Οι τιμές των ανακυκλωμένων πλαστικών εκτοξεύονται στα ύψη παγκοσμίως, καθώς οι βιομηχανίες αγωνίζονται για τον έλεγχο της αγοράς για να ενισχύσουν τα διαπιστευτήριά τους για την περιβαλλοντική βιωσιμότητα. Η βιομηχανία συσκευασίας έχει πληγεί σκληρά, με το κόστος του ανακυκλωμένων PET (rPET) να αυξάνεται κατά 103% το προηγούμενο έτος, σύμφωνα με τα δεδομένα του group ICIS.
Στα μέσα του Ιανουαρίου, η τιμή του rPET ξεπέρασε αυτή του παρθένου πλαστικού στην Ευρώπη παρά το πρόσθετο κόστος συλλογής και επεξεργασίας, καθώς επίσης την αύξηση των τιμών των ορυκτών καυσίμων, σύμφωνα με το ICIS. Το κόστος των νιφάδων PET μετά τον καταναλωτή, φτάνει πλέον τα €1.690 ανά μετρικό τόνο.
Ο Nicholas Hodac, γενικός διευθυντής της UNESDA Soft Drinks Europe, αναφέρει στο PackagingInsights ότι η έκρηξη των δεσμεύσεων των μεγάλων κατασκευαστών ποτών (όπως η Coca-Cola, η PepsiCo και η Danone) για αύξηση του ανακυκλωμένου περιεχομένου στα μπουκάλια τους κατά την επόμενη δεκαετία έχει αυξήσει τη ζήτηση με πρωτοφανή ρυθμό.
Εν τω μεταξύ, εξηγεί ότι η βιομηχανία ανακύκλωσης δεν είναι ακόμη εξοπλισμένη για την παραγωγή των απαραίτητων ποσοτήτων και αναμένει απεγνωσμένα νομοθετική χαλάρωση και βελτιωμένα συστήματα συλλογής αποβλήτων.
Εκθετική δια-βιομηχανική ζήτηση
Ο Hodac σημειώνει ότι έχει υπάρξει εκθετική αύξηση της ζήτησης για ανακυκλωμένα πλαστικά όχι μόνο στη βιομηχανία συσκευασίας αλλά και σε άλλους τομείς όπως η μόδα.
Αυτή η αύξηση οφείλεται σε νομοθετικές αλλαγές όπως η οδηγία της ΕΕ για τα πλαστικά μίας χρήσης και άλλες μορφές φόρου πλαστικών, όπως ο επικείμενος φόρος πλαστικών συσκευασιών του Ηνωμένου Βασιλείου, ο οποίος θα προβλέπει φορολογικό συντελεστή 200 λιρών Αγγλίας (~240€) ανά τόνο για πλαστικές συσκευασίες με λιγότερο από 30% ανακυκλωμένο πλαστικό που παράγεται ή εισάγεται στο Ηνωμένο Βασίλειο από τον Απρίλιο του 2022. Ο φόρος του Ηνωμένου Βασιλείου εκτιμάται ότι θα επηρεάσει περίπου 20.000 παραγωγούς στη χώρα.
Επιπλέον αυτής της διαφαινόμενης ρυθμιστικής πίεσης, πολλές εταιρείες δεσμεύονται εθελοντικά να μειώσουν τη χρήση παρθένου υλικού, πολύ πέρα από αυτό που προβλέπεται από τη νομοθεσία για να καθησυχάσουν τους καταναλωτές που έχουν οικολογική συνείδηση. Συγκεκριμένα, η UNESDA παρουσίασε πέρυσι το “Circular Packaging Vision 2030”, δεσμευόμενη για 100% ανακυκλώσιμες συσκευασίες και 50% φιάλες rPET μέχρι το 2025, καθώς και 100% rPET μέχρι το 2030.
Δεν.. θερίζουν ό,τι σπέρνουν
Οι συσκευαστές επιβαρύνονται τώρα με τις ραγδαίες ανατιμήσεις, λέει ο Hodac, παρά το γεγονός ότι έχουν πολύ υψηλότερο επίπεδο κυκλικότητας στον κλάδο τους. Τα συστήματα επιστροφής καταθέσεων (DRS) παρέχουν μεγάλη ποσότητα rPET στην αγορά. Ωστόσο, με εταιρείες όπως η Lego και η Nike να αγοράζουν επίσης το υλικό ανοιχτά, οι κατασκευαστές ποτών δεν παίρνουν πίσω το υλικό που έβαλαν για ανακύκλωση.
Επιπλέον, πολλά από αυτά που ανακυκλώνονται καταλήγουν να εξάγονται σε ξένες αγορές, εξηγεί στο PackagingInsights ο Robbie Staniforth, διευθυντής καινοτομίας και πολιτικής στο πρόγραμμα συμμόρφωσης των παραγωγών Ecosurety.
