Τα «φυσικά» τρόφιμα είναι γενικά πιο υγιεινά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν περιέχουν ουσίες σε ποσότητες που μπορεί να είναι επιβλαβείς για την υγεία.
«Φυσικό» είναι μια λέξη που χρησιμοποιείται συχνά για την εμπορία τροφίμων και πολλοί καταναλωτές αντιλαμβάνονται τέτοια προϊόντα ως πιο υγιεινά. Ωστόσο, υπάρχουν πολλές τοξικές ουσίες στη φύση, επομένως ο όρος «100 τοις εκατό φυσικός» δεν αποτελεί απαραίτητα εγγύηση για ασφαλή τροφή.
Πολλοί καταναλωτές ανησυχούν για τις ουσίες στα τρόφιμα. Πρώτα και κύρια, συνδέονται με «τεχνητές» ουσίες – όπως πρόσθετα και φυτοφάρμακα που χρησιμοποιούνται στην παραγωγή τροφίμων.
Τα προϊόντα που διατίθενται στο εμπόριο ως “φυσικά” συχνά δεν θεωρούνται επικίνδυνα, παρά το γεγονός ότι πολλές από τις ουσίες της ίδιας της φύσης μπορεί να είναι εξαιρετικά επιβλαβείς για την υγεία. χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι αφλατοξίνες, μυκοτοξίνες που παράγονται από δύο είδη Aspergillus, έναν μύκητα που βρίσκεται ειδικά σε περιοχές με ζεστά και υγρά κλίματα.
Τα «φυσικά» τρόφιμα είναι γενικά ασφαλή από την άποψη της υγείας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν περιέχουν ουσίες σε ποσότητες που μπορεί να είναι επιβλαβείς για την υγεία, όπως μούχλα σε ξηρούς καρπούς ή σταφίδες. Και τα “φυσικά δηλητήρια” μπορεί να έχουν ένα ευρύ φάσμα διαφορετικών τοξικών επιδράσεων, όπως διάρροια, έμετο και μειωμένη ανοσία. Υπάρχει επίσης πιθανότητα να βλάψουν τα νεφρά, να επηρεάσουν το νευρικό σύστημα ή να έχουν καρκινογόνες ιδιότητες.
Τα πρόσθετα ρυθμίζονται προσεκτικά
Η χρήση ορισμένων ουσιών, όπως πρόσθετων και φυτοφαρμάκων, ρυθμίζονται από νόμους και κανονισμούς. Αυτό σημαίνει ότι έχει εξεταστεί κάθε μεμονωμένη ουσία και ότι έχει προσδιοριστεί ποιες ποσότητες είναι ασφαλείς για την υγεία. Πολλές αποκαλούμενες «φυσικές» εναλλακτικές λύσεις, από την άλλη πλευρά, δεν ρυθμίζονται και η έρευνα και η γνώση σχετικά με τέτοιες ουσίες είναι συχνά ελλιπής.
Δεν ισχύει ότι οι συνθετικές ουσίες είναι πιο «επικίνδυνες» από τις φυσικές ουσίες. Πολλά τρόφιμα δεν θα είχαν επιτραπεί εάν είχαν αξιολογηθεί τόσο αυστηρά όσο τα πρόσθετα. Στην πραγματικότητα, πολλές ουσίες στη φύση δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιούνται ως πρόσθετα, επειδή οι ουσίες δεν έχουν διερευνηθεί διεξοδικά και δεν είναι γνωστό πώς θα επηρεάσουν την υγεία.
Από την άλλη τα πρόσθετα δεν είναι επιβλαβή για την υγεία στις ποσότητες που επιτρέπονται σε μια κανονική διατροφή. Προστίθενται επίτηδες και μόνο σε ποσότητες που είναι ασφαλείς για την υγεία. Η συνειδητοποίηση της μη χρήσης πάρα πολλών πρόσθετων είναι υψηλή μεταξύ των παραγωγών τροφίμων και σημαίνει ότι θεωρούμε ότι τα πρόσθετα δεν αποτελούν κίνδυνο για τη δημόσια υγεία
Όλα τα προϊόντα που περιέχουν πρόσθετα πρέπει να επισημαίνονται με σχετική πληροφορία στη συσκευασία του προϊόντος. Είναι επομένως είναι στο χέρι σας να τα επιλέξετε ή όχι.
Οριακές τιμές για τα υπολείμματα φυτοφαρμάκων στα τρόφιμα
Οι ουσίες που χρησιμοποιούνται στα φυτοφάρμακα έχουν διερευνηθεί πολύ προσεκτικά τόσο όσον αφορά τις οξείες όσο και τις χρόνιες επιπτώσεις στην υγεία. Οι οριακές τιμές για τα υπολείμματα φυτοφαρμάκων καθορίζονται με βάση αυτό που επαρκεί για να παράγει ένα καλό αγρονομικό αποτέλεσμα και είναι χαμηλότερες από αυτές που μπορεί να προκαλέσουν βλάβη στην υγεία. Επομένως, η υπέρβαση μιας οριακής τιμής για τα υπολείμματα φυτοφαρμάκων σε ένα προϊόν συνήθως δεν αποτελεί ανησυχία για την υγεία. Ωστόσο, δεν επιτρέπεται η πώληση προϊόντων με υπέρβαση οριακών τιμών για υπολείμματα φυτοφαρμάκων.
Φυσικά δηλητήρια
Μερικές από τις πιο τοξικές ουσίες που γνωρίζουμε ότι σχηματίζονται φυσικά σε φυτά, είναι μύκητες ή βακτήρια. Σχηματίζονται φυσικά σε πολλούς οργανισμούς, συχνά ως μέρος της άμυνας ενάντια σε δυσμενή περιβάλλοντα. Παραδείγματα είναι η σολανίνη στις πατάτες, οι λεκτίνες στα όσπρια, τα κυανίδια στους βλαστούς μπαμπού, η μανιόκα και τα πικραμύγδαλα και οι τοξίνες στα μανιτάρια boletus. Άλλες βιοτοξίνες είναι οι τοξίνες από τα φύκια, οι τοξίνες της μούχλας, τα φυτικά οιστρογόνα και η ισταμίνη.
Αρκετά είδη βρώσιμων μανιταριών είναι δηλητηριώδη σε ακατέργαστη κατάσταση και πρέπει να υποστούν επεξεργασία για να γίνουν βρώσιμα. Τόσο οι λεκτίνες στα όσπρια όσο και τα κυανίδια σε διάφορα τρόφιμα μπορούν να αφαιρεθούν με βράσιμο. Ορισμένα φυσικά δηλητήρια απομακρύνονται επομένως με θερμική επεξεργασία, αλλά πολλά από τα δηλητήρια είναι θερμικά σταθερά και δεν διασπώνται όταν βράζονται. Παραδείγματα αυτού είναι οι τοξίνες από τα φύκια και τα προβλήματα μούχλας. Οι τοξίνες από τα φύκια στα θαλάσσια κοχύλια και τα καβούρια προέρχονται από τοξικά φύκια στη θάλασσα που φιλτράρουν τα κοχύλια.
Οι μούχλες μπορούν να σχηματίσουν τοξίνες και να μολύνουν τρόφιμα όπως δημητριακά, ξηρούς καρπούς, αποξηραμένα φρούτα, αποξηραμένα κρέατα και άλλα. Οι τοξίνες θα υπάρχουν ακόμα και αν η μούχλα αφαιρεθεί αργότερα.
Ακολουθήστε το Cibum 
