Νέα ανασκόπηση που δημοσιεύθηκε, είχε στόχο να οργανώσει και να επανεξετάσει κριτικά την έρευνα που είναι διαθέσιμη για την αποτελεσματικότητα του απολυμαντικού κατά της L. monocytogenes, τόσο για να αποσαφηνίσει τον κίνδυνο πιθανής αντοχής όσο και να συζητήσει την υπεύθυνη και κατάλληλη χρήση συγκεκριμένων όρων, συμπεριλαμβανομένης της “ανοχής” και της “αντοχής”.
Ως περιβαλλοντικό τροφιμογενές παθογόνο, η L. monocytogenes θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους ρύπους στην παραγωγή έτοιμων προς κατανάλωση (RTE) τροφίμων και νωπών γεωργικών προϊόντων. Τα τελευταία χρόνια, είναι υπεύθυνη για μεγάλης κλίμακας εστίες σε φρέσκα προϊόντα, κρέατα ντελικατέσεν και άλλα προϊόντα RTE παγκοσμίως.
Ο αντίκτυπος των εστιών που προκαλούνται από αυτό το βακτήριο, σε συνδυασμό με τη δυσανάλογη επίδρασή του στους ανοσοκατεσταλμένους πληθυσμούς καταδεικνύουν τη μοναδική επιβάρυνση που επωμίζεται η μόλυνση των RTE τροφίμων από την L. monocytogenes και την ανάγκη μετριασμού της μόλυνσης σε διάφορες κατηγορίες τροφίμων.
Το σύστημα ασφάλειας τροφίμων των ΗΠΑ έχει συγκεκριμένους κανονισμούς σχετικά με την ασφάλεια των RTE τροφίμων. Σύμφωνα με την Αμερικανική Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA), τα τρόφιμα RTE ορίζονται ως «κάθε τρόφιμο που καταναλώνεται κανονικά στην ακατέργαστη κατάστασή του ή οποιοδήποτε άλλο τρόφιμο, συμπεριλαμβανομένων των επεξεργασμένων τροφίμων, για το οποίο είναι ευλόγως προβλέψιμο ότι το φαγητό θα καταναλωθεί χωρίς περαιτέρω επεξεργασία που θα ελαχιστοποιούσε σημαντικά τους βιολογικούς κινδύνους».
Ομοίως, η Υπηρεσία Ασφάλειας και Επιθεώρησης Τροφίμων (USDA FSIS) του Υπουργείου Γεωργίας των ΗΠΑ ορίζει τα RTE τρόφιμα ως “κρέας ή προϊόν πουλερικών που είναι βρώσιμο χωρίς πρόσθετη προετοιμασία για την επίτευξη ασφάλειας των τροφίμων…”.
Οι ορισμοί αυτοί περιλαμβάνουν κυρίως προϊόντα που είναι γνωστό ότι υποστηρίζουν την ανάπτυξη L. monocytogenes. Ανεξάρτητα από το αν ένα τρόφιμο RTE μπορεί να υποστηρίξει την ανάπτυξη του L. monocytogenes, οι Ηνωμένες Πολιτείες απαιτούν επί του παρόντος όλα τα προϊόντα RTE με πολιτική «μηδενικής ανοχής», όπου οποιοδήποτε θετικό δείγμα τροφίμων (π.χ. το όριο ανίχνευσης <1 cfu/25 g) θα οδηγήσει σε ανάκληση. Στον Καναδά και στις ευρωπαϊκές χώρες, τα χαμηλά επίπεδα (π.χ. λιγότερα από 100 CFU/g ή ml) επιτρέπονται σε τρόφιμα που δεν υποστηρίζουν την ανάπτυξη του L. monocytogenes, ενώ εξακολουθεί να ισχύει πολιτική μηδενικής ανοχής για τα προϊόντα που υποστηρίζουν την ανάπτυξή της.
