Μια περιήγηση στα ψυγεία των σούπερ μάρκετ είναι αρκετή για να μας δούμε τη μεγάλη διαθέσιμη ποικιλία που υπάρχει σε τυριά, τα οποία – μεταξύ άλλων – διαφοροποιούνται και στο χρώμα αφού άλλα είναι πιο κίτρινα – πορτοκαλί και άλλα πιο λευκά. Ποια είναι η διαφορά μεταξύ τους, όμως;
Η Ιστορία του κίτρινου τυριού
Τα κίτρινα και πορτοκαλί τυριά που πωλούνται σήμερα είναι προϊόν μιας παράδοσης που ξεκίνησε τον 17ο αιώνα. Τα περισσότερα τυριά που παρασκευάζονταν στην Αγγλία πριν από αιώνες προέρχονταν από αγελάδες που εκτρέφονταν με διατροφή πλούσια σε χόρτο και β-καροτίνη, με αποτέλεσμα η παραγωγή γάλακτος να έχει χρυσή απόχρωση. Αυτό το πολύχρωμο σημάδι ποιότητας άρχισε να εξαφανίζεται γύρω στον 17ο αιώνα.
Αντί όμως να ενσωματώσουν την κρέμα της αγελάδας, μιας και αυτή έδινε χρώμα στο προϊόν τους – οι τυροκόμοι άρχισαν να την πωλούν χωριστά ή να την μεταποιούν σε βούτυρο για επιπλέον κέρδος. Έτσι προέκυψε το λευκό τυρί, το οποίο ήταν χαμηλότερο σε λιπαρά και γεύση από τις κίτρινες και πορτοκαλί ποικιλίες.
Οι πελάτες παρατήρησαν τη διαφορά και συνειδητοποίησαν ότι αγόραζαν ένα μικρότερο προϊόν στην ίδια τιμή. Για να ξεγελάσουν τους αγοραστές ότι έπαιρναν τα ίδια προϊόντα υψηλής ποιότητας που ήδη γνώριζαν, οι τυροκόμοι άρχισαν να χρησιμοποιούν βαφές τροφίμων σε τυρί με χαμηλά λιπαρά.
Πρόσθετα όπως το σαφράν, ο κατιφές και ο χυμός καρότου έκαναν τα απλά λευκά γαλακτοκομικά εξίσου πολύχρωμα και σε ορισμένες περιπτώσεις, με ακόμα πιο έντονο χρώμα. Η δημοτικότητα των παραπάνω χρωστικών έπεσε σταδιακά προς όφελος του annatto, μιας πορτοκαλοκόκκινης χρωστικής τροφίμων, η οποία προέρχεται από τους σπόρους του τροπικού δέντρου achiote. Αυτό δίνει στο τυρί ένα πλούσιο, κιτρινωπό – πορτοκαλί χρώμα και σήμερα χρησιμοποιείται σε οτιδήποτε, από το τσένταρ που παρασκευάζεται σε μικρές φάρμες μέχρι τα μακαρόνια Kraft και το τυρί.
Κίτρινο vs. άσπρου τυριού: Ποια είναι η διαφορά;
Η χρήση της κίτρινης βαφής στην τυροκομία έχει μείνει μέχρι σήμερα, αλλά δεν εξυπηρετεί πλέον τον αρχικό της σκοπό. Με τα χρόνια, οι τυροκόμοι άρχισαν να βλέπουν ένα άλλο πλεονέκτημα από τη χρήση πρόσθετων, όπως το annatto: Τα βαμμένα τυριά βγαίνουν ομοιόμορφα ακόμα και αν παρασκευάζονται με διάφορες αποχρώσεις γάλακτος, κάτι που συμβαίνει συχνά. Οι καταναλωτές περιμένουν, επίσης, μια φωτεινή πορτοκαλί απόχρωση από ορισμένα τυριά, όπως ακριβώς οι πελάτες του 17ου αιώνα περίμεναν ένα φυσικό χρυσαφί χρώμα αντίστοιχα.
Τα πιο πολύχρωμα τυριά που πωλούνται σήμερα τείνουν να είναι το αμερικάνικο και το τσένταρ, αλλά και τα δύο τυριά είναι διαθέσιμα και σε απαλές λευκές αποχρώσεις. Ποια είναι, λοιπόν, η διαφορά μεταξύ των δύο χρωμάτων; Πέρα από την αισθητική, δεν υπάρχει διαφορά. Τα τυριά που έχουν παλαιώσει για το ίδιο χρονικό διάστημα θα έχουν την ίδια γεύση ακόμα κι αν το ένα έχει πιο εντυπωσιακό χρώμα.
Επομένως, εάν κάποιος δυσκολεύεται να πάρει μια απόφαση στο σούπερ μάρκετ, δεν έχει παρά να επιλέξει βάσει του τι θα ταιριάζει περισσότερο στο πιάτο του.
Πηγή: Mental Floss
Ακολουθήστε το Cibum 
