Οι παράπλευρες απώλειες του brain drain

Κυνηγώντας τα όνειρά μας σε άλλες πολιτείες…

Την ιστορία του Ναπολέοντα Τσάνη όπως την διαβάσαμε στο cibum είναι σημαντικό να την αναφέρουμε σε όσους πιο πολλούς νέους ξέρουμε είτε επαγγελματικά είτε προσωπικά.

Το παράδειγμά του, που έφυγε από την Ελλάδα, σε ηλικία 10 ετών και γύρισε μετά από 40 χρόνια στην πατρίδα μας είναι αξιοσημείωτο. Ο ρομαντισμός του, αξιοθαύμαστος.

Αλλά, τι πραγματικά κάνει η πατρίδα μας σήμερα για να κρατήσει στην Ελλάδα τα πιο φωτεινά μυαλά;

Σύμφωνα με στοιχεία που παραθέτει ο ΣΕΒ την περίοδο 2008-2017 έφυγαν από τη χώρα περίπου 500.000 Έλληνες νέοι και ικανοί άνθρωποι, δηλαδή το 4,6% του συνολικού της πληθυσμού. Προέρχονται από το πιο παραγωγικό κομμάτι της Ελληνικής κοινωνίας με το 51,4% να είναι στην «κρίσιμη» ηλικιακή κατηγορία 25-44, και σχεδόν στο 70%, απόφοιτοι ανώτατης εκπαίδευσης. Σύμφωνα με τις διαθέσιμες έρευνες, μεγάλος αριθμός αυτών που έφυγαν, είτε δεν σκοπεύουν να γυρίσουν καθόλου, είτε προσδιορίζουν τον επαναπατρισμό τους στο απώτερο μέλλον και υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις.

Ιδού η Ρόδος (η σημερινή πρόκληση): σήμερα, η Ελλάδα αιμορραγεί… Χάνει τα καλύτερα μυαλά και αυτοί οι άνθρωποι προσφέρουν τις γνώσεις τους σε χώρες του εξωτερικού με μισθούς που δεν μπορεί να προσφέρει η Ελλάδα. Και το οξύμωρο είναι τούτο: αν υπολογίσουμε πόσο κοστίζει η εκπαίδευση κάθε επιστήμονα σε ένα ΑΕΙ της Ελλάδας, τότε θα καταλάβουμε ότι δεν πρέπει να μιλάμε μόνο για brain drain αλλά και για μια οικονομική καταστροφή. Σκεφτείτε, ένα γιατρό που σπούδασε στην Ελλάδα και σήμερα εργάζεται στην Γερμανία ή την Αγγλία. Οι χώρες του εξωτερικού έχουν δωρεάν ανθρώπινο δυναμικό προερχόμενο από την Ελλάδα χωρίς να έχουν ξοδέψει ούτε ένα σεντ του ευρώ για την εκπαίδευση αυτών των ανθρώπων.

Συνεπώς, ας μην μένουμε μόνο στην επιφάνεια του θέματος και ας μην χαμογελάμε μόνο όταν διαβάζουμε ιστορίες σαν του κ. Τσάνη. Αλλά ας δούμε, το θέμα της αξιοποίησης των νέων ανθρώπων στην Ελλάδα. Και σε αυτή την περίπτωση, το θέμα είναι ότι δεν υπάρχει μια εθνική στρατηγική αλλά μόνο επικοινωνιακοί βερμπαλισμοί, όπως εκείνον τον βερμπαλισμό του πρωθυπουργού μας όταν παρουσίασε ως παράδειγμα brain gain την περίπτωση του νέου επιστήμονα κ. Παύλου Σεπετά που γύρισε στην Ελλάδα για να εργαστεί στην…οικογενειακή του επιχείρηση…