Το 90% των αμπελουργικών περιοχών σε Ελλάδα, Ισπανία, Ιταλία και Νότια Καλιφόρνια κινδυνεύει με εξαφάνιση λόγω ξηρασίας.
Το 90% των παραδοσιακών περιοχών κρασιού στις παράκτιες και πεδινές περιοχές της Ισπανίας, της Ιταλίας, της Ελλάδας και της νότιας Καλιφόρνια «θα κινδυνεύουν να εξαφανιστούν μέχρι το τέλος του αιώνα λόγω της υπερβολικής ξηρασίας ως αποτέλεσμα της κλιματική αλλαγής. Τις τρομακτικές αυτές προβλέψεις, αποκάλυψε νέα μελέτη που πραγματοποιήθηκε από ερευνητές του πανεπιστημίου του Μπορντό στη Γαλλία, και δημοσιεύθηκε στο Nature Reviews Earth and Environment.
Στη μελέτη αναφέρθηκε επίσης ότι «η γεωγραφία της παραγωγής κρασιού αλλάζει» και εξέτασε τις συνέπειες της αλλαγής της θερμοκρασίας, των βροχοπτώσεων, της υγρασίας, της ακτινοβολίας και του CO2 στην παγκόσμια παραγωγή κρασιού και διερεύνησε στρατηγικές προσαρμογής. Τόνισε πώς οι σημερινές περιοχές αμπελοκαλλιέργειας ήταν μεσαίου γεωγραφικού πλάτους λόγω της ζεστασιάς για την ωρίμανση αλλά χωρίς υπερβολική θερμότητα και ήταν σχετικά ξηρές για να αποφευχθεί η ισχυρή πίεση της νόσου. Ωστόσο, ανέφερε ότι οι υψηλότερες θερμοκρασίες σε πιο βόρειες περιοχές, όπως η Πολιτεία της Ουάσιγκτον, το νότιο Ηνωμένο Βασίλειο και η Τασμανία, «οδηγούν την εμφάνιση νέων περιοχών κρασιού».
Οι ερευνητές τονίζουν πως ήταν δυνατό για τους σημερινούς παραγωγούς κρασιού να μετριάσουν τις χειρότερες επιπτώσεις της ανόδου της θερμοκρασίας, αλλάζοντας φυτικό υλικό, συμπεριλαμβανομένων των ποικιλιών και των υποκείμενων ποικιλιών, των συστημάτων εκπαίδευσης και της γενικής διαχείρισης του αμπελώνα. Αλλά όπως και να έχει, οι προσαρμογές «ίσως να μην είναι αρκετές» για τη διατήρηση μιας οικονομικά βιώσιμης παραγωγής κρασιού. Παράλληλα με την άνοδο της θερμοκρασίας, οι ερευνητές επεσήμαναν και άλλα έντονα καιρικά φαινόμενα, όπως η χαλαζόπτωση, που μπορεί να βλάψει τις καλλιέργειες, αν και ισχυρίστηκαν ότι ορισμένες από τις προβλέψεις ήταν «υπερβολικά απαισιόδοξες», επειδή δεν λαμβάνουν υπόψη την προσαρμογή των καλλιεργητών στις μελλοντικές συνθήκες.
Βασικότερα σημεία της μελέτης
- Η κλιματική αλλαγή τροποποιεί τις συνθήκες παραγωγής κρασιού και απαιτεί προσαρμογή από τους καλλιεργητές.
- Η καταλληλότητα των σημερινών αμπελουργικών περιοχών αλλάζει και θα υπάρξουν νικητές και ηττημένοι. Νέες αμπελουργικές περιοχές θα εμφανιστούν σε προηγουμένως ακατάλληλες περιοχές, συμπεριλαμβανομένης της επέκτασης σε υψόμετρο και φυσικές περιοχές, θέτοντας ζητήματα για τη διατήρηση του περιβάλλοντος.
- Οι υψηλότερες θερμοκρασίες προάγουν τη φαινολογία (κύρια στάδια του κύκλου ανάπτυξης), μετατοπίζοντας την ωρίμανση του σταφυλιού σε ένα θερμότερο μέρος του καλοκαιριού. Στις περισσότερες αμπελουργικές περιοχές σε όλο τον κόσμο, η συγκομιδή των σταφυλιών έχει προχωρήσει κατά 2-3 εβδομάδες τα τελευταία 40 χρόνια. Οι τροποποιήσεις που προκύπτουν στη σύνθεση του σταφυλιού κατά τη συγκομιδή αλλάζουν την ποιότητα και το στυλ του κρασιού.
- Η αλλαγή φυτικού υλικού και οι τεχνικές καλλιέργειας που καθυστερούν την ωριμότητα είναι αποτελεσματικές στρατηγικές προσαρμογής σε υψηλότερες θερμοκρασίες μέχρι ένα ορισμένο επίπεδο θέρμανσης.
- Η αυξημένη ξηρασία μειώνει την απόδοση και μπορεί να οδηγήσει σε απώλειες βιωσιμότητας. Η χρήση φυτικού υλικού ανθεκτικού στην ξηρασία και η υιοθέτηση διαφορετικών συστημάτων εκπαίδευσης είναι αποτελεσματικές στρατηγικές προσαρμογής για την αντιμετώπιση της μείωσης της διαθεσιμότητας νερού. Η συμπληρωματική άρδευση είναι επίσης μια επιλογή όταν υπάρχουν διαθέσιμοι βιώσιμοι πόροι γλυκού νερού.
- Η εμφάνιση νέων παρασίτων και ασθενειών και η αυξανόμενη εμφάνιση ακραίων καιρικών φαινομένων, όπως καύσωνες, έντονες βροχοπτώσεις και πιθανώς χαλάζι, προκαλούν επίσης την παραγωγή κρασιού σε ορισμένες περιοχές. Αντίθετα, άλλες περιοχές μπορεί να ωφεληθούν από τη μειωμένη πίεση παρασίτων και ασθενειών.
Για να διαβάσετε ολόκληρη τη μελέτη πατήστε ΕΔΩ.
Ακολουθήστε το Cibum 