Τα προγράμματα υγιεινής πρέπει να περιλαμβάνουν βήματα καθαρισμού και απολύμανσης. Ωστόσο, η αποτελεσματικότητα του απολυμαντικού θεωρείται το κρίσιμο συστατικό για τον έλεγχο ή την εξάλειψη της L. monocytogenes σε εγκαταστάσεις τροφίμων. Εάν η L. monocytogenes αναπτύξει αντοχή σε αυτά τα απολυμαντικά, η βιομηχανία τροφίμων θα έχανε την πρωταρχική της ικανότητα να ελέγχει τις τροφιμογενείς ασθένειες που σχετίζονται με αυτόν τον παθογόνο παράγοντα, με αποτέλεσμα ενδεχομένως μια κρίση δημόσιας υγείας.
Λόγω της σοβαρότητας αυτού του ζητήματος, είναι κρίσιμο η έρευνα σχετικά με την αποτελεσματικότητα του απολυμαντικού κατά του L. monocytogenes να ερμηνεύεται προσεκτικά και να κοινοποιείται με ακρίβεια. Πολλές μελέτες έχουν επικεντρωθεί στη μικροβιακή αντοχή (AMR) της L. monocytogenes, συμπεριλαμβανομένης τόσο της αντοχής σε αντιβιοτικά κλινικής σημασίας όσο και της αντοχής ή της ανοχής σε αντιμικροβιακά που χρησιμοποιούνται στη βιομηχανία τροφίμων, όπως τα απολυμαντικά.
Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να εξετάζεται η χρήση του όρου “ανθεκτικό” κατά τη συζήτηση αντιβιοτικών έναντι απολυμαντικών.
Το ερευνητικό ενδιαφέρον για τα χημικά απολυμαντικά έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια, πιθανότατα ως προϊόν της περιόδου εφαρμογής των κανονισμών Food Safety Modernization Act – FSMA που δίνουν μεγάλη έμφαση στον καθαρισμό και την απολύμανση ως σημαντικό προληπτικό μέτρο για την ασφάλεια πολλών διαφορετικών κατηγοριών τροφίμων. Οι ερευνητικές αυτές δραστηριότητες έχουν οδηγήσει σε αύξηση των επιστημονικών δημοσιεύσεων. Ωστόσο, η ορολογία που χρησιμοποιείται για να χαρακτηρίσει τη ΜΑ και τις ερευνητικές μεθόδους για τον ορισμό της αντοχής είναι ασυνεπής σε όλη τη βιβλιογραφία. Η πραγματική αντοχή στα απολυμαντικά (π.χ. απολυμαντικά αναποτελεσματικά σε συνιστώμενες συγκεντρώσεις και συνθήκες χρήσης) δεν έχει ακόμη παρατηρηθεί στη L. monocytogenes. Ως εκ τούτου, οι ερευνητές συνιστούν τη χρήση “ανοχής” και όχι αντοχής κατά τη συζήτηση αποτελεσμάτων που δείχνουν μείωση της ευαισθησίας του απολυμαντικού.
Συνιστούν επίσης, εκτός από τα ελεγχόμενα εργαστηριακά συστήματα, οι μελλοντικές μελέτες να περιλαμβάνουν μεταβλητές που αξιολογούν ρεαλιστικές συνθήκες του κλάδου (π.χ. ρεαλιστικές θερμοκρασίες επεξεργασίας και αποθήκευσης, συγκεντρώσεις απολυμαντικών, υλικά που χρησιμοποιούνται στη βιομηχανία τροφίμων και χρόνους εφαρμογής απολυμαντικού). Μέσω της αξιολόγησης των πρόσφατων ερευνών σχετικά με το θέμα, κατέστη επίσης σαφές ότι η επίδραση της μακροπρόθεσμης ανοχής στα απολυμαντικά υποτιμάται. Θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις μελλοντικές ερευνητικές προσπάθειες να διερευνηθούν οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις όταν τα απομονωθέντα στελέχη διαθέτουν μηχανισμό ή μηχανισμούς που αυξάνουν την ανοχή τους στις απολυμαντικές ενώσεις.
Για να διαβάσετε ολόκληρη την επιστημονική ανασκόπηση, πατήστε εδώ
Ακολουθήστε το Cibum 
