Πρωτεΐνες του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος, θα μπορούσαν να αυξήσουν την αποτελεσματικότητα φαρμάκων απώλειας βάρους όπως το Ozempic.
Η κατηγορία φαρμάκων που είναι γνωστά ως αγωνιστές GLP-1, η οποία περιλαμβάνει σεμαγλουτίδη (π.χ. Ozempic) και τιρζεπατίδη (π.χ. Mounjaro), έχει λάβει σημαντική προσοχή τελευταία, καθώς παρόλο που προορίζονταν για τον διαβήτη τύπου 2, τα αποτελέσματα ήταν θεαματικά στην απώλεια βάρους. Λειτουργούν μιμούμενα μια φυσική ορμόνη που παράγει το έντερο όταν δίνει το αίσθημα της πληρότητας, ενεργοποιώντας τον εγκέφαλο να μειώσει τη συμπεριφορά σίτισης.
Τώρα ένα δίκτυο πρωτεϊνών που βρίσκονται στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για να αυξήσει την αποτελεσματικότητα και να μειώσει τις παρενέργειες των φαρμάκων αυτών, σύμφωνα με νέα έρευνα από το Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν η οποία δημοσιεύτηκε στο Journal of Clinical Investigation.
Η μελέτη επικεντρώθηκε σε δύο πρωτεΐνες που ονομάζονται μελανοκορτίνη 3 και μελανοκορτίνη 4 που βρίσκονται κυρίως στην επιφάνεια των νευρώνων στον εγκέφαλο που παίζουν κεντρικό ρόλο στη ρύθμιση της συμπεριφοράς σίτισης και στη διατήρηση της ενεργειακής ισορροπίας του σώματος. Οι πρωτεΐνες, σύμφωνα με τους ερευνητές, επηρεάζουν τα πάντα, από την ανίχνευση μακροπρόθεσμων αποθεμάτων ενέργειας έως την επεξεργασία σημάτων από το έντερο σχετικά με τη βραχυπρόθεσμη πληρότητα ή κορεσμό.
Δουλεύοντας σε μοντέλα ποντικιών, οι ερευνητές εξέτασαν τις επιδράσεις αρκετών ορμονών που μειώνουν την πρόσληψη τροφής. Συνέκριναν τα αποτελέσματα σε φυσιολογικά ποντίκια με ποντίκια που δεν είχαν γενετικά την πρωτεΐνη MC3R, σε ποντίκια στα οποία δόθηκαν χημικές ουσίες για να εμποδίσουν τη δραστηριότητα του MC3R και σε ποντίκια στα οποία δόθηκε φάρμακο για να αυξήσει τη δραστηριότητα του MC4R. (Επειδή το MC3R είναι ένας φυσικός αρνητικός ρυθμιστής του MC4R, που σημαίνει ότι μειώνει τη δραστηριότητα του MC4R, ο αποκλεισμός του MC3R και η αύξηση της δραστηριότητας του MC4R έχει παρόμοια αποτελέσματα).
Διαπίστωσαν ότι η προσαρμογή του συστήματος μελανοκορτίνης -είτε αναστέλλοντας το MC3R είτε αυξάνοντας τη δραστηριότητα του MC4R- έκανε τα ποντίκια πιο ευαίσθητα στα φάρμακα GLP-1 και άλλες ορμόνες που επηρεάζουν τη συμπεριφορά σίτισης. Τα ποντίκια στα οποία χορηγήθηκε ένα φάρμακο GLP-1 σε συνδυασμό με έναν αγωνιστή MC4R ή έναν ανταγωνιστή MC3R εμφάνισαν έως και πέντε φορές μεγαλύτερη απώλεια βάρους και μειωμένη σίτιση από τα ποντίκια που έλαβαν μόνο τα φάρμακα GLP-1. Οι ερευνητές μέτρησαν επίσης τη δραστηριότητα σε μέρη του εγκεφάλου που πιστεύεται ότι προκαλούν ναυτία ως απόκριση στα φάρμακα GLP-1 και δεν παρατήρησαν αυξημένη ενεργοποίηση όταν τα φάρμακα GLP-1 συνδυάστηκαν με αλλαγές στο σύστημα μελανοκορτίνης. Αντίθετα, η εκκίνηση των νευρώνων μελανοκορτίνης αύξησε σημαντικά την ενεργοποίηση των νευρώνων του φαρμάκου GLP-1 στα κέντρα υποθαλάμου τροφοδοσίας στον εγκέφαλο.
Τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι ο συνδυασμός των υπαρχόντων φαρμάκων GLP-1 με έναν αγωνιστή MC4R θα μπορούσε να αυξήσει την ευαισθησία στα επιθυμητά αποτελέσματα των φαρμάκων έως και πέντε φορές, χωρίς να αυξήσει τις ανεπιθύμητες παρενέργειες. Ενώ αυτή η έρευνα έχει διεξαχθεί μόνο σε μοντέλα ποντικιών, ο Cone είναι αισιόδοξος ότι τα αποτελέσματα θα μεταφραστούν καλά στους ανθρώπους. «Το σύστημα μελανοκορτίνης διατηρείται σε μεγάλο βαθμό στους ανθρώπους», είπε. «Όλα όσα έχουμε παρατηρήσει στο ποντίκι τις τελευταίες δεκαετίες μελετώντας αυτές τις πρωτεΐνες έχουν βρεθεί και σε ανθρώπους, οπότε υποψιάζομαι ότι αυτά τα αποτελέσματα θα μπορούσαν να μεταφραστούν και σε ασθενείς».
Διαβάστε ολόκληρη τη μελέτη εδώ.
Ακολουθήστε το Cibum 
