Μέσω της αναπνοής του δέρματος αλλά και των σωματικών υγρών.
Η έναρξη της νόσου του Πάρκινσον ενός άνδρα από τη Σκωτία, αναγνωρίστηκε από τη σύζυγό του, τη συνταξιούχο νοσοκόμα Joy Milner, αφού πείστηκε ότι ο τρόπος που μύριζε είχε αλλάξει, χρόνια πριν διαγνωστεί το 2005. Αυτό αποδεικνύει ότι η μυρωδιά μας αλλάζει όταν αλλάζει και η κατάσταση της υγείας μας, σωματικής και ψυχικής
Μυρίζουμε διαφορετικά αναλόγως το πως αισθανόμαστε γι’ αυτό και ο σκύλος, με την τόσο εξελιγμένη όσφρηση του, μπορεί να αναγνωρίσει την οσμή του φόβου. Στην πραγματικότητα εκατοντάδες χημικές ουσίες ρέουν από το σώμα μας στον αέρα κάθε δευτερόλεπτο και δεν λειτουργούν σαν ένδειξη μόνο του πως αισθανόμαστε. Αυτές οι χημικές ουσίες που απελευθερώνονται στον αέρα εύκολα καθώς έχουν υψηλές πιέσεις ατμών, που σημαίνει ότι θερμαίνονται και μετατρέπονται σε αέρια σε θερμοκρασία δωματίου, μπορούν να δώσουν ενδείξεις για το πόσο υγιείς είμαστε, σύμφωνα με την Aoife Morrin, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Αναλυτικής Χημείας στο Πανεπιστήμιο του Δουβλίνου και το TheConversation.
Στο άρθρο γίνεται αναφορά στην αρχαία Ελλάδα, όταν οι γιατροί χρησιμοποιούσαν την όσφρηση για τη διάγνωση ασθενειών. “Αν έπαιρναν μια μυρωδιά από την ανάσα σου και το περιέγραψαν ως fetor hepaticus (που σημαίνει κακό συκώτι), σήμαινε ότι μπορεί να οδηγηθείς σε ηπατική ανεπάρκεια. Εάν η μυρωδιά ενός ατόμου ήταν γλυκιά ή φρουτώδης, οι γιατροί τότε πίστευαν ότι αυτό σήμαινε ότι τα σάκχαρα στο πεπτικό σύστημα δεν διασπώνται και ότι αυτό το άτομο πιθανότατα είχε διαβήτη”. Από τότε η επιστήμη έδειξε ότι οι αρχαίοι Έλληνες είχαν δίκιο, η ηπατική ανεπάρκεια και ο διαβήτης και πολλές άλλες ασθένειες, συμπεριλαμβανομένων των μολυσματικών ασθενειών, δίνουν στην αναπνοή σας μια ξεχωριστή μυρωδιά.
Το 1971, ο βραβευμένος με Νόμπελ χημικός Linus Pauling μέτρησε 250 διαφορετικές αέριες χημικές ουσίες στην αναπνοή. Αυτές οι αέριες χημικές ουσίες ονομάζονται Πτητικές Οργανικές Ενώσεις (ΠΟΕ). Από την ανακάλυψη του Pauling, άλλοι επιστήμονες έχουν ανακαλύψει εκατοντάδες περισσότερες ΠΟΕ στην αναπνοή μας, εκ το οποίων κάποιες έχουν χαρακτηριστικές οσμές, αλλά κάποιες δεν έχουν καμία οσμή που να μπορεί να αντιληφθεί η μύτη μας. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι είτε μια ΠΟΕ έχει μια μυρωδιά που μπορεί να ανιχνεύσει η μύτη μας είτε όχι, μπορούν να αποκαλύψουν πληροφορίες σχετικά με το πόσο υγιής είναι κάποιος.
Αλλά οι τεχνολογικές τεχνικές, όπως η φασματομετρία μάζας με αναλυτικό εργαλείο, εντοπίζουν ακόμη πιο ανεπαίσθητες αλλαγές στα προφίλ ΠΟΕ που συνδέονται με ασθένειες του εντέρου, του δέρματος και του αναπνευστικού, καθώς και με νευρολογικές ασθένειες όπως η νόσος του Πάρκινσον. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι μια μέρα ορισμένες ασθένειες θα μπορούν διαγνωστούν απλώς με την εκπνοή σε μια συσκευή.
