Του Γιάννη Ζαμπετάκη*
Τα πρόσφατα νέα για την χρεωκοπία της Λάρκο, μου έφεραν στο νου μια επιστημονική μελέτη που είχα συμμετάσχει με τον αείμνηστο τον Θανάση τον Παντελόγλου σχετικά με το νερό στο Δήμο Μεσσαπίων Διρφύων στην κεντρική Εύβοια.
Τότε, είχαμε μελετήσει με τον Θανάση το φαινόμενο της όξινης απορροής.
Σε δημοσίευμα της τότε Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας διαβάζαμε τα παρακάτω.
«Η ΛΑΡΚΟ με την εξορυκτική δραστηριότητα φράζει παράνομα με εκατομμύρια τόνους αδρανών υλικών τα υδατορέματα. Όταν βρέχει το νερό δεν έχει διέξοδο, με αποτέλεσμα να συσσωρεύεται στους κρατήρες των λατομείων και από εκεί να διοχετεύεται στον υδροφόρο ορίζοντα, συμπαρασύροντας βαρέα μέταλλα. Έχουμε ενημερώσει εγγράφως το δασαρχείο που είναι υπεύθυνο για τα υδατορέματα, χωρίς να πάρουμε ποτέ απάντηση», καταγγέλλει ο πρόεδρος του συλλόγου «Γαία» Νίκος Χασάνδρας.
*«Στα λιμνάζοντα νερά “ανοιχτών ορυχείων”, όπως της ΛΑΡΚΟ, δημιουργείται το φαινόμενο της “όξινης απορροής”: Νερό, οξυγόνο της ατμόσφαιρας και θειάφι από τα μεικτά θειούχα μεταλλεύματα δημιουργούν θειϊκό οξύ το οποίο διαλύει τα άλατα των βαρέων μετάλλων που κατεισδύουν αργά στον υπόγειο υδροφόρο ορίζοντα. Είναι ο κυριότερος μηχανισμός ρύπανσης των υδάτων με βαρέα μέταλλα σε περιοχές μεικτών θειούχων πετρωμάτων», εξηγεί ο Αθ. Παντελόγλου, βιοχημικός μηχανικός και μέλος του ινστιτούτου ΙΤΑΠ, γνωστού για την ανάδειξη της μόλυνσης Ασωπού και Οινοφύτων από εξασθενές χρώμιο.
Τι έχει μείνει από όλη αυτή την ιστορία σήμερα;
Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λάθη του παρελθόντος;
Τα μεταλλεία με τον τρόπο που λειτουργούν στην Ελλάδα (ανοικτή εξόρυξη) δεν είναι φιλικά προς το περιβάλλον. Στους μεγάλους κρατήρες που δημιουργούνται, μπαίνει το νερό της βροχής και παρασύρει στον υπόγειο υδροφόρο οριζόντα βαρέα μέταλλα.
Γι’αυτό θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί από ποιο σημείο υδροδοτείται η επιχείρησή μας τροφίμων. Μιας και τα βαρέα μέταλλα δεν βιοδιασπώνται, δεν μεταβολίζονται και προκαλούν καρκίνο και άλλα σοβαρά χρόνια νοσήματα…
Ακολουθήστε το Cibum 
