στην Τήνο, φτιαγμένα από τα χέρια της πεθεράς μου και με την πρώτη ματιά τα σνόμπαρα. Τι; Μακαρόνια σκέτα στην καινούρια νύφη, πρώτη ημέρα στο νησί; Ούτε μια γαριδούλα, ένα καλαμαράκι έστω; Πφ.. Μετά την πρώτη πιρουνιά όμως το ξινό έγινε γλυκό κι η σκορδομακαρονάδα αυτή, έμεινε στην ζωή μου ακόμα κι όταν ο γάμος αργότερα χάλασε. Αν θέλετε λοιπόν να καταπλήξετε μ’ ένα απίθανο νηστίσιμο και πάμφθηνο φαγάκι ακολουθείστε τις παρακάτω οδηγίες.

Όχι λιγότερο από ένα κεφάλι σκόρδο ξεφλουδισμένο αλλά όχι κομμένο. Ει δυνατόν ελληνικό και με μικρές σκελίδες. Ξέρω παιδεύει αλλά όσο μικρότερες τόσο γευστικότερο. Τις γυαλίζουμε σε ελαιόλαδο με δυο κουταλιές της σούπας πελτέ. Καλό πελτέ. Τα είπαμε αυτά άλλωστε στην προηγούμενη συνταγή. Αν θέλουμε την σάλτσα μας πικάντικη την στιγμή που γυαλίζουμε το σκόρδο, (Το γυαλίζουμε μόνο. Δεν το καίμε), ρίχνουμε και καυτερή πιπερίτσα. Σβήνουμε με λίγο ελαφρύ κρασάκι και μόλις εξατμιστεί, ρίχνουμε  ψιλοκομένη ντομάτα σε γυάλινο βαζάκι ή φρέσκια τριμμένη, αν είναι καλοκαίρι. Προσοχή στην επιλογή της ντομάτας. Στις απλές συνταγές η ποιότητα είναι πολύ σημαντική. Βράζουμε με δαφνόφυλλα, μια πρέζα ζάχαρη κι αλατάκι κι έτοιμο μόλις μελώσει. Η πεθερά μου έβραζε τα μακαρόνια κι όπως ήταν ζεστά τα σήκωνε και τα έριχνε μέσα στην σάλτσα. Πάνω από κάθε πιάτο αντί για τυρί έτριβε κριθαρένιο παξιμάδι. Καλή σας όρεξη με μια συνταγή απλή αλλά ξεχωριστή όπως τα χωριά της Τήνου. Εκείνα τα πρώτα σκορδομακάρονα βέβαια είχαν μαγειρευτεί στο τζάκι της γιαγιάς Μαριγούλας αλλά…μην σας βάζω δύσκολα. Φάτε τα αργά και σχωρέστε την κυρά Φρόσω κι εμένα που την κακοκάρδισα.