Βέβαια η Morrin επισημαίνει πως η αναπνοή δεν είναι η μόνη πηγή ΠΟΕ στο σώμα, καθώς εκπέμπονται επίσης από το δέρμα, τα ούρα και τα κόπρανα. Οι πτητικές οργανικές ενώσεις από το δέρμα είναι το αποτέλεσμα εκατομμυρίων δερματικών αδένων που απομακρύνουν τα μεταβολικά απόβλητα από το σώμα, καθώς και τα απόβλητα που δημιουργούνται από βακτήρια και άλλα μικρόβια που ζουν στο δέρμα μας. Η εφίδρωση παράγει επιπλέον θρεπτικά συστατικά για να μεταβολιστούν αυτά τα βακτήρια, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε ιδιαίτερα δύσοσμες ΠΟΕ. Ωστόσο, η μυρωδιά από τον ιδρώτα αποτελεί μόνο ένα μικρό ποσοστό των μυρωδιών από ΠΟΕ. Το δέρμα μας και επίσης τα μικροβιώματα του εντέρου μας αποτελούνται από μια λεπτή ισορροπία αυτών των μικροβίων. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι επηρεάζουν την υγεία μας, αλλά δεν καταλαβαίνουμε ακόμη πολλά για το πώς λειτουργεί αυτή η σχέση.
Η Morrin με την ομάδα της διερευνά τις ΠΟΕ και λέει πως η έρευνα αν και είναι ακόμα σε αρχικό στάδιο έχει δείξει ότι από τη μυρωδιά μπορεί να ξεχωρίσει τους άνδρες από τις γυναίκες με βάση το πόσο όξινες είναι οι πτητικές οργανικές ενώσεις από το δέρμα. Οι ερευνητές χρησιμοποιούν φασματομετρία μάζας καθώς η μέση ανθρώπινη μύτη δεν είναι αρκετά εξελιγμένη για να ανιχνεύσει αυτές τις ΠΟΕ. Μπορούν επίσης να προβλέψουν την ηλικία ενός ατόμου με λογική ακρίβεια μέσα σε λίγα χρόνια από το προφίλ ΠΟΕ του δέρματός του. Αυτό δεν αποτελεί έκπληξη, δεδομένου ότι το οξειδωτικό στρες στο σώμα μας αυξάνεται καθώς γερνάμε.
Η ίδια καταλήγει, αναφερόμενη στις ΠΟΕ ως σεξουαλικές φερομόνες, σημειώνοντας ότι στο ζωικό βασίλειο, υπάρχουν καλές ενδείξεις ότι οι ΠΟΕ μπορούν να δράσουν ως αφροδισιακά. Τα ποντίκια, για παράδειγμα, έχουν μικρόβια που συμβάλλουν σε μια ιδιαίτερα δύσοσμη ένωση που ονομάζεται τριμεθυλαμίνη, η οποία επιτρέπει στα ποντίκια να επαληθεύουν το είδος ενός πιθανού συντρόφου. Οι χοίροι και οι ελέφαντες έχουν επίσης σεξουαλικές φερομόνες.
Είναι πιθανό ότι οι άνθρωποι παράγουν επίσης ΠΟΕ για να προσελκύσουν τον τέλειο σύντροφο, ωστόσο οι επιστήμονες δεν έχουν ακόμη αποκωδικοποιήσει πλήρως το δέρμα ή άλλες ΠΟΕ που απελευθερώνονται από το σώμα μας. Αλλά τα στοιχεία για τις ανθρώπινες φερομόνες αγάπης μέχρι στιγμής είναι αμφιλεγόμενα στην καλύτερη περίπτωση. Μια θεωρία προτείνει ότι χάθηκαν περίπου 23 εκατομμύρια χρόνια πριν, όταν τα πρωτεύοντα ανέπτυξαν πλήρη έγχρωμη όραση και άρχισαν να βασίζονται στην ενισχυμένη όρασή τους για να επιλέξουν ένα σύντροφο. Ανεξαρτήτως του αν υπάρχουν ανθρώπινες φερομόνες ή όχι, οι πτητικές οργανικές ενώσεις του δέρματος μπορούν να αποκαλύψουν ποιοι είμαστε και πώς νιώθουμε, όσον αφορά πράγματα όπως η γήρανση, η διατροφή και η φυσική κατάσταση, η γονιμότητα, ακόμη και τα επίπεδα στρες.
Ακολουθήστε το Cibum 