“Υπάρχει μια παγκόσμια αγορά για ορισμένα πλαστικά υλικά, πράγμα που σημαίνει ότι μεγάλο μέρος του υλικού υψηλής ποιότητας πηγαίνει στο εξωτερικό. Εξακολουθούν επίσης να υπάρχουν τεχνικές προκλήσεις στη συλλογή και διαλογή των άλλων τύπων πλαστικού, συχνά λόγω των διαφορετικών τύπων πολυμερών και των διαφορετικών επιστρώσεων που χρησιμοποιούνται σε ένα στοιχείο συσκευασίας. Έχει σημειωθεί θετική πρόοδος, αλλά όχι στη βιομηχανική κλίμακα που απαιτείται για να συμβαδίσει με τη ζήτηση.»
Νομοθετικά εμπόδια
Στην κορυφή του ανταγωνισμού στην αγορά μεταξύ των βιομηχανιών, ο Hodac αναφέρει ότι η ΕΕ αντιμετωπίζει σοβαρά νομοθετικά ζητήματα για να εξοπλίσει την αγορά με την αναγκαία υποδομή ανακύκλωσης.
Κάθε μονάδα ανακύκλωσης πρέπει να λαμβάνει έγκριση από την Ευρωπαϊκή Αρχή Ασφάλειας Τροφίμων (EFSA) πριν από την παραγωγή συσκευασιών όπως φιάλες rPET για επαφή με τρόφιμα. Ακόμη και αν χρησιμοποιεί τυποποιημένη τεχνολογία, ακόμη και αν βρίσκεται στην ίδια εγκατάσταση, η EFSA πρέπει να εξετάζει και να εγκρίνει κάθε γραμμή παραγωγής κομμάτι-κομμάτι. Αυτή η διαδικασία διαρκεί έξι έως 18 μήνες για να ολοκληρωθεί.
Μόλις εγκριθεί, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (ΕΚ) πρέπει στη συνέχεια να δώσει μια σφραγίδα έγκρισης. Ωστόσο, η ΕΚ εξακολουθεί να εξετάζει περισσότερες από 200 εγκεκριμένες αιτήσεις της EFSA. “Πρόκειται για ανακυκλωτές που έχουν κατασκευάσει εργοστάσια και είναι έτοιμοι να παράξουν αλλά δεν μπορούν, να ξεκινήσουν καθώς περιμένουν την έγκριση της EC”.
“Έτσι, παρά την αύξηση της ζήτησης για καλό λόγο, η προσφορά εξακολουθεί να υστερεί λόγω έλλειψης νομοθετικής δράσης από την EC”, συνεχίζει ο Χόντακ.
Ο λόγος για τον οποίο η EC αργεί τόσο να δράσει για το ζήτημα παραμένει υπό αμφισβήτηση, αναφέρει ο Χόντακ, ωστόσο η νέα νομοθεσία με τίτλο “Κανονισμός για τα Ανακυκλωμένα Πλαστικά” βρίσκεται στα σκαριά για αυτό το έτος, ώστε να επισπεύσει αυτές τις διαδικασίες.
Απαίτηση για παρέμβαση
Ενώ οι φιλόδοξοι στόχοι ανακύκλωσης της βιομηχανίας απειλούνται σοβαρά, ο Χόντακ αναφέρει ότι οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής μπορούν να κάνουν δύο επείγουσες και θεμελιώδεις αλλαγές για να εξασφαλίσουν ότι οι “παίκτες” της συσκευασίας θα φτάσουν τους στόχους τους κατά την επόμενη δεκαετία.
Πρώτον, η επέκταση του DRS σε ολόκληρη την ΕΕ για την αύξηση του ποσοστού των διαθέσιμων υλικών για ανακύκλωση. Επί του παρόντος, μόνο περίπου εννέα έθνη στο μπλοκ έχουν λειτουργικό DRS – αυτό πρέπει να επεκταθεί μαζικά σε κάθε έθνος, τονίζει ο Χόντακ. “Χρειαζόμαστε από την EC να θεσπίσει ελάχιστες απαιτήσεις για τα προγράμματα αυτά, ώστε να είναι πραγματικά αποδοτικά”.
Δεύτερον, κάθε βιομηχανία πρέπει να επιδιώκει να κυκλοποιήσει τη δική της χρήση υλικών. “Αν και χαιρετίζουμε την επιτυχία των ανακυκλωμένων φιαλών μας, εμείς έχουμε θέσει υποχρεωτικούς στόχους, και θα πρέπει να έχουμε προτεραιότητα πρόσβασης σε αυτά τα μπουκάλια μόλις βγουν από το πρόγραμμα συλλογής”.
Κάθε παραγωγός θα πρέπει να είναι σε θέση να ανακτά την ίδια ποσότητα πλαστικού υλικού που διατίθεται στην αγορά, υποστηρίζει ο Hodac. “Στη συνέχεια, μπορούμε να αποφασίσουμε εάν το χρειαζόμαστε για το δικό μας ανακυκλωμένο υλικό και αν όχι, τότε μπορούμε να το πουλήσουμε στην ελεύθερη αγορά σε άλλους τομείς όπως η κλωστοϋφαντουργία ή η βιομηχανία παιχνιδιών”.
Επί του παρόντος, περίπου το 30% του rPET στην αγορά χρησιμοποιείται από τη βιομηχανία ποτών “Η EC πρέπει να παρέμβει εδώ”, καταλήγει ο Χόντακ.
Ακολουθήστε το Cibum 
