Του Γιάννη Ζαμπετάκη*
Houston…we got a problem
Τώρα που ο μεγάλος μου γιος πάει 2α Λυκείου εδώ στο Νησί, έχει αρχίσει να μου ζητά συμβουλές για το τι να σπουδάσει. Και σκεφτόμενος τι να τον συμβουλέψω, πιάνω τον εαυτό μου να αναρωτιέται «τι θα σπούδαζα αν ήμουν ξανά 18 χρονών»;
Το σίγουρο είναι ότι δεν θα σπούδαζα Χημεία ξανά. Καλή η Χημεία και για να καταλάβει κανείς το απαιτητικό food matrix, πρέπει να έχει καλές γνώσεις Χημείας και Βιοχημείας Τροφίμων, αλλά δεν υπάρχει λόγος να πάει κανείς σε Τμήμα Χημείας και να μάθει όλα εκείνα τα βαρετά και ανούσια μαθήματα περί Οργανικής Χημείας, Φυσικοχημείας ή Ανόργανης Χημείας. Σήμερα, υπάρχουν και στην Ελλάδα και στις περισσότερες χώρες καλά ΑΕΙ, που προσφέρουν εξειδικευμένα προγράμματα για τα τρόφιμα, την επιστήμη (ή μάλλον καλύτερα τις Επιστήμες) των τροφίμων και την διατροφή.
Θα έκανα λοιπόν ένα βασικό πτυχίο πάνω στα τρόφιμα.
Για μετά;
Θα προσπαθούσα να βρω ένα μεταπτυχιακό που να συνδυάζει τις εξαγωγές τροφίμων με το σύγχρονο επιχειρείν. Πώς δηλαδή μπορούμε να παράγουμε τρόφιμα με αυξημένη προστιθέμενη αξία και εμπορικότητα και τι θα πρέπει να κάνουμε για να «τοποθετήσουμε» αυτά τα τρόφιμα στα ράφια των ευρωπαϊκών αγορών. Εδώ έχουμε ένα θεματάκι… ή όπως θα έλεγε και ο φιλέλληνας Τομ Χανκς: «Houston, we got a problem». Το θεματάκι που έχουμε εδώ είναι ότι τα περισσότερα προπτυχιακά και μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών έπονται της Αγοράς κατά τουλάχιστον 10-20 χρόνια… Δεν υπάρχει σήμερα μάστερ που να δίνει αυτά τα προσόντα…Μου έρχεται συχνά στο νου μια εμπειρία που είχα όταν ήμουν Επίκουρος Καθηγητής στο ΕΚΠΑ, στη Χημεία Τροφίμων. Τότε είχα προτείνει στο Τμήμα Χημείας να εισάγουμε ένα νέο μάθημα σχετικά με ποιότητα τροφίμων και τυποποίηση…Η απάντηση των τότε συναδέλφων μου: «Αυτή η πρόταση ξεφεύγει από τα όρια της Χημείας» και εισέπραξα ένα μεγάλο όχι. Αλλά εδώ είναι το μέγα πρόβλημα όπως το βιώνω εδώ και 24 χρόνια ως καθηγητής σε ΑΕΙ. Τα προγράμματα σπουδών έχουν δημιουργηθεί πριν από 10-20 χρόνια, για να ταιριάξουν το προφίλ των τότε καθηγητών και δεν επικαιροποιούνται τόσο συχνά…Με αποτέλεσμα να υπάρχει τεράστιο χάσμα ανάμεσα στις γνώσεις που προσφέρουν τα ΑΕΙ και στις γνώσεις που χρειάζεται η αγορά!
Συνεπώς;
Και ως αριστερό εξτρέμ, πρέπει να κάνω τρίπλα τώρα… Αφού δεν υπάρχει μάστερ στην αγορά (που να συνδυάζει τις εξαγωγές τροφίμων με το σύγχρονο επιχειρείν) ας το δημιουργήσουμε. Τα καλά ΑΕΙ παρέχουν το λεγόμενο MSc by research όπου ο φοιτητής δεν μαθαίνει στεγνά μαθήματα αλλά κάνει ένα ερευνητικό project σε θέμα της κοινής επιλογής του φοιτητή και του επιβλέποντα καθηγητή του. Ένα Project Με θέμα το εξαγωγικό δυναμικό των Ελληνικών τροφίμων, λοιπόν. Ναι, αυτό θα σπούδαζα για μεταπτυχιακό…
Ακολουθήστε το Cibum 
